Terug.

Hallo allemaal,

We zijn hier nu zo'n 10 dagen en we hebben het prima naar de zin. Maar helaas is Frits zijn gezondheid niet zoals het zou moeten zijn. Al een maand heeft hij af en toe buikklachten. Aangezien het na een kuur niet verbeterd is willen we beter onderzoek, ook op advies van onze huisarts. Dan is Afrika niet de meest ideale plek en dus hebben we besloten naar huis te vliegen. We zijn donderdagnamiddag terug. De boot blijft hier onder toezicht voor anker. We hopen natuurlijk zo snel mogelijk terug te komen om de reis verder te zetten. Raar om een koffer in te pakken met warme kleren. Op dit moment moet hier van alles geregeld worden zodat we met een gerust gevoel in het vliegtuig stappen.
Dames jazz, jullie in elk geval ontzettend veel succes gewenst. Als ik terug ben laat ik van me horen en bedankt voor jullie mailtjes.

Liefs iedereen,
Marleen en Frits

Locale visafslag

4 grote vissen kosten 1 euro

Vliegende vis

Ze smaakten zeer goed.

Christof

Zaza

Jennifer

Een vriendin van de eerste minuut aan land.Ze heeft een winkeltje vol hebbedingetjes.

Water halen

Iedereen haalt hier drinkwater in jerrycans voor een paar centen.

Ons bakkertje annex gasflessenleveracier

Pas in de namiddag is er brood. Het vrouwtje begroet ons elke dag met : "Todo bon?"

11

Verhaal 11 Kaap Verdische Eilanden : Sal

Na 7 dagen op zee ( met vliegende vissen aan dek die eindigden in de pan) zijn we zaterdag 16 okt. 's morgens in het donker en enigszins van ons a propos door al die lichten, aangekomen op Sal. In de baai bij Palmeira aan de westkust lieten we het anker vallen. In deze plaats moesten we inklaren bij de douane en op het plaatselijk politiebureau , niet meer dan een kale ruimte met twee agenten die zaten te kaarten, een stempel halen. 12 uur later hadden we al meer meegemaakt en ontmoet dan anders in 12 dagen. Na de eerste onwennige voetstappen aan land werden we verwelkomd door Jennifer die onder een boom voor haar souvenirwinkel op klanten wachtte. Ze sprak Engels en wees ons de weg door het dorp. Haar man Patrick was al even behulpzaam met het aanhouden van een minibusje dat ons naar een wat groter dorp verderop bracht om boodschappen te doen.. Zo makkelijk; er rijden af en aan van die minibusjes op de hoofdweg. Steek je hand op of fluit en ze nemen je mee voor nog geen 50 cent. Komt ons bekend voor van Curacao. Zomaar iemand sprak ons aan op straat en bracht ons belangeloos terug. Even later waren we ineens deel van een groep buitenlandse mensen die hier al jaren rondhangen. alles kan hier zeer relaxed door elkaar heen. Het dorp is armoedig. We vinden de contrasten groot. Het oorspronkelijke dorp is oud en versleten, maar aan de rand van het dorp worden vele grote mooie huizen gebouwd. Vandaar de grote bouwmarkt waar echt alles te krijgen is, maar op de markt is niets te koop. Een deel van de mensen is open en belangstellend, behulpzaam actief en erg makkelijk ( Patrick liet me op zijn winkel passen toen hij met Frits mee liep om de weg te wijzen en vroeg lachend of ik iets verkocht had. ) . Een ander deel hangt de hele dag onder een boom of ligt midden op de stoep net als de vele zwerfhonden. Kinderen , kippen en kuikens spelen en scharrelen op straat.Vissersbootjes gooien hun vangst op de kade en verkopen ter plekke. Een haai wordt op de kade in biefstukjes gesneden. Patrick gebruikt de tanden en de ruggewervels om sieraden van te maken. Ik wist niet dat een haai een enorme tong heeft.
We zijn in een andere wereld, maar ik voel me hier wel thuis. Zouden mijn drie eerste levensjaren in Congo van invloed zijn ?
We hebben met een vriend van Patrick en Jennifer in een open pickup rondgereden over het eiland samen met de Duitse vrienden. Het hele eiland is droog, okergeel met bruintinten en stoffig. In het noorden zijn een paar eenzame lage bergtoppen die als piramides uit het totaal vlakke landschap opspringen. Hier en daar is het na het regenseizoen toch nog groen van de lage grassen en bomen maar het meeste groen is alweer verbrand door de brandende zon. En branden kan hij hebben we gemerkt achter in de laadbak. Ook zwarte versteende lavarotsen waar de zee tegenaan beukt behoren tot het landschap. Er is bij Salinas een zoutwinningsgebied. "Sal" betekent "zout." In het zuiden is een prachtig goudgeel strand met een aguablauwe zee. Ideaal voor toeristen. Ze proberen dus ook hier de toeristenindustrie op te bouwen maar waarschijnlijk als gevolg van de crisis ligt het op dit moment op zijn gat. Een paar hotels zijn klaar, maar vele huizen zijn kale half afgebouwde betonnen karkassen . Wat af is ziet er goed en luxe uit. Midden in het zand of op de lavastenen stallen jongens hun Afrikaanse kunst uit om de toeristen te verleiden. Patrick verkoopt in zijn winkeltje zelfgemaakte schilderijtjes. Eén van de technieken is verven met gekleurd zand. Erg mooi. Ik kon niet aan de verleiding weerstaan en koos er een paar uit, nog tegoed voor mijn verjaardag.
Het uitstapje was de moeite van het gehotseklots in de laadbak wel waard. Ik geloof dat al mijn tanden losgerammeld zijn.

Liefs,
Marleen en Frits

10

Verhaal 10 Wind, Zon, Sal, Oceaan. We komen er aan !

Op 9 oktober vertrokken van Las Palmas naar de Kaap Verdische eilanden 800 Mijl verderop met als bestemming het eiland Sal.. We gaan uit van 7 tot 8 dagen op zee.

"Op weg naar het eiland Sal,
Benieuwd wat het ons brengen zal.
De eerste nacht is rustig en donker,
Slechts sterrengeflonker.
Een wirwar van sterren boven mijn hoofd verspreid,
Ik raak de sterrenbeelden kwijt.
Waar is het maanmannetje?
Waar is Grote Beer met zijn pannetje?
Gisteren heb ik hem nog gezien,
Zijn pannetje schepte bijna water,
Zou hij verdronken zijn misschien? "
Begeleidende muziek: The Cambridge Singers: "Lighten our Darkness."

We krijgen een gast aan boord. Hij is elegant en charmant, goed figuur en lief koppie. De eerste dag zit hij rustig om zich heen te kijken, de tweede dag vermaakt hij zich op het voordek. Frits noemt hem "Tinus Tortelduif". Ik kies gezien zijn elegante voorkomen voor "Christophe". En stel dat het een vrouwtje is dan heet ze "Juliëtte".
Na twee dagen gezelschap is hij 's nachts opgeschrikt en weg gevlogen zijn ondergang tegemoet. Dom dom duifje. Maar hoe kon hij ook weten dat er op Sal een palmboom op hem wacht. Hij kwam 60 M ten zuiden van Gran Canaria en 100 M uit de kust van Marokko aan boord.

"Het zwart van de wolken raakt het zwart van de zee.
Deze derde nacht alleen voor ons twee.
Geen vogel, geen vis, geen schip in de buurt,
Geen maan die om het hoekje gluurt.
Over het water een zwakke streep licht,
Van een verre planeet wellicht.
De boot gaat als een speer,
Op de teller 9 knoop of soms wel meer.
Een vallende ster met vuur aan zijn staart,
Ik blaas hem uit als de kaarsjes op mijn verjaardagstaart.
Een ster die knippert komt naar beneden,
Ach nee, het is een vliegtuig ergens opgestegen lang geleden.
Het kan zijn dat ik het me verbeeld,
Maar is het Orion die daar een knipoog uitdeelt?
Een knipoog van sterrenbeeld Orion
Aan catamaran Salon. "
Begeleidende muziek: Stef Bos, Katie Melua, Porkcd, Emmy Louharris, en vele anderen

Voor de kust van Mauretanië dient zich een nieuwe gast aan. Het is Zaza de zwaluw die door de deur naar binnen vliegt. Hij vliegt door de rompen en schept er plezier in om in en uit te vliegen.
Terwijl we zitten te eten gaat hij in de keuken zitten en poseert voor de camera. Hij fladdert "de bijkeuken" in en zoekt daar een plek om te slapen.
Bij het ontbijt de volgende morgen komt hij slaapdronken aanvliegen en landt op de kaartentafel. Hij kan zich blijkbaar niet herinneren waar de deur ook alweer was. Frits, ook altijd begaan met "wat vliegt daar?", helpt een handje. Hij blijft nog een poosje bijkomen op de giek, maar dan is ook hij verdwenen.

"Een nieuwe dag verjaagt de nacht,
Ik had niets anders verwacht.
En in het roze ochtendgloren,
Worden wonderlijke wolkenfiguren geboren.
Een damesschoen met een hoge hak,
Een beertje zittend op een tak.
Een meisje dat mooie bloemen plukt,
Een man met een baard die voorover bukt.
Een schildpad steekt zijn kop ver uit,
Een zeehond met een gekke snuit.
Een olifant op zijn buik, de slurf omhoog,
En water dat spuit met een grote boog.
Een dinosaurus met drie bulten op zijn rug,
En boven dit alles zweeft een enorme mug.
Maar de wolken veranderenen de mug valt uiteen,
Hij is nu een knop met bloemblaadjes er omheen.
Ik ben in een fantasiewereld beland,
De schildpad geeft de zeehond een hand."
Begeleidende muziek: Neil Diamond: "Jonathan Livingstone Seagull"

Nog twee nachten te gaan ofwel nog 160 Mijl.
Liefs, Marleen en Frits

9

Verhaal 9 Las Palmas Gran Canaria 5 oktober’10

Ha, het regent vanmorgen, ideaal om achter de laptop te kruipen. Het is slechts 25 graden binnen en de zon hindert niet op het scherm. Het is al een paar dagen wat labieler weer. Wel warm, maar overwegend bewolkt en zelfs regenbuitjes ( altijd als ik net de was heb opgehangen.) . Dat komt door de zuidwesten en westenwind. Later deze week zal de wind weer naar het noorden draaien en dan hebben we weer zonnetje/wolkje.
We liggen nog steeds in de haven van Las Palmas. We raken een beetje verslaafd aan het gemak van op een steiger afstappen om op een makkelijke manier de stad bezichtigen, douches bij de hand, heerlijke vers gebakken broodjes elke ochtend, geen geschommel van de boot, geen zorgen om de wind of het anker, vele schoenwinkels ( ik heb al 2 paar goede slippers stuk gelopen), grote overdekte markt met bergen groenten en fruit, supermarkt met 2 verdiepingen. Daar hebben we karrevrachten boodschappen gedaan, alvast de bevoorrading tot aan het Carib omdat er op de Kaap Verden niet zoveel te krijgen is. We hebben vooral drinken ingeslaan en vlees in blik ( voor het geval dat de vissen niet willen bijten), maar ook meel om brood te bakken. Ik heb het broodbakken uitgeprobeerd in de broodbakpan en dat lukte al aardig..
De haven is bovendien ook handig voor Frits om nog allerlei klussen te doen. We hebben water en stroom en allerlei gereedschapswinkels binnen handbereik. Op dit moment is Frits bezig om een plateautje af te maken waar het reddingsvlot op kan staan. Dan moet er getimmerd, geschuurd, geboord, geverfd worden. Hij heeft nette ophangsysteempjes gemaakt om alle lijnen netjes op te hangen; hij heeft extra dekblokken gemonteerd en muggenraampjes gemaakt die in de luiken passen om te voorkomen dat we straks lek geprikt worden. Omdat het straks tropisch warm zal worden hebben we uitgeprobeerd hoe we extra zonnetenten over de voor- en zijramen kunnen bevestigen… En zo is er elke dag te klussen. En als het hier niet is dan is het wel op een andere boot. Frits heeft al voor een paar mensen de computer op orde gebracht of technische storingen opgelost. Aan een steiger zijn we sociaal druk bezet. Regelmatig zijn er bezoekjes heen en weer, erg gunstig om onze Franse, Duitse, Engelse en Spaanse talenkennis op niveau te houden. Door deze sociale contacten was mijn verjaardag een verrassend succes. Twee Duitse zusjes , Rita en Elli , van een paar boten verderop hadden cadeautjes geknutseld en een slagroomchocoladetaart voor mij gebakken met een papayafruitsalade er bij. De kaarsjes uit de cadeautjeskoffer van Pork waren dus een schot in de roos. Het lukte om alle kaarsjes te laten branden in de wind. ’s Avonds waren we uitgenodigd bij de gezellige en grappige Fransen Guy en Annie om hun catamaran te bekijken. Als verrassing had Annie een Bretonse pruimentaart gebakken voor mijn verjaardag. Aan taart dus geen gebrek. Bovendien kwamen er vele lieve sms-jes, mailtjes en skypegesprekken binnen ( zo handig van die vodafonestick). Als toetje werd ik nog getrakteerd op een filmpje van de jazzdames die tijdens hun repetities voor hun optreden eind oktober in Geert Teis ( helaas moet ik dat missen), een taart aansneden voor mijn verjaardag. Ik was ontroerd van al die lieve attenties en wil jullie allemaal bedanken met een overzeese kus. Dat geldt natuurlijk ook voor al die mensen die reageren op de site. Jullie genieten van de verhalen en foto’s, wij genieten van jullie reacties.
Inmiddels komt de zon weer door de wolken en geeft de thermometer 28 graden aan. De palmbomen wuiven in de wind, mensen paraderen langs de paseo, de was kan weer naar buiten, het dek blaast weer droog.
Overzeese kus,

Marleen en Frits.

Nog meer taart

Ook de pruimentaart van Bretagne was te pruimen.

Mijn verjaardag

De taart van Rita en Elli smaakte heerlijk.

Klussen

Frits is bezig met het plateautje waar het reddingsvlot op komt te staan.

Bevoorraden

Vele liters en kilo's gaan aan boord en voor alles vind ik nog een plekje.

Schoolgebouw

Het houten balkon is typisch voor de Canarische eilanden en staat bekend om zijn elegantie en de kwaliteit van het dennenhout.

Zomaar een pleintje in het oude stadsdeel

Cathedral Santa Anna

Een mooie kathedraal met een bijzonder museum er bij. Rond 1500 is de kathedraal gebouwd in opdracht van de katholike koningen nadat in 1478 Gran Canaria was ingenomen. De bouw nam ruim 280 jaar in beslag waardoor Gotische, Renaissance en Neoklassieke bouwstijlen te zien zijn.

Binnen in de kathedraal

Weinig banken zodat de zuilen goed tot hun recht komen.

Plein voor de Cathedral St. Anna

De berg op de achtergrond is helemaal volgebouwd met kleurige vierkante huisjes.