Verhaal 28 Martinique, 24 febr.'11

We hebben de ruime baai van Marin gekozen als startpunt om oude bekenden terug te zien. Het was weer een feest om met Boris, Mine, Rita en Elli op te trekken, samen te koken, te eten, te klussen aan hun lekkende ramen, te zwemmen en te aquarellen. Zij zijn nu onderweg naar het blauwe water van Tobago Cays. Ook erg leuk om Coos en Martine met de jongens nog te treffen. Zij zijn nu onderweg naar Venezuela. Het Franse stel is inmiddels op Guadaloupe en zullen we later ontmoeten. Op dit geciviliseerde eiland ( het is net Frankrijk) zijn geen onbeveiligde netwerken op te pikken en dus kunnen we ook geen mails sturen, laat staan foto's op de site zetten.
Piet en Geertje zijn 19 februari prima aangekomen en zijn inmiddels geacclimatiseerd en bruin gebrand. We volgen de baaitjes langs de kust. Dat betekent dat we relaxed buiten ontbijten, daarna het anker lichten en naar een baai varen bij voorkeur voorzien van strand en palmbomen, verkoeling zoeken in het glasheldere water, een wandelingetje maken langs het strand en door het dorp na een spannend wiebeltochtje in het bijbootje ( we doen het in 2 keer want als we met z'n vieren tegelijk in het bijbootje gaan slaan de golven er overheen), boodschappen doen in plaatselijke winkeltjes, aperitieven in de avondzon, genieten van de mooie avondluchten waarbij de wolken een gouden randje krijgen en de silhouetten van de jachten donker afsteken tegen de rozig gekleurde lucht, lekker koken zodra het roze plaats maakt voor zwart en de lichten van de wal sfeervol op het water weerkaatsen, lekker buiten eten ( of gezellig binnen als het regent), in ons boek duiken bij gebrek aan scrabble, heerlijk in slaap vallen op het geschommel van de deining in de baai. En zo kabbelt niet alleen de zee maar ook het leven aangenaam en in rustig tempo verder.
We zijn gevaren van Marin naar St, Anne ( waar Piet en Geertje op het strand in een uur tijd transformeerden van wit naar rood), Petite Anse d' Arlet, ( waar Geertje en ik in het popperig dorpje een creperie vonden met drie tafeltjes en drie keukentjes), Grande Anse d' Arlet ( waar Frits en Piet de kop van een stier bevrijd hebben uit het prikkeldraad) , Anse Noir
( waar we snorkelend vele vissen en pijlinktvisjes observeerden) en Anse Mitan ( waar Frits colibri's zag die nectar zogen uit minuscule kleine rode bloempjes) .
Van hieruit hebben we het eiland verkend met een huurauto. Mooie tocht door het groene binnenland langs suikerriet, bananen, varens, bamboe, palmen, broodvruchtbomen, valleien, kleine dorpjes waar net als bij ons kinderen prachtig verkleed meeliepen in de carnavalsoptocht of waar vissers een grote zwaardvis aan wal sleepten. In vroeger tijden was de stad St. Pierre de welvarende hoofdstad, maar bij de vulkaanuitbarsting op de Mont Pelée op 8 mei 1902 is in 3 minuten tijd de hele stad weggevaagd en kwamen 29 000 mensen om het leven. Er was 1 overlevende: een gevangene in zijn cel in een kelder. Dikke muren hebben zo hun voordeel. We liepen rond tussen de ruïnes van huizen en een theater .
Sinds deze ramp is de hoofdstad Fort de France. We hebben er een dagje rondgeslenterd. Een gezellige drukte in de winkelstraten waar vele al dan niet verklede trommelgroepen opzwepende fascinerende trommelritmes lieten horen en waar kleine kinderen op een prachtig met de hand aangeduwde draaimolen met live trommelmuziek, genoten van de houten paardjes, autos, vissen. En toen ging de veerboot niet meer terug naar Anse Mitan en waren we genoodzaakt een taxi te nemen.

Ik hoop dat jullie genoten hebben van de voorjaarsvakantie. Als de sneeuw dan ook plaats zou willen maken voor lentebloempjes en lentekriebels in een eerste lentezonnetje .

Dankjewel voor de leuke reacties en mailtjes.
Liefs,
Marleen en Frits, Piet en Geertje.

Verhaal 27 St. Lucia

Dinsdag 8 februari zijn de kinderen 's morgens vroeg op het vliegtuig naar Grenada gestapt. Ze genoten daar nog van een stranddag en vlogen 's avonds naar huis. Door tussenlandingen op Barbados en in London kwamen ze pas woensdagavond op Schiphol aan. De klap zal groot geweest zijn de volgende dag op het werk. Lonneke begon aan haar nieuwe baan in Utrecht als juf voor groep 5. De sollicitaties als onderwijskundige lopen tot nu toe op niets uit omdat ze geen ervaring heeft. Stijn is voor zijn werk al weer in Uganda en Sander, die volgens zijn baas de snor drukte in het Carib, ging nog een paar dagen naar Budapest om af te kicken.
Het afscheid viel ons zwaar en nog steeds missen we hun gekwebbel, hun grappen en gelach, hun gezelligheid en rommel en niet te vergeten hun afwaskwaliteiten.
Wij zijn diezelfde middag nog naar Cumberland Bay vertrokken, een mooie rustige authentieke baai zonder enig teken van toerisme. Helaas regende het en konden we er niet optimaal van genieten.
De tocht naar St.Lucia 9 februari was ruig met veel overkomend zee- en regenwater en harde wind. Het aanzicht bij aankomst op de twee imposante bergtoppen, Petit Piton ( puntig) en Gros Piton ( ronder) deden de regen snel vergeten. We ankerden in deze prachtige baai tussen de Pitons. Strand voor de deur met aansluitend een helling met mals groen gras en palmbomen. Het is een rare gewaarwording als er een koe tussen de palmen staat te loeien. Zwitserland met palmen?
De volgende dag zijn we om Petit Piton heen gevaren en ankerden we bij het dorp Soufrière vlakbij het strand en met de achterkant vastgebonden aan een palmboom Het dorp is nog zeer authentiek en lijkt armoedig. Bij zee zijn de oorspronkelijke kleine houten huisjes te vinden inclusief de rondhangende mannen die om geld vragen. De mooie stenen huizen met fraaie veranda's staan meer het binnenland in.
Bij de plaatselijke apotheek merkten we hoe eenvoudig het hier is. Er was bijna niets te krijgen en de doosjes en potjes stonden ver van elkaar af uitgestald om de planken toch vol te doen lijken. Ik vroeg een doosje pleisters: ik moest de pleisters per stuk kopen. De vrouw telde er 14 en toen was het doosje leeg. Het was alles wat ze had.
We bezochten de botanische tuin vlakbij. Prachtig aangelegd als een oerwoud vol bomen, grote planten en vele bloemen. ( Heel anders dan de parkachtige tuin op St.Vincent.)
We lagen een dag in Marigot Bay, al meer naar het noorden. Wat een verschil. Deze baai met uitspanningen doet luxe aan. We namen een minibusje naar de hoofdstad Castries. Gelukkig rijden de chauffeurs hier normaal en hoeven we niet te vrezen voor ons leven. Zelfs de radio staat zacht. Op St. Vincent werd je helemaal knetter van de keiharde muziek die uit de boxen knalde, zat je helemaal samengeplet tussen te veel passagiers en stond je doodsangsten uit bij elke bocht.
Castries op zaterdag is een belevenis. We waren de enige blanken leek het wel in het Creoolse oude stadsdeel. Op de markt en in de straten een gezellig gekrioel van mensen tussen de overvloedig met fruit en groenten gevulde kramen. Tussen de kramen smalle paadjes waar soms ook nog tafeltjes uitgestald waren waar mensen, ongevoelig voor de drukte om hen heen, lekker zaten te eten. In de straten vele kleine winkeltjes en barretjes zo groot als een tuinhuisje, maar helemaal vol met spullen en mensen. Een kleurig en geurig geheel.
De noordelijkste baai, Rodney Bay, is een ideale ankerbaai.: ruim, rustig ( op de waterscooters na) , mooi uitzicht op de stranden en op Pigeon Point en vlakbij de luxe haven en een luxe duty free winkelcentrum. Zo luxe dat we zelfs niet op een muurtje mochten zitten. Een bewaker vertelde ons dat het alleen toegestaan was om op een bankje te zitten. Zo proberen ze te voorkomen dat er allerlei hangjongeren bij het winkelcentrum blijven rondhangen.
We hebben bericht gekregen dat onze Franse vrienden ( uit Las Palmas) op Martinique zijn aangekomen en ook onze Duitse vrienden zijn naar Martinique onderweg. Zodoende zijn we wat eerder dan gepland van St Lucia naar Martinique vertrokken (een mooie zeiltocht 15 febr) We proberen elkaar hier ergens te ontmoeten onder het genot van een rhumpunch of Pina Colada.
( Daar hebben we gisteren op de laatste avond in St. Lucia bij ondergaande zon ook heerlijk van genoten samen met een Nederlands stel, Remco, Kathalijn en baby Jules.)
En dan komt zaterdag hooggeëerd bezoek uit Nederland ons twee weken vergezellen. Piet en Geertje, goede reis!

Porkberichtje: Niet alle eilanden vieren carnaval in het voorjaar. Sommige eilanden vieren het in juni. Maar hoe dan ook, als we het mogen meemaken zal ik de slingers in de Caribische wind laten wapperen.
Er stond geen naam bij het pakje, dus een bedankje voor iedereen.

Liefs,
Marleen en Frits.

Fotoverhaal 26 Nog 1 keer

het blauw van Tobago Cays om het nooit meer te vergeten!

Onderweg naar Bequia

Een cruiseschip met vijf masten, s'avonds verlicht als een kerstboom in vol ornaat. Het schip vaart elke week een stukje verder door het Carib en neemt dan nieuwe gasten aan boord. Ze gaan o.a. naar St. Lucia, Barbados, Lissabon, vertelde iemand die de gasten in een klein bootje naar de wal en weer terug brengt.

Bequia

Van de Tobago Cays zijn we naar Bequia gevaren. Een heel prettig relaxed gedoetje.
We ankeren bij Port Elizabeth in Admiralty Bay. Er is een wandelpassage langs het strand en de vele gezellige bars.

Markt

Op de markt werden we door de marktkooplui besprongen zodra we een voet binnen zetten. Iedereen wou ons wat verkopen en ik zat klem tussen de mannen en vrouw die riepen: "koop tomaten. Koop bij mij wortels. Ik heb aardappels. Wil je nog sinaasappels?..." Ik kreeg er spontaan een opvlieger van en moest ze gebieden op hun beurt te wachten. Ik kocht bij iedereen wat en toen was iedereen blij en werden we uitgezwaaid

Duiken

We ankeren voor een duikschool, dus deze kans kunnen we niet laten liggen. Bovendien hebben we onze Padi gehaald om samen met z'n vijven te kunnen duiken. Het was erg leuk om samen boven het koraal te zweven en de vele kleurige vissen te bewonderen bij Devils Table. Soms zaten we middenin een grote school blauwe of gele vissen. We doken met een groep van 10 mensen. Lonneke en ik hadden nog de meeste lucht over in de fles en kwamen als laatste weer boven. Wij verbruikten dus het minste lucht. Mannen verbruiken in het algemeen meer en sneller lucht dan vrouwen. Zo stonden Stijn en Frits al dik 5 minuten eerder op reserve terwijl Lonneke en ik nog een halve fles over hadden.

St. Vincent

Het was een ruig tochtje van Bequia naar St. Vincent. Goed vasthouden en wegduiken voor spatwater. Maar inmiddels zijn Lonneke, Sander en Stijn ingeslingerd en vinden ze het leuk. Handig is het om een paar spierballen extra aan boord te hebben, zowel tijdens het zeilen als voor de dagelijkse klusjes van water halen, bijboot omhoog trekken, zonnetenten opzetten, de afwas doen, boodschappen dragen en aan boord tillen...
Deze rustige ankerplek voor het palmenstrandje heet Blue Lagoon. Helaas geen omowit zand meer.

Orchideeboom

We maakten een rondrit over het eiland St. Vincent met chauffeur Stan. Hij bracht ons naar de Botanische tuin, een must. Daar leidde een gids ons rond en vertelde in snel tempo over allerlei bomen, bloemen, plantjes. Er waren voor ons bekende maar ook vele onbekende bloemen en planten. Bij alles had hij wel een leuk verhaal en demonstratie.
De orchideeboom heeft mooie roze bloemen. Het blad van de boom scheurde hij een paar keer in zodat het een vlinder werd. Als hoofdje gebruikte hij de roze bloem en gaf dat aan de dames. Wij dames stapten weer in het busje met onze handen vol bloemen ( parfumlelie,muppetbloem, apebroodboombloem,happy birthdaybloem, jasmijn) blaadjes ( munt, citroen, knoflook, eucalyptus, nagelvijlblad, mimosakruid, kaneelschors ...) Erg leerzaam en mooi om doorheen te wandelen.

Ik noem het Muppetbloem

Deze prachtige en zoetruikende bloemen zaten aan kale takken die zich om een andere boom slingerden. De gids raapte een gedroogd bloemhart op en deed alsof het een pratend Muppetpoppetje was, vandaar Muppetbloem omdat ik de echte naam niet meer weet.

Nootmuskaat

Nooit gerealiseerd dat nootmuskaat aan een boom groeit. De muskaatnoot ( Nutmeg)heeft een rood schilletje en zit in een gladde bolster. Alle onderdelen worden gebruikt : als kruid, om soep of thee van te trekken, om zelfs nootmuskaatijsjes van te maken.

Bamboe

De gids noemde deze plant bamboe waar een soort ananas aan groeit. De bamboebladeren worden gebruikt om manden van te vlechten. De boomwortels steken hoog boven de grond als wandelende benen. Hij wordt daarom ook "Walking tree" genoemd.

Kingstown Bay

Prachtig uitzicht over de baai bij Kingstown onderweg naar het Fort Charlotte ( genoemd naar de 3de vrouw van King George in 1806. Behalve een binnenplein, wat gangen met cellen en kanonnen was er een kleine expositie te zien met schilderijen uit de slaventijd.

Wallilabou Bay

In deze baai zijn opnames gemaakt voor de film "Pirates of the Carabbien". Er stonden nog wat restanten van rekwisieten , een nephuis en foto's van de acteurs. Er zaten wat gasten stoned armbandjes te verkopen. Zo'n toeristische trekpleister zouden ze in Europa toch heel anders aanpakken. We waren op dat moment de enige bezoekers.

Cumberland Bay

Tijdens de rondrit was dit 1 van de mooiste baaien. Het strand wordt gesplitst door een riviertje. Onderweg naar St.Lucia hebben we daar een tussenstop gemaakt. Een mooie plek, wel een beetje armoedig met rondhangende wietrokers en bovendien regende het.
Onze chauffeur vertelde dat hoog in de bergen marihuana wordt verbouwd en dat de kleine vissersbootjes worden ingezet om het spul af te voeren. De politie aan deze westkant van het eiland is niet erg actief te noemen.

Kingstown, hoofdstad van St. Vincent

Een echt stadje met gezellige drukte van marktjes, kraampjes, winkeltjes... ideaal voor de dames onder ons.

Naar school

We wilden in Kingstown de katholieke kerk bezichtigen en zagen door de openstaande deur van een bijgebouw kinderen in de klas zitten. Twee klassen zijn gescheiden door een schoolbord. Twee juffen doen hun best om zich verstaanbaar te maken. De kinderen zitten met z'n drieen in een houten bank ( uit mijn kindertijd) en er is eigenlijk geen ruimte om te kunnen schrijven.Sommige kinderen luisteren en reageren op de juf, maar anderen kijken naar ons en zwaaien. Ik zou me ook niet kunnen concentreren.

Regenboog

Het regent elke dag/ nacht wel,varierend van een buitje motregen tot zware hoosbuien. De foto is genomen onderweg van St. Vincent naar St. Lucia. Nog nooit zoveel prachtige regenbogen bij elkaar gezien.
We zijn nu op St. Lucia en liggen tussen 2 bergtoppen in. Le Gros Piton en Le Petit Piton. Heel indrukwekkend.

De laatste foto voor vertrek, wij zijn weer met z'n tweeen

Sandy Beach

Vlakbij het eiland Carriacou ligt Sandy Beach. Een smalle strook van omowit zand met hier en daar wat lage begroeiing en een palmboom. Alleen met een boot kan je er komen. Er ankerden slechts een paar jachten bij deze bijzondere plek midden in de oceaan. We hebben er onze voetstappen achtergelaten.
Nog zo'n mooie plek was het eiland Petit Saint Vincent ( PSV) waar we alleen op het strand mochten komen. Het eiland zelf was prive.

Union Island

Het plaatsje Clifton ziet er kleurig uit van de felgekleurde groenten- en fruitstalletjes. Er werd een heerlijke fruitshake van banaan, mango, papaya, ananas en passion fruit voor ons gemaakt. Super gezond en lekker.

Clifton Bay Union Island

Heerlijk wandelen langs het strand.

Ingang Chatham Bay bij Union Island

Lambi schelpen

Op het eiland Carriacou vond ik deze schelpen op het strand van Tyrrel Bay. Ik was dolgelukkig met mijn vondst. Bij de toeristenkraampjes wou ik ze nooit kopen, te nep, maar nu ik ze zelf vond... Op elk volgend strand waar we kwamen lagen deze schelpen bij bosjes, soms opgestapeld tot muurtjes of dammetjes. Dus zo bijzonder was mijn vondst nu ook weer niet. Lonneke heeft er nog twee echt opgedoken, dat telt pas echt.
In restaurants staan ze op de menukaart: Lambi ( het beest dat in de schelp zit.)

Mayreau, Saline Bay

Heel prettig slaperig sfeertje op het eiland Mayreau. Er is maar 1 weg en die loopt van Saline Bay naar Salt Whistle Bay. We wandelden die weg af en kwamen in paradijselijke omgeving terecht.

Tobago Cays

Foto genomen vanaf het eiland Baradel, ook schildpaddeneiland genoemd. We zagen schildpadden om de boot. We snorkelden een hele tijd met ze mee terwijl ze rustig voor ons uit peddelden en graasden van het zeewier op de witte bodem. Vlakbij de boot was een koraalrif waar we met z'n vijven snorkelden en hele mooie kleurige vissen bewonderden.

Ankeren

In het blauwste water ooit in de buurt van schildpaddeneiland.

Vader en zoon

Op het strand van het eiland Petit Bateau in Tobago Cays

Beest

Op het schildpaddeneiland kwamen uit de bosjes grote leguanen te voorschijn.