Catamaran Salon: Week 6

Het is mooi weer maandagmorgen 12 augustus. Zoals we altijd al een keer van plan waren huren wij met Lonneke en Stijn een open zeilbootje ( valkje) bij de Loosdrechtse Plassen. Frits is onze zeilinstructeur. Gisteravond gaf hij ons nog theorieles over de wind, voorrangsregels, nautische termen…, vandaag krijgen we dus praktijkles. We hebben veel ervaring op de grote Salon, maar niet in een klein zeilbootje. Het is totaal anders om aan een stuurwiel te draaien of om een helmstok te bedienen en ondertussen met de andere hand schoten aan te trekken. Lonneke doet het alsof ze elke dag niets anders doet en speelt ontspannen met de helmstok. Ze moet de genen van Frits hebben. Stijn lijkt er ook niet al te veel moeite mee te hebben, maar ik die zo veel gezeild heb, sla op tilt als ik de helmstok moet bedienen. Het bootje doet niet wat ik wil. Gelukkig maak ik na een tijdje wel lichte vorderingen en we vinden het allemaal erg leuk om te doen. Na deze inspanningen maken we een mooie ontspannen wandeling langs de Vecht en kijken vanaf het wandelpad naar alle bootjes die voorbij glijden door het water waarin de prachtige villa’s aan de waterkant zich ijdel spiegelen. Op woensdag maak ik een lange wandeling met Helga door de prachtige bossen van Sellingen en Smeerling. Ook nu zit het weer mee, op een paar buien na, maar dan zitten we net steeds te genieten van een culinaire onderbreking. Nog dezelfde namiddag rijden we door naar de boot in Oostmahorn. Er worden nog mooie dagen voorspeld en we ankeren op het Lauwersmeer, genietend van de laatste vrije dagen die we gebruiken om nog niet uitgelezen boeken uit te lezen en om de zijdekken van de boot verder af te schilderen. ( In Engeland hadden we net te weinig verf om het hele gangboord te doen) Salon ziet er nu weer helemaal gelikt uit. Wat een likje verf toch wel niet doet. Als we vrijdag weer in onze box in de haven liggen en Frits de landvast op de lier aantrekt, schiet de behuizing van de lier los en een onderdeel valt in het water. Frits had eerder die dag de lier uit elkaar gehaald en ingevet. Blijkbaar zat de borgveer niet goed. Ik ga met duikbril op het water in om de stalen ring te zoeken. In het bruine water van 1 meter diep zie ik geen steek. Mij vasthoudend aan een steigerpaal probeer ik op de bodem te blijven en tast ik zo’n tien minuten voorzichtig en systematisch de bodem af. Ik voel stenen, keien, scherpe mosselschelpen, modder, maar geen ring. Onder het moto: “Een Van Landeghem geeft nooit op”, blijf ik verder zoeken. Ik vermoed dat de ring naar beneden gerold is over de aflopende bodem. Ik zoek wat dieper onder de scoop en voel iets glad metaligs. Ik word beloond met een blije kus en een warme douche. Tot en met zaterdag is het zonnig warm weer en kunnen we onze gevarieerde vakantie in zomerse sferen afsluiten. Ook op het pannenkoekschip in Groningen waar we Piet zijn 65^ste verjaardag gezellig vieren, stijgt de temperatuur naar tropische waarden. Het ijs met vruchtjes brengt verkoeling, maar de echte verkoeling komt ’s nachts als de regen op het dak klettert. Perfect getimed. Nog een laatste luie zondag en dan zijn we weer helemaal opgeladen om er een jaar hard werken tegen aan te gooien.

Dankjewel voor alle leuke reacties op de verhalen. Ik had er niet op gerekend dat nog zoveel mensen het zouden volgen, maar jullie belangstelling voelt prettig en het voelt een beetje alsof de grote reis nog steeds een beetje voortduurt.

Liefs,

Marleen en Frits.