Week 5

Maandag 5 augustus varen we samen met Maarten en Marianne naar Schier. We blijven dicht bij elkaar om mooie plaatjes van elkaar te kunnen schieten. We ankeren in de blubber buiten de haven. Het is de zoveelste dag in het rijtje van zomerse dagen en we genieten van lezen en het buiten zijn. Genieten van de stilte zit er niet in. Het is laag water en in de modder om ons heen krijsen en ruziën de scholeksters met veel kabaal. Zelfs de modder maakt geluid en lijkt te pruttelen. Maarten en Marianne wagen zich door de blubber en zakken er tot hun knieën in. Je moet er wat voor over hebben als je gevraagd wordt te komen eten. Het is super gezellig en de overweldigende zonsondergang draagt haar steentje bij aan de sfeer aan boord. Totdat een dreigende pikzwarte lucht noopt tot een overhaast afscheid. Het water is inmiddels weer opgekomen en Frits roeit hen snel terug naar hun eigen boot. Vijf minuten later als we alles stormvast hebben gemaakt breekt het onweer los. Maar we hebben geluk. Er zit geen wind  bij en het ergste trekt onder ons langs. Het schouwspel van bliksem die de hele lucht rondom ons in lichterlaaie zet is spectaculair. De lucht wordt geel verlicht en de wolkenpatronen tekenen zich duidelijk paarsig af. Fel oranje gekleurde bliksemschichten proberen het heelal in stukken te snijden. Het is heel bizar. Frits is al naar bed maar ik sta buiten in de kuip op blote voeten in de plassen en kijk mijn ogen uit. Het is muisstil. Er is geen zuchtje wind en het water is donker en spiegelglad, verlicht door de lampjes van de haven. De scholeksters, moe gekrijst en uit geruzied, zijn gaan slapen. In de verte rommelt zachtjes de donder als een zacht grommende beer in zijn winterhol. Ik moet mezelf forceren om naar bed te gaan. Nog maar net onder de lakens en de regen brengt mij in slaap.                                                                                  
De volgende dag is er geen vuiltje meer aan de lucht. We nemen afscheid van Maarten en Marianne die weer naar het IJsselmeer terug moeten. Wij varen naar onze thuishaven Oostmahorn. Bij de sluis is het hectisch. We ankeren nog even op het Lauwersmeer voor de cooling down.                                          
Terug in de haven volgt een leuk weerzien met Wouter en Paula en ook met hen is het heerlijk om samen te koken en te eten en houden de verhalen heen en weer nooit op.                                         Woensdag 7 augustus blijft de voorspelde regen nog uit en worden we nog verwend met een ontbijt buiten in de zon. We kunnen droog de boot uitpakken en de auto inpakken. Als we ’s middags langs Groningen passeren vallen de eerste druppen op een stoffige autoruit. Wat een timing.                        

Over timing gesproken, diezelfde middag kreeg ik migraine die 2 heftige dagen zou duren maar die net op tijd weer verdween zodat ik zaterdag 10 augustus mee kon naar het familieweekend met mijn familie in België. Stipt op de afgesproken tijd stonden we in Lembeek ( bij Brussel) bij mijn ene zus en  man op de stoep. Het was een heel gezellig bourgondisch, bont en internationaal weerzien. Mijn ouders  van uit Zuid Spanje, mijn broer en Spaanse vrouw van uit Gent, mijn andere broer met zijn Taiwanese vriendin van uit Mexico, mijn andere zus met Belgische man van uit Zomergem ( Gent), Lonneke en Stijn van uit Utrecht, Sander en zijn Zuid Afrikaanse vriendin Kristin van uit Amsterdam. Helaas konden de nichtjes uit Mexico en nog een neefje uit Gent niet komen. Ze hebben niet alleen veel gemist aan het weerzien en de verhalen, maar vooral ook aan het culinair hoogstaand gebeuren.      We konden allemaal bij mijn zussen blijven slapen zodat het feestje zondag nog even door ging bij mijn zus in Zomergem. De overheerlijke Belgische “koeken” en broodjes, de ambachtelijke ham en filet américain en niet te vergeten de heerlijkste taarten ( Lonneke’s eigen gemaakte taart kon er  trouwens wel mee wedijveren) waren een streling voor de tong.                                                                      
Met een lekker patatje en een gezonde salade  sloten wij en onze kinderen week 5 af in de laatste zon op het balkon van Lonneke en Stijn en zwaaiden we Sander en Kristin uit die als enige de volgende dag weer aan het werk moesten.