week 4

Maandag 28 juli gaat Lonneke werken en wij lopen door naar het Rijksmuseum. We zijn er al om 9u. Als we het hele museum van onder tot boven en van links naar rechts hebben bekeken is het 5 uur ’s middags. Er is verschrikkelijk veel te zien en alles is prachtig tentoongesteld en belicht. Alleen al op het gebouw zelf raak je niet uitgekeken laat staan op de inhoud. Onze zere voeten zeker de moeite waard ! Buiten is het al de hele dag prachtig weer en dus blijven we nog zo lang mogelijk door Amsterdam drentelen. Als we om 21u30 weer op de boot terug zijn kunnen we werkelijk geen stap meer verzetten.                                                                                                                                                          Na nog een laatste stadswandeling door hartje Amsterdam, ankeren bij  Durgerdam, mooie zeiltocht met 10,5 knoop over het IJselmeer waarbij Salon 2 grote zeiljachten aan de horizon inloopt en voorbij gaat en de kapitein van Salon glundert van oor tot oor, stadswandeling door Enkhuizen, ankeren bij Makkum bij windstilte en een temperatuur die oploopt tot 32 graden zodat we ons even in de tropen wanen en de ventilator op volle toeren draait,….gaan we op vrijdag 2 augustus om 8u door de sluis en zijn we weer thuis op het zoute water van het wad. We schudden de honderden kleine vliegjes en andere vreemdsoortige kriebelende insecten van ons af en varen naar Vlieland waar het anker valt op een mooie zandplaat waar verderop zowaar ook een groep lichtgekleurde zeehonden doezelt in de brandende tropische zon. Later varen we door tot onder de vuurtoren van Vlieland, ankeren daar en lopen bij laag water door de modder naar de kant. We wisselen de modderschoenen voor een paar schone en maken een hele flinke wandeling over het Noordzeestrand, om de kop van het eiland tegen een straffe wind in. We beklimmen nog de 202 treden naar de vuurtoren omdat het uitzicht vanaf die plek magnifiek is. Alweer een plek om nooit meer weg te gaan. Het waait stevig, zoals we dat gewend zijn op het wad, en op de teller staat windkracht 7. Het anker geeft geen krimp en dus zitten we er best wel ontspannen bij . Zondag 4 augustus haalt Frits om 6u30 het anker op. Ik was van plan in bed te blijven, maar het feit dat Frits roept dat de zon al op is en ik niet achter wil blijven drijft mij naar buiten. Het aanzicht van zachtjes het witte strand van Vlieland voorbij glijden met Terschelling al in het vizier, blijft in de top 10 staan. Een mooie zeiltocht naar Ameland als weeksluiting van week 4. Toevallig zien we door de verrekijker dat Maarten en Marianne met hun catamaran ankeren bij de haven van Ameland. We hoeven er niet over na te denken: het roer gaat om en we zoeken hen op. ( Twee zomers geleden waren ze bij ons aan boord in de Golf de Morbihan) Ze staan garant voor veel ontspannen gezelligheid, verhalen heen en weer en samen koken en eten. En zo geschiedde.