Open water divers

Verhaal 21 Open Water Divers

De afgelopen 12 dagen hebben we het druk gehad! We begonnen met duiklessen omdat Lonneke, Sander en Stijn hun Padi al gehaald hebben op Curacao en wij straks op Grenada samen willen duiken. Ik vond het best spannend ondanks dat ik wel een dolfijn zou willen zijn. We begonnen met de eerste oefeningen in een zwembad en gelukkig was het een herhaling van de drie lessen die we thuis al hadden gehad. Daarna gingen we al lopend met alles er op en er aan de zee in, zwommen een flink eind en gingen al ongeveer 9 meter diep voor oefeningen en een klein tochtje over een rif. Prachtig maar erg vermoeiend en zwaar om er zonder kleerscheuren weer uit de komen. Daarna hebben we nog 5 duiken gemaakt op waarschijnlijk de mooiste en nagenoeg grootste riffen van het Carib ( werd ons verteld). Het waren drie geweldige dagen dwars over het eiland naar het noorden tegenover Klein Tobago, met veel oponthoud met het oppikken van plaatselijke mensen die wel of niet gingen meeduiken, fruit en drinken inslaan voor onderweg, hondje mee omdat onze Johnny er geen babysitter voor had, ….en uiteindelijk na uren bij de duikplaats waar een boot op ons wachtte. We hebben geweldig mooie koraalriffen gezien met schelpen zo groot als een kleerkast, met de meest mooie vissen, zwevend boven een grote schildpad, kreeft, rog, morene en oog in oog met een verpleegstershaai die lag te rusten in een grot. Geweldig. We hingen rustig voor de opening van de grot en op 2 m afstand lag hij tevreden zonder zelfs maar te knipogen. Hij leek van rubber made in Taiwan.
Alle oefeningen gingen prima, zelfs het hele spul onder water uit- en weer aantrekken. We waren dus geslaagd voor de praktijk. Volgden nog 200 blz. theorie dus dat is wat wij gedaan hebben met Kerst. Ook voor de theorie geslaagd en dus hebben we onze Padi Open Water Diver gehaald. Althans ik heb hem echt in handen, maar Johnnyboy , een prima duikinstructeur, heeft dit soort zaken jammer genoeg slecht voor elkaar. Hij had nog maar 1 formulier om de Padi aan te vragen zodat Frits hem nog niet daadwerkelijk heeft. Volgens Johnny komt alles goed, maar we vertrouwen hem niet omdat hij zijn afspraken niet nakomt. Dus vandaag onder druk gezet want we willen met Padi vannacht vertrekken naar Grenada.

We hopen dat jullie een fijne kerst hebben gehad en genieten van de vakantie in de sneeuw. ( Ik zou af en toe wel een handjevol willen om af te koelen.)

Rest ons om jullie allemaal via de site het beste te wensen voor 2011.

Boven water of er onder,
In 2011 geen gedonder.
Dat alles moge lopen vanzelf
In een fijn 2011 !

duiken

Klik op het driehoekje om het filmpje te starten

duiken

Op de valreep voor kerst een open water duik cursus gevolgd. Bij een locale duikschool met lokale mensen op een zeer idyllische plaats bij een mooi koraalrif. Zo'n koraalrif is prachtig, wat een kleuren en vormen zowel van het koraal als van de vissen. We hebben behalve de vele soorten koraalvissen o.a. een verpleegsterhaai van ruim 2,5 meter, een schildpad, barracuda's en roggen gezien. Vooral de laatste duik was prachtig omdat we toen de vaardigheden voldoende onder de knie hadden. Dan krijg je het gevoel alsof je zweeft.

Verhaal 20

Aan de overkant ligt Tobago op ons te wachten.

Na nog een nachtje dobberen voor de kust zijn we maandagmorgen 13 dec. bij de hoofdstad Scarborough gaan ankeren en werden we verwelkomd door pelikanen en fregatvogels om de boot. De overgang is erg groot van 17 dagen met z’n tweetjes lekker rustig en in een aangenaam ritme, naar de drukte van de stad met zijn onophoudelijke stroom van kleurige verscheidene type mensen, auto’s en muziek ( we horen kerstliedjes vanaf de wal op Caribische klanken). We vonden het chaos de eerste dag aan land. Ook de hitte met hoge vochtigheidsgraad hakte er in. We konden onze dorst maar niet lessen. Een regendag is dan eigenlijk niet zo erg om even op adem te komen. Of het nu pijpenstelen regent of niet, of het al donker is of niet, de drukte van mensen heen en weer langs al die tientallen kleurige kraampjes gaat maar door. Wel erg gezellig. De mensen zijn relaxed, vriendelijk en behulpzaam.
Na een paar dagen vinden we het tijd worden voor een Caribische ankerbaai , zo een die je
’s winters op de bank bij de houtkachel op foto’s in de gidsen zag staan en waarvan je al jaren droomde er ooit eens te komen.

De drukte van de stad ontvlucht,
De regen van gisteren heeft plaats gemaakt voor een frisgewassen blauwe lucht.
Zachtjes glijdt het eiland Tobago voorbij,
Het land is groen, palmbomen zij aan zij.
Het water verandert van blauwgroen in turkooisblauw,
Het kijken ernaar verveelt niet gauw.
Kinderen spelen verderop op het strand,
Ik wil er lopen, hand in hand, mijn voeten door het warme zand.
De branding tekent een witte streep langs de kust,
Het is heet, de wind verkoelt en ik denk dat ik een ijskoud biertje lust.

We ankeren in Store Bay 10 mijl verderop om de zuidpunt van Tobago.
Om even te antwoorden op een aantal vragen over “ de grote vis”
In het filmpje kan je zien dat er nog een vis in het bijbootje ligt, de helft zo groot als de vis die Frits vasthoudt. De grootste vis hebben we van de haak bevrijd en terug gezet in het water. De kleinere vis hebben we verdoofd met een glaasje Bacardi in de kieuwen uit de grote fles van Chris en Jet. Binnen een paar seconden legde de vis het loodje en het scheelde een slachtpartij. Op het voordek hebben we mooie moten uit zijn rug gesneden ( geen geklieder met ingewanden). zoveel als we voor drie maaltijden dachten op te eten. Wat overbleef ging weer overboord. Het kan toeval zijn, maar even later kwamen er dolfijnen bij de boot. Roken ze bloed? Ik heb twee maaltijden klaar gemaakt met gebakken dorade. Het is de biefstuk onder de vissen, zo lekker. Van het laatste deel maakte ik een visslaatje met tomaatjes, mayo en groene kruiden. Smullen.

Liefs, een fijne kerstvalantie en kerstdagen, doe voorzichtig in de sneeuw.
Marleen en Frits

Porkberichtje Carla en Herma: we komen helemaal in kerststemming met het schattige Kerstmannetje. Hij hangt in de kajuit bij 32 graden dus ik denk dat ik hem een zwembroekje aan trek.

Speciale luchten

Zowel bij zonsopgang als bij zonsondergang zoals hier.

Renzo de Reiger, alias Witte Willem

Het aanrecht is favoriet.

Gribfiles ontvangen via de kortegolfzender

Het steeltje geeft de windrichting aan vanaf de vlaggetjes gezien, dus hier NO.
Het aantal vlaggetjes en de lengte ervan geven de windsterkte aan. 1 lange en 1 korte is windkracht 4.

Golven

Een dag na de hele hoge zee met windkracht 7 , zijn de golven nog steeds hoog.
Deze golf zat tussen ons en een jacht dat vlak langs kwam. Hij is voor driekwart uit het zicht verdwenen.

Sinterklaas aan boord

Wij vierden ook Sinterklaas dankzij Lonneke, Sander en Stijn. De pepernoten waren half gesmolten maar smaakten heerlijk ook 's nachts tijdens de wacht.De cadeautjes heb ik vast opgehangen.

Vlag van Tobago en Trinidad

Met dank aan Mevr. Muller en Geertje Tuinstra die alle vlaggetjes voor het Caribisch gebied in elkaar genaaid hebben nadat ik alle onderdeeltjes op maat uit gekleurd spinnakerdoek had geknipt.

Kleintje

Vanuit het stalletje toekijken hoe mama het doet op de markt, want als ik later groot ben...

Op de markt in Scarborough

Lekker weer verse groenten en fruit inslaan na vele dagen blik.

Uitzicht over Tobago

Vanaf het Fort St. George in Scarborough een prachtig uitzicht. Beneden in een baai liggen we voor anker.
Het fort stamt uit de tijd ( 1770 )dat de Engelsen Tobago hadden veroverd op de Fransen. De Fransen hadden het veroverd op de Nederlanders.
De Engelsen haalden vele slaven hierheen om te werken op de suikerrietplantages. Het is hier een kleurige mengeling van allerlei donkere mensen. De voertaal is Rngels, maar er zijn ook nog wel Fransklinkende plaatsnamen. Het plaatselijke Engels heeft Creoolse invloeden en is soms moeilijk te verstaan.

Op straat in Scarborough

1 van de vele kleurige kraampjes met van alles en nog wat.

Grote vangst

Klik op het driehoekje om de film te starten

Een dorade, kan het nog groter??

Verhaal 19

Aankomst,

We zijn aangekomen in Scarborough de hoofdstad van Tobago dat samen met Trinidad een republiek vormt.
Zondagnacht hebben we de boot stilgelegd, om niet in het donker te moeten aankomen, en hebben nog een nacht in toerbeurt slapend doorgebracht dobberend op zee.
Bij daglicht aankomen leek ons verstandiger.
Na 2300 mijl ( ruim 4000 km ) eindelijk rust.

16,5 dag is ons meegevallen en we hadden zelfs nog een tijdje door kunnen gaan.
We hadden ruim voldoende voorraden.
We hebben behoudend gevaren om de noodreparatie aan de voorstag niet te veel te belasten. We gaan daarom ook naar Trinidad waar volop reparatiemogelijkheden zijn.

Zondag op de valreep nog 2 grote dorades gevangen. Komt binnenkort op het weblog.
We kunnen nl alleen foto's en film via internet uploaden.
Ik heb nog geen last gehad van de niersteen maar moet wel medicijnen slikken.

Frits.

Verhaal 18 Gezichten

De zee en de wolken hebben vele gezichten,
Ik zou daar over kunnen dichten.
Maar ik wou het laten bij beschrijven,
Ik moet nu ook niet gaan overdrijven.
( Ik ben toch zeker Sinterklaas niet!)

De zee is glad, spiegelend, blinkend, rimpelig, kabbelend, glooiend, golvend, deinend, puntig, hoekig, botsend, warrig, wispelturig, rollend, opbouwend, rijzend en dalend, brekend, schuimend, bokkig, onstuimig, dwars, dreigend, aanvallend, onvoorspelbaar, ontembaar, verzoenend, afbouwend, rustgevend, therapeutisch, liefelijk en. BLAUW.

De wolken zijn doorzichtig, nevelig, plukkerig, streperig, streverig, vegerig, wollig, wattig, drijvend, samenpakkend, samensmeltend, figuratief, veranderlijk, dreigend, rollend, zwaarlijvig, oplosbaar, kleurgevoelig wit, geel, roze, grijs en..ZWART.

De geluiden van het water,
Bedacht ik later,
Zijn ook nog wel het noemen waard,
We bleven er niet van gespaard.

De geluiden zijn kabbelend, klokkend, borrelend, gorgelend, spattend, stromend, slaand, botsend, dreunend, bruisend, aanzwellend, kolkend, onophoudelijk, alomtegenwoordig, ruisend, fluisterend en.. ZACHT.

Na ons uitstapje " in de bergen" en ons " Noordzeegevoel" genieten we weer van de Caribische Zee. De afgelopen 3 dagen namen de wind en de golven weer af tot prettig niveau en maken we toch nog het " echte passaatzeilen" mee. Wind achter uit het NO, constante windkracht 4 a 5, grootzeil over bakboord en genua uitgeboomd over stuurboord, zon in de kuip, schaduw van het grootzeil, weinig arbeid en nog 150 mijl te gaan. We zijn de tweede week goed opgeschoten en denken maandagmorgen 13 december op Tobago te zijn na 17 dagen op zee. Niet verkeerd.
We hebben weinig "zeeleven" gezien. Geen dolfijnen op de eerste dag na, geen walvissen, geen schildpadden, wel veel vliegende vissen. Het is vermakelijk hoe ze in groepjes een reeks kleine sprongetjes maken door het water, de ene keer precies gelijktijdig en goed gecoördineerd uitgevoerd, de andere keer als hagelstenen roffelend op het wateroppervlak. Er zijn ook enkelingen die het wagen om over een groter afstand te vliegen als kleine zilveren vogeltjes. Prachtig om te zien, als ze de bocht in gaan, hoe hun gespreide vleugels het zonlicht vangen. Anderen zijn rechtlijnig ingesteld en vliegen rechtstreeks van A naar B. Sommigen vertonen afwijkend gedrag en gaan zigzaggend door het leven. Aan speelsheid en accuratesse doen ze niet onder voor dolfijnen. Ze gaven ons een dolfijnenshow in pocketformaat.

Aan boord met Salon en ons alles goed. Geen noemenswaardige schade, wel een klussenlijst voor Frits met kleine reparaties of veranderingen. Geen ongelukken behalve mijn duim tussen de deur, toen ik te haastig wou schuilen voor regen en hoge golven. Erg gevoelig en..PAARS.

Liefs,
Marleen en Frits

Verhaal 17 Gedachten

Caribische nachten zijn lang,
Caribische nachten, ik hou er wel van.
Het is niet alleen de zomerse temperatuur,
Het is ook de sfeer van dit nachtelijke uur.
Het is de zwoele wind die de scepter zwaait,
Het is de zwoele wind die door mijn haren waait.
Het zijn de sterren als spelden in een kussen,
Het zijn de uren dat we niet hoeven te klussen.
Het is het licht van de sterren en planeten,
Als de maan het af laat weten.
Het zijn de wensen die ik mag doen , groot of klein,
Omdat er zo veel vallende sterren zijn.
Het is het gezelschap van Orion en Grote Beer,
En nog zoveel sterrenbeelden meer.
Het is de boot die door het water lijkt te zweven,
Tenminste, als de wind hem de sporen wil geven.
Het zijn de vonkjes in het schuimend wit dat achter de scopen kolkt,
Het is de hemel die helder is en onbewolkt.
Het is het alleen zijn in het donker, genietend van muziek die jullie brandden op CD,
Het voert gedachten terug naar jullie daar aan de andere kant van de zee.
Het is de baan van sprankelend maanlicht op het water waar ik in zou willen springen,
En dan: " Nightswimming deserves a quiet night." Van R.E.M. keihard zingen.
Het is het geluid van golven en stromend water,
Het is het klokje dat tikt, het wordt steeds later.
Het is de plotselinge overgang van donkere naar geelroze ochtendlicht,
Het is Frits die zegt: " Ga jij nu maar slapen, wicht."

Dit schreef ik in de nacht van 5 december. Hoe anders is het plaatje sindsdien. Sint weet wel wat overdrijven is. Hij overstelpte ons met cadeautjes: wind, veel wind, te veel wind, regen, veel regen, te veel regen, golven, hoge golven, erg hoge golven.
Gisteren, 8 december was het dieptepunt wat het weer betreft. De hele dag en nacht een loodgrijze lucht en zee met aardig warrige golven, enorme plensbuien en een steeds draaiende wind alsof we op de Noordzee zaten. Kortom, de kuipstoeltjes kunnen naar de zolder en we hebben de zeilpakken maar eens te voorschijn gehaald. Toen het vanmorgen licht werd wist ik niet zeker of ik het zich ontluikende panorama wel wou aanschouwen. Het lijkt nu alsof we in een ruig berglandschap verzeild zijn geraakt met de eerste sneeuw op de bergkammen stralend wit in de zon. Af en toe slaat een golf dwars in de kuip en krijgen we een gratis zoute douche.
Maar alles went. Het is woest, beetje eng, fascinerend en prachtig tegelijk. Salon gaat op en neer als een pingpongballetje en surft met hoge snelheden van de " gletchers" af ( 16 knoop). Er staat nog maar een heel klein zakdoekje grootzeil en een tipje fok en nog denderen we als een TGV door het water. Het schiet zo wel lekker op. Op dit moment rest ons nog slecht 435 Mijl.
Inmiddels is de wind iets afgezwakt van 7 naar dik 5. De bergen krimpen en de sneeuw begint te smelten. Binnen wordt het weer comfortabel en het is niet meer zo'n circusact om kokend water in een kopje expresso te gieten, het kopje naar boven te brengen , balancerend op het trapje en vervolgens in balans te blijven tijdens de oversteek naar buiten. (De dames jazz weten er alles van hoe goed ik in evenwichtskunst ben.)
Met ons en de boot gaat het prima. We zijn nu 14 dagen op zee en we kijken uit naar Tobago.

Liefs,
Marleen en Frits

P.S. berichtje voor Mirthe Boltjer: ik ben 2 keer overboord gegaan in " het grote bad." Zalig.

Verhaal 16 Acht dagen op zee. ( 3 dec)

Tsja, wat zullen we zeggen van die passaat? Er zou nu een constante NO passaat moeten waaien volgens de boekjes. Tot nu toe hebben we vooral ZW wind gehad. Het waait weinig of helemaal niet, wel rustig natuurlijk. Soms gaat de motor bij. We zijn nu al blij als de boot 4 knoop haalt en 7 of 8 knoop in een windvlaag voor een regenbui aan voelt als een raket door het water. De deining en de golven zijn inmiddels weg, de zee is vlak. We hebben de afgelopen week meer regen gezien dan in de afgelopen maanden. Alles lijkt hier extremer dan thuis: pikpikzwarte luchten met soms denderende regenbuien en bliksem ( de donkere dagen voor Kerst?) , maar ook snel daarna weer het mooiste weer van de wereld met staalblauwe lucht en brandende zon, spectaculaire zonsopgangen vooral. Het hele oosten staat in brand en het water kleurt rood.
Klinkt raar maar de dagen vliegen om. Wat we doen als we niet slapen? Opletten natuurlijk of de zeilen er nog goed bijstaan, wind in de gaten houden, blijven uitkijken naar andere schepen ( we zien af en toe een ander zeiljacht of groter schip.), navigeren, positie elke dag om 7 u in de kaart zetten en de vorderingen noteren, weerberichten opvragen via de korte golf en de ontvangen gribfiles bestuderen ( weerkaarten waarop met vlaggetjes is aangegeven wat de windrichting en de windsterkte is in een bepaald gebied en voor meerdere dagen zodat we vooruit kunnen zien wat ons te wachten staat), kleine reparaties uitvoeren ( de onderrand van de Genua is doorgesleten en dan hangt het zeilkoord los en kan ergens achterhaken. Frits heeft een soort " pleisters" gemaakt van zeildoek en ze op de wond geplakt.), schoonmaken, brood bakken (gaat goed), koken, lezen, vissen, dagboek schrijven, blog bijwerken, mails sturen en ontvangen, muziek op de i-pod installeren, muziek beluisteren en aan jullie denken, dromen.. We ontbijten, lunchen en dineren samen. Rond 17 u , als Frits weer wakker is, klappen we twee luxe kuipstoeltjes uit in de kuip en genieten in de laatste zon in een relaxed sfeertje van een kopje koffie ( daar zitten de oudjes dan,) Daarna stuurt Frits mij naar de potten en pannen. Nu alle verse groenten en vlees op zijn moet ik mijn creativiteit in de blikken zoeken. ( eerst de blikken zelf zoeken).
We hadden alweer een opstapper voor 1 dag, een hele bijzondere. Opeens zat er een wit reigertje vanaf de reling op anderhalve meter afstand met pientere kraaloogjes naar ons te kijken terwijl wij in onze kuipstoeltjes zaten te genieten. Renzo de Reiger, alias Witte Willem, was helemaal niet bang voor ons en leek mensen gewend te zijn. Misschien kwam hij wel van de vismarkt in Mindelo. Hij zocht in elk geval een plek op het voordek om zijn verenkleed in de plooi te leggen en na wat rondscharrelen een slaapplaats te zoeken. Hij bleef daar de hele nacht, de enorme plensbui trotserend in de vroege ochtend. De volgende ochtend hield hij Frits gezelschap in de kuip en ontdekte dat het binnen minder tochtte. Ook hij vond , net als Zaza, het aanrecht wel een mooie uitkijkpost. Nadat hij een paar keer naar binnen was geglipt en wij hem omzichtig weer naar buiten hadden gedirigeerd vloog hij misprijzend weg, cirkelde nog 1 keer om Salon en vloog toen regelrecht richting een andere catamaran duidelijk zichtbaar aan bakboord.
We vingen een enorme vis van zeker een meter lang. Het beest spartelde wild aan de lijn en ik kon hem alleen niet binnen krijgen. Frits, die uit bed toegesneld kwam op mijn roepen, kreeg met moeite de vis tot bij de boot en een stukje omhoog. Hij was groenig met een goudgele glans, maar echt goed hebben we allebei niet kunnen kijken omdat we te druk met de lijn bezig waren. Toen we hem de laatste decimeters over de reling moesten zien te krijgen , rukte hij zich los van de haak en verdween de diepte in. Hij was echt een maatje te groot, toch jammer. We aten die avond tonijn uit blik.

Inmiddels is het 5 december en we kregen het mooiste Sinterklaascadeau dat een zeiler zich kan wensen: wind uit de goede richting en direct windkracht 4 tot 5 met heuse golven.
Voor ons is Sinterklaas een raar idee bij 30 graden en een zonovergoten zee. We vieren trouwens wel pakjesavond ( dankzij die lieve kinderen) met een stuk marsepein dat ik uit Frankrijk bewaard heb.
Ook voor jullie veel cadeautjes en gezelligheid.
Liefs,
Marleen en Frits

Voor de kleuters van juf Ineke en van alle andere juffen:

[Het maantje
is een perfect banaantje.
Het is alleen wel omgevallen op zijn rug
En kan niet meer omhoog terug.
Wat maakt het uit? Hij ligt daar wel lekker zacht
Op witte wollen wolkjes in de vredige nacht.

Soms stoppen de wolkjes het maantje in
Tot aan het puntje van zijn kin.
Dan gaat op zee het lichtje uit.
Maar dat duurt maar even,
Want maantje komt onder zijn dekbed uit.
Dan gaat op zee het licht weer aan
En duizenden sterretjes twinkelen naar de maan.]

Nogmaals, onze positie kun je volgen op; www.winlink.org/userpositions
Onze roepletters zijn: PE1OAZ
Een keer per dag werk ik de positie bij als de omstandigheden meewerken.

passaat

Na een week van wisselvallig weer, te denken valt aan: zwarte luchten, regenbuien en wisselende winden komt er nu minstens een week van stabiele passaatwinden aan. Vanmiddag een voorproefje, we zaten in de kuip in onze nog weinig gebruikte klapstoelen ( met armleuning ) te genieten van een lekker windje, het geluid van ruisend water, het geknor van de stuurautomaat, passaatwolkjes boven ons, een eindeloze zee rondom met af en toe een stormvogeltje en soms een zwerm vliegende vissen dit alles bij een temperatuur van 30 graden.

Via de website www.winlink.org/userpositions kun je ons volgen.
Via de kortegolf werk ik iedere dag de positie bij, onze roepleteers zijn; PE1OAZ