Verhaal 16 Acht dagen op zee. ( 3 dec)

Tsja, wat zullen we zeggen van die passaat? Er zou nu een constante NO passaat moeten waaien volgens de boekjes. Tot nu toe hebben we vooral ZW wind gehad. Het waait weinig of helemaal niet, wel rustig natuurlijk. Soms gaat de motor bij. We zijn nu al blij als de boot 4 knoop haalt en 7 of 8 knoop in een windvlaag voor een regenbui aan voelt als een raket door het water. De deining en de golven zijn inmiddels weg, de zee is vlak. We hebben de afgelopen week meer regen gezien dan in de afgelopen maanden. Alles lijkt hier extremer dan thuis: pikpikzwarte luchten met soms denderende regenbuien en bliksem ( de donkere dagen voor Kerst?) , maar ook snel daarna weer het mooiste weer van de wereld met staalblauwe lucht en brandende zon, spectaculaire zonsopgangen vooral. Het hele oosten staat in brand en het water kleurt rood.
Klinkt raar maar de dagen vliegen om. Wat we doen als we niet slapen? Opletten natuurlijk of de zeilen er nog goed bijstaan, wind in de gaten houden, blijven uitkijken naar andere schepen ( we zien af en toe een ander zeiljacht of groter schip.), navigeren, positie elke dag om 7 u in de kaart zetten en de vorderingen noteren, weerberichten opvragen via de korte golf en de ontvangen gribfiles bestuderen ( weerkaarten waarop met vlaggetjes is aangegeven wat de windrichting en de windsterkte is in een bepaald gebied en voor meerdere dagen zodat we vooruit kunnen zien wat ons te wachten staat), kleine reparaties uitvoeren ( de onderrand van de Genua is doorgesleten en dan hangt het zeilkoord los en kan ergens achterhaken. Frits heeft een soort " pleisters" gemaakt van zeildoek en ze op de wond geplakt.), schoonmaken, brood bakken (gaat goed), koken, lezen, vissen, dagboek schrijven, blog bijwerken, mails sturen en ontvangen, muziek op de i-pod installeren, muziek beluisteren en aan jullie denken, dromen.. We ontbijten, lunchen en dineren samen. Rond 17 u , als Frits weer wakker is, klappen we twee luxe kuipstoeltjes uit in de kuip en genieten in de laatste zon in een relaxed sfeertje van een kopje koffie ( daar zitten de oudjes dan,) Daarna stuurt Frits mij naar de potten en pannen. Nu alle verse groenten en vlees op zijn moet ik mijn creativiteit in de blikken zoeken. ( eerst de blikken zelf zoeken).
We hadden alweer een opstapper voor 1 dag, een hele bijzondere. Opeens zat er een wit reigertje vanaf de reling op anderhalve meter afstand met pientere kraaloogjes naar ons te kijken terwijl wij in onze kuipstoeltjes zaten te genieten. Renzo de Reiger, alias Witte Willem, was helemaal niet bang voor ons en leek mensen gewend te zijn. Misschien kwam hij wel van de vismarkt in Mindelo. Hij zocht in elk geval een plek op het voordek om zijn verenkleed in de plooi te leggen en na wat rondscharrelen een slaapplaats te zoeken. Hij bleef daar de hele nacht, de enorme plensbui trotserend in de vroege ochtend. De volgende ochtend hield hij Frits gezelschap in de kuip en ontdekte dat het binnen minder tochtte. Ook hij vond , net als Zaza, het aanrecht wel een mooie uitkijkpost. Nadat hij een paar keer naar binnen was geglipt en wij hem omzichtig weer naar buiten hadden gedirigeerd vloog hij misprijzend weg, cirkelde nog 1 keer om Salon en vloog toen regelrecht richting een andere catamaran duidelijk zichtbaar aan bakboord.
We vingen een enorme vis van zeker een meter lang. Het beest spartelde wild aan de lijn en ik kon hem alleen niet binnen krijgen. Frits, die uit bed toegesneld kwam op mijn roepen, kreeg met moeite de vis tot bij de boot en een stukje omhoog. Hij was groenig met een goudgele glans, maar echt goed hebben we allebei niet kunnen kijken omdat we te druk met de lijn bezig waren. Toen we hem de laatste decimeters over de reling moesten zien te krijgen , rukte hij zich los van de haak en verdween de diepte in. Hij was echt een maatje te groot, toch jammer. We aten die avond tonijn uit blik.

Inmiddels is het 5 december en we kregen het mooiste Sinterklaascadeau dat een zeiler zich kan wensen: wind uit de goede richting en direct windkracht 4 tot 5 met heuse golven.
Voor ons is Sinterklaas een raar idee bij 30 graden en een zonovergoten zee. We vieren trouwens wel pakjesavond ( dankzij die lieve kinderen) met een stuk marsepein dat ik uit Frankrijk bewaard heb.
Ook voor jullie veel cadeautjes en gezelligheid.
Liefs,
Marleen en Frits

Voor de kleuters van juf Ineke en van alle andere juffen:

[Het maantje
is een perfect banaantje.
Het is alleen wel omgevallen op zijn rug
En kan niet meer omhoog terug.
Wat maakt het uit? Hij ligt daar wel lekker zacht
Op witte wollen wolkjes in de vredige nacht.

Soms stoppen de wolkjes het maantje in
Tot aan het puntje van zijn kin.
Dan gaat op zee het lichtje uit.
Maar dat duurt maar even,
Want maantje komt onder zijn dekbed uit.
Dan gaat op zee het licht weer aan
En duizenden sterretjes twinkelen naar de maan.]

Nogmaals, onze positie kun je volgen op; www.winlink.org/userpositions
Onze roepletters zijn: PE1OAZ
Een keer per dag werk ik de positie bij als de omstandigheden meewerken.