Toegift voor trouwe lezers.

Mooiweervegen onderweg  naar Whitby.

 

Zonsodergang Runswick Bay.

                                                          Zonsondergang onderweg terug naar IJmuiden.

Zonsopgang onderweg terug naar IJmuiden.

                                               Zonsondergang bij Ameland.

                                              Laatste mooie lucht bij Schier.

 

Week 6

Het is mooi weer maandagmorgen 12 augustus. Zoals we altijd al een keer van plan waren huren wij met Lonneke en Stijn een open zeilbootje ( valkje) bij de Loosdrechtse Plassen. Frits is onze zeilinstructeur. Gisteravond gaf hij ons nog theorieles over de wind, voorrangsregels, nautische termen…, vandaag krijgen we dus praktijkles. We hebben veel ervaring op de grote Salon, maar niet in een klein zeilbootje. Het is totaal anders om aan een stuurwiel te draaien of om een helmstok te bedienen en ondertussen met de andere hand schoten aan te trekken. Lonneke doet het alsof ze elke dag niets anders doet en speelt ontspannen met de helmstok. Ze moet de genen van Frits hebben. Stijn lijkt er ook niet al te veel moeite mee te hebben, maar ik die zo veel gezeild heb, sla op tilt als ik de helmstok moet bedienen. Het bootje doet niet wat ik wil. Gelukkig maak ik na een tijdje wel lichte vorderingen en we vinden het allemaal erg leuk om te doen. Na deze inspanningen maken we een mooie ontspannen wandeling langs de Vecht en kijken vanaf het wandelpad naar alle bootjes die voorbij glijden door het water waarin de prachtige villa’s aan de waterkant zich ijdel spiegelen.                                                                                                                                                                     Op woensdag maak ik een lange wandeling met Helga door de prachtige bossen van Sellingen en Smeerling. Ook nu zit het weer mee, op een paar buien na, maar dan zitten we net steeds te genieten van een culinaire onderbreking.                                                                                                     Nog dezelfde namiddag rijden we door naar de boot in Oostmahorn. Er worden nog mooie dagen voorspeld en we ankeren op het Lauwersmeer, genietend van de laatste vrije dagen die we gebruiken om nog niet uitgelezen boeken uit te lezen en om de zijdekken van de boot verder af te schilderen. ( In Engeland hadden we net te weinig verf om het hele gangboord te doen) Salon ziet er nu weer helemaal gelikt uit. Wat een likje verf toch wel niet doet.                                                          Als we vrijdag weer in onze box in de haven liggen en Frits de landvast op de lier aantrekt, schiet de behuizing van de lier los en een onderdeel valt in het water. Frits had eerder die dag  de lier uit elkaar gehaald en ingevet. Blijkbaar zat de borgveer niet goed. Ik ga met duikbril op het water in om de stalen ring te zoeken. In het bruine water van 1 meter diep zie ik geen steek. Mij vasthoudend aan een steigerpaal probeer ik op de bodem te blijven en tast ik zo’n tien minuten voorzichtig en systematisch de bodem af. Ik voel stenen, keien, scherpe mosselschelpen, modder, maar geen ring. Onder het moto: “Een Van Landeghem geeft nooit op”,  blijf ik verder zoeken. Ik vermoed dat de ring naar beneden gerold is over de aflopende bodem. Ik zoek wat dieper onder de scoop en voel iets glad metaligs. Ik word beloond met een blije kus en een warme douche.                                       Tot en met zaterdag is het zonnig warm weer en kunnen we onze gevarieerde vakantie in zomerse sferen afsluiten. Ook op het pannenkoekschip in Groningen waar we Piet zijn 65^ste verjaardag gezellig vieren, stijgt de temperatuur naar tropische waarden. Het ijs met vruchtjes brengt verkoeling, maar de echte verkoeling komt ’s nachts als de regen op het dak klettert. Perfect getimed.                                                                                                                                                              Nog een laatste luie zondag en dan zijn we weer helemaal opgeladen om er een jaar hard werken tegen aan te gooien.

Dankjewel voor alle leuke reacties op de verhalen. Ik had er niet op gerekend dat nog zoveel mensen het zouden volgen, maar jullie belangstelling voelt prettig en het voelt een beetje alsof de grote reis nog steeds een beetje voortduurt.

Liefs,

Marleen en Frits.

Zeilinstructeur Frits aan het werk .

Alsof ze elke dag niets anders doet !

wandelen langs de Vecht.

Wandelen in Smeerling.

Foto's bij week 5

 

 

 

BGRRR, Modder !

 

En het smaakt weer heerlijk.

 

Een prachtige lucht vlak voordat het onweer los barstte.

 

Aan Belgische taarten geen gebrek. De chocolate cheescake met noten is van Lonneke.

            Opa en oma met hun drie speciale schoondochters.

 

foto's bij week 4

 

 

 

 

Het Rijksmuseum neemt je mee in de tijd en doet je de tijd vergeten.

 

202 treden beklimmen

voor een prachtig uitzicht over het waddengebied bij Vlieland.

 

 

Klaar om met Maarten en Marianne naar Nes te wandelen.

Week 5

Maandag 5 augustus varen we samen met Maarten en Marianne naar Schier. We blijven dicht bij elkaar om mooie plaatjes van elkaar te kunnen schieten. We ankeren in de blubber buiten de haven. Het is de zoveelste dag in het rijtje van zomerse dagen en we genieten van lezen en het buiten zijn. Genieten van de stilte zit er niet in. Het is laag water en in de modder om ons heen krijsen en ruziën de scholeksters met veel kabaal. Zelfs de modder maakt geluid en lijkt te pruttelen. Maarten en Marianne wagen zich door de blubber en zakken er tot hun knieën in. Je moet er wat voor over hebben als je gevraagd wordt te komen eten. Het is super gezellig en de overweldigende zonsondergang draagt haar steentje bij aan de sfeer aan boord. Totdat een dreigende pikzwarte lucht noopt tot een overhaast afscheid. Het water is inmiddels weer opgekomen en Frits roeit hen snel terug naar hun eigen boot. Vijf minuten later als we alles stormvast hebben gemaakt breekt het onweer los. Maar we hebben geluk. Er zit geen wind  bij en het ergste trekt onder ons langs. Het schouwspel van bliksem die de hele lucht rondom ons in lichterlaaie zet is spectaculair. De lucht wordt geel verlicht en de wolkenpatronen tekenen zich duidelijk paarsig af. Fel oranje gekleurde bliksemschichten proberen het heelal in stukken te snijden. Het is heel bizar. Frits is al naar bed maar ik sta buiten in de kuip op blote voeten in de plassen en kijk mijn ogen uit. Het is muisstil. Er is geen zuchtje wind en het water is donker en spiegelglad, verlicht door de lampjes van de haven. De scholeksters, moe gekrijst en uit geruzied, zijn gaan slapen. In de verte rommelt zachtjes de donder als een zacht grommende beer in zijn winterhol. Ik moet mezelf forceren om naar bed te gaan. Nog maar net onder de lakens en de regen brengt mij in slaap.                                                                                  
De volgende dag is er geen vuiltje meer aan de lucht. We nemen afscheid van Maarten en Marianne die weer naar het IJsselmeer terug moeten. Wij varen naar onze thuishaven Oostmahorn. Bij de sluis is het hectisch. We ankeren nog even op het Lauwersmeer voor de cooling down.                                          
Terug in de haven volgt een leuk weerzien met Wouter en Paula en ook met hen is het heerlijk om samen te koken en te eten en houden de verhalen heen en weer nooit op.                                         Woensdag 7 augustus blijft de voorspelde regen nog uit en worden we nog verwend met een ontbijt buiten in de zon. We kunnen droog de boot uitpakken en de auto inpakken. Als we ’s middags langs Groningen passeren vallen de eerste druppen op een stoffige autoruit. Wat een timing.                        

Over timing gesproken, diezelfde middag kreeg ik migraine die 2 heftige dagen zou duren maar die net op tijd weer verdween zodat ik zaterdag 10 augustus mee kon naar het familieweekend met mijn familie in België. Stipt op de afgesproken tijd stonden we in Lembeek ( bij Brussel) bij mijn ene zus en  man op de stoep. Het was een heel gezellig bourgondisch, bont en internationaal weerzien. Mijn ouders  van uit Zuid Spanje, mijn broer en Spaanse vrouw van uit Gent, mijn andere broer met zijn Taiwanese vriendin van uit Mexico, mijn andere zus met Belgische man van uit Zomergem ( Gent), Lonneke en Stijn van uit Utrecht, Sander en zijn Zuid Afrikaanse vriendin Kristin van uit Amsterdam. Helaas konden de nichtjes uit Mexico en nog een neefje uit Gent niet komen. Ze hebben niet alleen veel gemist aan het weerzien en de verhalen, maar vooral ook aan het culinair hoogstaand gebeuren.      We konden allemaal bij mijn zussen blijven slapen zodat het feestje zondag nog even door ging bij mijn zus in Zomergem. De overheerlijke Belgische “koeken” en broodjes, de ambachtelijke ham en filet américain en niet te vergeten de heerlijkste taarten ( Lonneke’s eigen gemaakte taart kon er  trouwens wel mee wedijveren) waren een streling voor de tong.                                                                      
Met een lekker patatje en een gezonde salade  sloten wij en onze kinderen week 5 af in de laatste zon op het balkon van Lonneke en Stijn en zwaaiden we Sander en Kristin uit die als enige de volgende dag weer aan het werk moesten.

week 4

Maandag 28 juli gaat Lonneke werken en wij lopen door naar het Rijksmuseum. We zijn er al om 9u. Als we het hele museum van onder tot boven en van links naar rechts hebben bekeken is het 5 uur ’s middags. Er is verschrikkelijk veel te zien en alles is prachtig tentoongesteld en belicht. Alleen al op het gebouw zelf raak je niet uitgekeken laat staan op de inhoud. Onze zere voeten zeker de moeite waard ! Buiten is het al de hele dag prachtig weer en dus blijven we nog zo lang mogelijk door Amsterdam drentelen. Als we om 21u30 weer op de boot terug zijn kunnen we werkelijk geen stap meer verzetten.                                                                                                                                                          Na nog een laatste stadswandeling door hartje Amsterdam, ankeren bij  Durgerdam, mooie zeiltocht met 10,5 knoop over het IJselmeer waarbij Salon 2 grote zeiljachten aan de horizon inloopt en voorbij gaat en de kapitein van Salon glundert van oor tot oor, stadswandeling door Enkhuizen, ankeren bij Makkum bij windstilte en een temperatuur die oploopt tot 32 graden zodat we ons even in de tropen wanen en de ventilator op volle toeren draait,….gaan we op vrijdag 2 augustus om 8u door de sluis en zijn we weer thuis op het zoute water van het wad. We schudden de honderden kleine vliegjes en andere vreemdsoortige kriebelende insecten van ons af en varen naar Vlieland waar het anker valt op een mooie zandplaat waar verderop zowaar ook een groep lichtgekleurde zeehonden doezelt in de brandende tropische zon. Later varen we door tot onder de vuurtoren van Vlieland, ankeren daar en lopen bij laag water door de modder naar de kant. We wisselen de modderschoenen voor een paar schone en maken een hele flinke wandeling over het Noordzeestrand, om de kop van het eiland tegen een straffe wind in. We beklimmen nog de 202 treden naar de vuurtoren omdat het uitzicht vanaf die plek magnifiek is. Alweer een plek om nooit meer weg te gaan. Het waait stevig, zoals we dat gewend zijn op het wad, en op de teller staat windkracht 7. Het anker geeft geen krimp en dus zitten we er best wel ontspannen bij . Zondag 4 augustus haalt Frits om 6u30 het anker op. Ik was van plan in bed te blijven, maar het feit dat Frits roept dat de zon al op is en ik niet achter wil blijven drijft mij naar buiten. Het aanzicht van zachtjes het witte strand van Vlieland voorbij glijden met Terschelling al in het vizier, blijft in de top 10 staan. Een mooie zeiltocht naar Ameland als weeksluiting van week 4. Toevallig zien we door de verrekijker dat Maarten en Marianne met hun catamaran ankeren bij de haven van Ameland. We hoeven er niet over na te denken: het roer gaat om en we zoeken hen op. ( Twee zomers geleden waren ze bij ons aan boord in de Golf de Morbihan) Ze staan garant voor veel ontspannen gezelligheid, verhalen heen en weer en samen koken en eten. En zo geschiedde.