Nieuwpoort

We verlaten Nieuwpoort in de mist. Op de pieren nog geen Belg te zien.

Maxsea

Op de computer zien we onszelf naderen bij Hoek van Holland.
Wij zijn het rode bootje op de kaart. Het rode streepje geeft de koers aan die we varen.

Hoek van Holland

's Nachts naderen we de scheepvaartroute van Hoek van Holland.

Wandelen

in het tropisch regenwoud of in het Vondelpark?

Gezellig

uit eten in de IJ-kantine in Amsterdam Noord.

In de regen

met Lonneke naar Enkhuizen.

Drooggevallen

bij Schier voor inspectie.

Laatste zonsondergang

Ik geef toe: zo is het wad fantastisch mooi.

Verhaal 51 laatste vlaggetje, laatste zeetocht.

Het weerzien met Annie en Guy in Nieuwpoort was erg gezellig. We hebben elkaar elf maanden niet gezien. Na Las Palmas gingen we elk onze eigen weg, maar het was als de dag van gisteren. Jammer dat het net die dag regenachtig was, maar desondanks smaakten de warme Brusselse wafels prima en was een wandeling over het brede strand verfrissend.
We troffen het geweldig met het weer toen we het weekend in Gent en Brussel doorbrachten met mijn familie. Ook dit weerzien was erg " smakelijk" en gezellig.
Afgelopen dinsdag vertrokken we 's morgens om 9 uur uit een mistig Nieuwpoort. Nog geen Belg te zien op de lange pieren waar normaal gesproken vissers grote vierkante netten uitzetten. We zeilen eerst aan de wind, later valt de wind weg en gaan we langs de Belgische kust op de motor. Bij Zeebrugge breekt de zon door door een piepklein gaatje dat steeds groter wordt en draait de wind naar het zuidwesten., pal achter en gunstig om op de genua met een knoopje of 7,5 langs de Nederlandse kust te glijden.
Laatste bezoekersvlaggetje is naar beneden gehaald. Een leegte op de plek waar een jaar lang het vlaggetje van het bezochte land wapperde. Raar hoor.
De avondlucht is prachtig, de zee rustig, de sfeer prima. We komen bij Hoek van Holland als het donker is. Vele oranje en witte lichten aan de wal wijzen op grote bedrijvigheid. Er gaan 5 grote schepen voor ons langs de zee op, maar dan is er even niets en kunnen we de scheepvaartroute oversteken. Vele schepen liggen in de buurt voor anker , verlicht als zwaar beladen kerstbomen. Voeg daarbij de lichten van vissersschepen en nog wat jachten en je waant je bijna in een mysterieuze sprookjeswereld.
Laatste nacht op zee. We zullen het speciale sfeertje missen. Om 04 uur draaien we om de pier van IJmuiden de haven in. Een kwartier later liggen we aan een steiger en kunnen we ons zalige bed opzoeken.
Vier uur later gaan we al door de sluis van het Noordzeekanaal en varen we naar Amsterdam.
Laatste zoute water; laatste zeemeeuwen die druk krijsend in het kielzog van een vissersboot zwermen. Ze maken plaats voor zwanen die onthaast voor onze boegen peddelen richting oever om er mals gras te plukken als ontbijt. Het is mistig en het motregent. De vele witte rookpluimen uit schoorsteenpijpen steken opvallend af tegen de donkere achtergrond. Geuren van cacao, soep, graan, petroleum en andere onwelriekende zaken dringen zich op.
We leggen aan bij de oude NDSM werf aan de noordoever. Met een veerpontje kunnen we naar het centraal station aan de overkant en lopen we zo het centrum in. Mooi Amsterdam. We boften gisteren maar weer met een prachtige zomerdag en slenterden door de stad. Nu, vrijdag, klettert een zware onweersbui op het dek. Het deert ons niet. We zitten droog en warm met de kachel aan te genieten van een ontbijtje met veel koffie.
We blijven hier een paar dagen en de kinderen komen langs. In het weekend schuiven we op naar het noorden over het IJsselmeer en dan komt het laatste stukje ( en het laatste verhaal) toch echt heel dicht bij.
Dank voor de leuke reacties op de site, altijd fijn om te lezen. We hebben geen internet en kunnen dus helaas geen mailtjes en geen foto's sturen.

Liefs,
Marleen en Frits.

Verhaal 50 Het verhaal van de kleuren.

Van Ile Croix zeilden we naar Iles de Glénan, een eilandengroep voor de kust bij Concarneau, die wat schoonheid betreft niet onderdoet voor Sandy Island in het Caribisch gebied. Gelukkig piepte de zon door een gat in de grijze wolken zodat we een glimp opvingen van hoe het zou kúnnen zijn.
In Morgat ( een dorpje onder Brest) lagen we voor anker in een baai waar felgekleurde zeiltjes van zeilbootjes, hobbycats, kindertjes in optimistjes en surfers je om de oren vlogen.
Frits was in het bijbootje in de haven toen hij flink schrok en de spetters op zijn bril zaten. Vlak naast het bijbootje sprong plotseling een dolfijn uit het water en spoot een waterfontein omhoog. Hij bleef met het bijbootje mee zwemmen. Niet zo slim want Frits zag dat hij al een hak uit zijn rugvin had, waarschijnlijk van een botsing met een schroef.
Lonneke en Stijn kwamen op 8 augustus ’s nachts aan na een lange autorit. We combineerden boot en auto met elkaar tot een aantal leuke dagen. Met de auto verkenden we de omgeving van Morgat en maakten wandelingen langs stranden met imposante rotsen en langs kustpaden tussen weids uitgestrekte paars- en geelgekleurde heidevelden. Bretagne is als een kleurenpalet van een kunstenaar die zijn kleuren laat spelen met elkaar: Het okergeel, krijtwit en antraciet van de rotsen langs de kustlijn; het vanille en karamel van de stranden, het blauwgroene van de zee met het melkwit van het schuim op de golven; het zandsteenbruin van de grofgebouwde muren en het hemelsblauw van de luiken en deuren van de huisjes; het oudroze van hortensia ‘s en stokrozen... als je daar niet verliefd op wordt !
Toen Frits en ik zeilend een stuk opschoven richting noorden gingen Lonneke en Stijn met de auto er op uit en volgden ons naar de haven van l’ Abervrac’h. Na 2 zomerse dagen in Morgat werden de ochtenden nu mistig. We maakten in de auto uitstapjes naar hele leuke stadjes als Roscoff en Maurlaix met zijn beeldbepalend hoog viaduct uit 1864 met 2 rijen bogen boven elkaar. Op de bovenste bogenrij loopt een spoorweg. Erg indrukwekkend. Zo ook de uitbundige bloemenpracht die Fransen weten te creëren in baskets, bloembakken, rotondes en vluchtheuvels.
Afgelopen zaterdag reden Lonneke en Stijn weer naar huis terwijl Frits en ik een dag en een nacht doorgingen ( weer even wennen ) naar Cherbourg, gebruik makend van de gunstige ZW wind. Zo triest en kleurloos als de dag begon , zo stralend en kleurig eindigde hij. Hij haalde bij zonsondergang nog even alles uit de kast aan gele, roze, rode en blauwgrijze tinten. Het water van de zee gloeide rozerood op als een zacht brandend vuurtje in de houtkachel totdat alles doofde en zwart werd.
In Cherbourg lagen we de middag 6 uurtjes aan een steiger. De stroom op zee werd toch tegen en zodoende hadden we tijd om in de stad rond te wandelen en om bij te slapen. Toen het tij om 18u30 kenterde in ons voordeel vertrokken we weer. Gunstige NW windkracht 5 en de stroom mee deden ons de hele nacht over het water vliegen met 12 knoop. Heerlijk zeilen dus in een perfecte nacht (het moest alleen wat minder koud zijn) en we konden de verlichting aan de Engelse kust zien branden. We voeren in het Engels kanaal midden in de scheepvaartroute zodat we uit beide richtingen de schepen goed konden zien aankomen maar er geen hinder van hadden ( en zij niet van ons) Het was druk op zee.
Op het moment dat de zon onder ging in een wolkenloze zoete suikerspinrozige wereld, kwam ongeveer lijnrecht er tegenover de volle maan omhoog schieten. Ik stelde me voor dat de zon en de maan samen op de wip zitten: de maan met een brede grijns op zijn gezicht, duwt zich af, schiet omhoog en brengt daarmee onvermijdelijk de zon aan het wankelen zodat deze over de rand valt. De maan triomfeert de hele nacht.
We kwamen de nacht en de zonnige maandag ( 15 augustus) goed door bij rustig weer. Op zee, voor de kust bij Boulogne, stevende een Franse patrouilleboot op ons af en riep ons op. Ze zetten een rubberboot overboord en een team van drie man sterk kwam aan boord om een controle uit te voeren. Niet alleen het papierwerk werd grondig doorgespit, maar ook elk luik, vak, krat, doosje, plastic zakje… Ze keken tussen de kleren in de kast, onder de matrassen van het bed, onder de kussens op de bank, speurden met zaklampjes in donkere gaten en hoekjes … en ondertussen kletsten we over onze reis. Ze waren erg aardig en voorzichtig met onze spullen, pakten alles met handschoentjes aan en legden alles weer terug. Misschien hadden ze gedacht “ een vette vis” aan de haak te slaan omdat we uit het Caribisch gebied terugkwamen. Helaas voor hen slechts schelpen en hebbedingetjes. Zouden ze teleurgesteld geweest zijn?
Frits kreeg in elk geval van hen een “ brevet” omdat hij zo’n mooi schip heeft gebouwd.
Tegen 19 uur lagen we in de haven van Dunkerque en gingen we onder een warme douche.
Wat kan dat heerlijk zijn na 2 dagen en 2 nachten bivakkeren in een zwetend zeilpak.
Inmiddels zijn we naar Nieuwpoort gekabbeld bij alweer zomers weer. Hier blijven we een paar dagen en zullen we Guy en Annie weerzien, het Franse stel waar we in de haven van Las Palmas zo’n plezier mee hadden en die we in het Caribisch gebied misgelopen zijn. Hun boot blijft daar en ze wisselen het Franse en het Caribische leven om het half jaar met elkaar af. Dat is een leuke optie, toch?

Liefs,
Marleen en Frits

Maarten en Marianne

stappen op in Lorient en varen mee naar Ile d'Houat en de Golf de Morbihan. Heel Gezellig !

Vannes

Les Jardins des Remparts;Wat een prachtig aangelegde bloemperken.

Vannes

Een van de oudste huisjes van Vannes. Heerlijk stadje met kleine straatjes en scheefgezakte vakwerkhuisjes. Een bezoekje waard.

Winkeltje in Vannes

Zijn dit lollies of zeep? Even proeven.

Carib???

Is dit nou Sandy Island of Iles de Glenan?

Kleurenpalet

Langs de kustpaden uitgestrekte heidevelden met gele en paarse kleuren. Daar wil ik wel een dekbed van.

Lonneke en Stijn

komen op bezoek met de auto. Leuke combi van boot en auto. Super !

Proost Sander !

Morgat

In de baai van Morgat vliegen de vrolijk gekleurde zeiltjes ons om de oren.

Typisch Bretons huisje

Worden we al verliefd?

Sfeervol mistig

Onderweg van l'Abervrac'h naar Cherbourg.

Over de rand

In vuur en vlam.

Cherbourg

Aanzicht op de stad vanaf de haven.

Controle

Voor de kust van Boulogne worden we geenterd door een Frans patrouilleschip.

Verhaal 49 Op de terugweg.

Op 5 augustus was de hemel genuanceerd grijs en na de regen van 's nachts waren we blij met slechts motregen en een zachte noordenwind toen we uit de Golf de Morbihan wegvoeren.
Later, om de punt van Quiberon zeilden we aan de wind en hadden we voor het eerst sinds een jaar, overdag onze complete zeiluitrusting aan, van zeilbroek, zeiljas tot laarzen aan toe. Niet dat het koud was, we wilden ons behoeden voor nattigheid.
Bij Belle Ile zagen we tientallen witte zeiltjes oplichten in het zonlicht. Tot ons genoegen konden de zeilpakken weer aan het haakje en werd het nog een paar uur lekker warm
Twee blije donkere vogels scheerden vlak over het water en ontlokten dit gedicht:

Dans le Golf de Morbihan.
Aujourdhui nous sommes retournes á Lorient
Pour y attendre le bon vent.
Le sol se cache et joue avec les nuages,
Et moi, je suis témoin d' un beau mariage.
Un mariage entre deux grandes oiseaux,
Qui touchent avec leurs ailes la surface de l' eau.
Ils sont amoureux,
Ces deux.
Il me semble un amour
Pour toujours

Bij Ile Croix, tegenover Lorient, zagen we vele zeilboten ankeren voor het strand. We gingen er bij liggen, beschut tegen de noordwestenwind.
Het was al aan de late kant om nog naar de wal te gaan en dus ruikt nu hier de kajuit naar versgebakken brood.
Morgen schuiven we weer een stukje op. Daarna wordt een paar dagen zeer harde wind verwacht en zullen we ergens een gunstige plek zoeken om te schuilen.
We hebben meestal geen internetverbindinding als we ankeren voor de kust, maar we zagen toch dat er reacties blijven komen op de site. Dat blijft leuk. Dank jullie wel.

Liefs,
Marleen en Frits

Verhaal 48 Zalig Bretagne.

De zomer heeft de herfst een beste optater gegeven. Sinds we dinsdag 26 juli uit Lorient zijn vertrokken is het rustig zomers kortebroekenweer. Na een week hebben we ons gezonde bruine kleurtje weer terug. In Lorient zijn onze zeilvrienden Maarten en Marianne aan boord gestapt. We hebben hen zo'n 15 jaar geleden leren kennen tijdens een zeilvakantie in Zeeland. Ze wilden hun slaapzak in een tentje op een Franse camping wel even ruilen voor een comfortabel bed op de Salon. We hadden 5 dagen een hele gezellige tijd samen, eerst ankerend voor het mooie strand van het lieflijke Ile de Houat met zijn witte huisjes met blauwe luikjes en kleurig roze stokrozen langs de gevels. Het was een spannend en nat avontuur om , staand tot ons middel in het koude water, aan boord van het bijbootje te klauteren in de branding. Een apéritief van appelcider en een met groene kruiden gegarneerd stokbroodje met geitenroomkaas , verdrijft het kippenvel en warmt ons van binnenuit op.
Daarna zeilden we bij heel rustig weer naar de Golf de Morbihan, werkelijk een paradijs voor bootjesmensen. In een ruime binnenbaai liggen de vele eilandjes verspreid als suikerklontjes uit een omgevallen suikerpot. Kies maar uit, te kust en te keur prachtige ankerplekjes met strandjes, bos met eeuwenoude sfeervolle dennen, zanderige wandelpaden, pittoreske dorpjes met smalle straatjes en de typische Bretonse huisjes van grote ruwe stenen, gezellige terrasjes en crêperies, kleurige vissersbootjes, vriendelijke mensen die graag een praatje maken, de zon die zowel de lucht als het water in vuur en vlam zet als hij ten onder gaat.
In Vannes hebben Maarten en Marianne de trein terug naar Lorient genomen waar hun auto hen opwachtte. Wij bleven in de buurt eilandjes verkennen en brachten een dagje door in de stad Vannes. Een aanrader. Toen we de stadspoort doorwandelden waanden we ons in de Middeleeuwen of in de tijd van Pride en Predjudice
( we hebben net de dvd van Jane Austin gekeken) . Vannes heeft alles in zich om er voor de bezoeker een zalig dagje van te maken:
Smalle straatjes met scheefgezakte maar goed onderhouden vakwerkhuisjes vanaf de 13de eeuw in de kleuren terra, geel en blauw; prachtige kasteelachtige gebouwen met architectonische details en kleurige inspirerend aangelegde tuinen, een aaneenschakeling van kleine winkelpandjes waarvan de etalages een feest zijn temeer ze de klant aardig op het verkeerde been kunnen zetten. We zagen een snoepwinkel waarvan we dachten dat het een bloemenwinkel was ( van het snoepgoed waren planten en boeketten gemaakt) en we wilden snoep kopen in een zeepwinkel ( van grote pastelkleurige blokken zeep in allerlei geuren werden kubusvormige blokjes gesneden en aan stokjes geprikt als lekkere lollies ) . Kleine kunstgalerijtjes trekken het oog en ik zag schilderkunst in de etalage van een schoenwinkel. Alles is te combineren en wandelen door Vannes is één groot kijkfestijn.
We besloten deze dag in stijl op het perfecte terras aan het water, bijbootje voor de wal, toostend met een glaasje Kir Pêche.
Hopend dat jullie net zo genieten van de vakantie,

Liefs,
Marleen en Frits.