vers gevangen sardientjes

Verhaal 2 25 aug. ’16 Alvor

De dagen rijgen zich comfortabel aan elkaar. Elke ochtend worden we wakker met blauwe lucht en zon. Soms is het zo intens en wijds blauw dat je zou vergeten dat er wolken bestaan; soms lijkt achter de bergen van Monchique een tweede zacht paarsgrijze bergketen te zijn ontstaan. Maar in de loop van de ochtend brokkelt deze bergketen langzaam af en drijft hij in witte wolkjes uiteen.

De eerste week begon nagenoeg windstil maar tegen de middag trok de wind aan en werd hij behoorlijk krachtig. We liggen goed vastgebonden aan de steiger en hoeven ons om een krabbend anker geen zorgen te maken. De avonden waren koel en zelfs fris te noemen bij het water. In het dorp Alvor bleef de warmte van overdag lekker hangen. We hebben het dorpsfeest meegemaakt ter gelegenheid van het 5oo jarig bestaan van de kerk in Alvor. Met optredens van o.a.  “de Portugese Wia Buze” danste het dorp drie avonden lang op de klanken van ingetogen fado of op de swingende Braziliaanse muziek.

De tweede week is warm. Er is minder wind om af te koelen maar de avonden zijn heerlijk zwoel.

We zijn druk aan het klussen geweest, er is elke dag wel iets te fiksen of te  regelen. Zo ging vrijwel direct al een accu kapot en hadden we geen koelkast meer. Vitor, de jongen die op onze boot heeft gepast dit voorjaar, nam ons mee in zijn snelle motorboot naar Lagos om een nieuwe accu en andere onderdelen te regelen. In zijn boot naar Lagos duurde een kwartier. In de auto zouden we vanwege de drukte een uur onderweg zijn volgens hem.

Omdat we aan de steiger liggen kon Frits vrij makkelijk nieuwe ronde raampjes plaatsen: de bestaande raampjes er met een hamer uitmeppen, het ronde gat een cm groter uitzagen met de decoupeerzaag en samen de nieuwe raampjes er in kitten. Mijn opdracht was ze goed vast te houden zodat ze niet onverhoopt in het water zouden plonzen. In beide rompen zit nu een raampje dat open kan. Daardoor waait het beter door….als er wind is.

Frits heeft het “zendgebeuren” weer aan de praat; hij is een treetje aan het uitdenken om makkelijker aan boord te stappen nu we een dagje ouder worden en de knietjes soms niet meer zo goed meewerken; de boordprinter werkt; het net is gerepareerd; het logwieltje is vervangen; we doen de was in een emmer op de steiger en ga zo maar door. we hebben onze vouwfietsen ingewijd en zijn naar Potimȃo gefietst  ( pittig met die steile hellingen en drukke weg);We slepen elke dag op de fiets, bergop bergaf , een aantal waterflessen van 5 liter om een voorraad drinkwater op te bouwen; We hebben twee dagen de boot bij laag water op het strand gezet om het onderwaterschip schoon te kunnen maken. De boot ligt hier nu een jaar in het water. De aangroei op het onderwaterschip viel heel erg mee en was er heel makkelijk af te borstelen dankzij de 5 lagen onderwaterverf die ik er vorig jaar opgesmeerd had. Toch schrokken we omdat het bij het droogvallen  leek alsof de boot met beide rompen op een dikke steen was gevaren. Bij nader onderzoek bleken het de staartstukken van de motoren te zijn en de schroeven die helemaal aangegroeid waren met grote vette mosselen in dikke trossen. Geen wonder dat Frits klachten had over de voortgang. Mij leek het een wonder dat we überhaupt nog konden varen. De mosselen waren er nog redelijk makkelijk af te plukken maar niet zonder het oplopen van sneeën in onze vingers. Het hele staartstuk was aangegroeid met de scherpe “puisten” die op mossels zitten. Met houten plankje, beitel, mes…hebben we het er af gebikt en we lopen weer als het zonnetje. Ondertussen heeft Frits ook een plek op de romp gerepareerd waar het verfsysteem begon te blazen en te knappen. Dan moet alle losse verf er af gestoken worden. Au Au Au , dat doet echt pijn. Maar Frits heeft alles aan boord om cosmetisch te repareren en de klus is al weer geklaard. Er kwam nog wel een politiebootje langs om te kijken wat we aan het doen waren. Ze lieten ons begaan.

Vanmorgen kwam een vissersboot terug van een nacht op zee vergezeld van tientallen meeuwen die probeerden een visje te jatten. Ik vroeg de vissers  in het Portugees of ik daar ter plekke op de steiger  versgevangen sardientjes kon kopen. Ik dacht dat we aan 6 wel genoeg zouden hebben. De vissers waren een andere mening toegedaan. Wie koopt er nu 6 sardientjes? Hij schepte de schaal vol met 20 sardientjes en van geld wou hij niks weten. Ik heb ze schoongemaakt op het voordek , de koppen in het zand gegooid als lekkernij voor de meeuwen en de helft weg gegeven aan een leuk jong stel Nederlanders die hier net aangekomen waren.

Als wij ’s avonds al op één oor liggen, moe van zon zee en zout,  klinken op het pleintje nog de schelle Portugese kinderstemmen  op trampolines en springkussen, rijdt het toeristentreintje nog met luide bel en stoomfluit door het dorp om toeristen te strikken en zitten toeristen nog op de volle terrassen van de pubs in de enige drukke straat van Alvor. We slapen er goed om.

De laatste visser trekt zijn bootje op het strand.

Aftrap

Verhaal 1: dinsdag 16 aug. ’16  Aftrap

Na een voorspoedige reis vanaf Eelde zijn we afgelopen nacht aangekomen in Alvor. De boot ligt sinds een week aan de steiger van de visserijhaven. De boei waar we eerst lagen en die we leenden van een Portugees was niet meer vrij. Onze Portugese vriend Vitor heeft Salon verkast naar de steiger. Al het hele voorjaar let hij op onze boot. Zelf chartert hij hier in Alvor met zijn catamaran die hij vorig voorjaar gekocht heeft in Oostmahorn van vrienden van ons. Hoe gek kan het gaan?

De eerste nacht goed geslapen zelfs onder ons flanellen dekbed dat er nog steeds op ligt van toen we hier met Kerst waren en waar we vannacht bij aankomst niet meer de puf voor hadden om het te wisselen. Volgens Vitor en Gilda  in fleecevest was het een koude nacht met slechts 25 graden.

We worden wakker met aangenaam weer. De sluierbewolking voorkomt dat het direct al heel warm is en een zwoele bries voelt lekker aan.  

Het voelt heel vertrouwd om hier te zijn: strand en witte huisjes blinken in de zon; oudere meeuwen zoeken naar de beste paal om te zonnebaden; jonge meeuwen krijsen elkaar achterna, ruziënd   om een stukje vis; een reigertje komt te laat en vliegt weer op met een lege maag ; Portugese puberjongens springen stoer gillend van de kademuur  in het water; toeristen genieten op een terras in de schaduw; de geur van sardientjes op de barbecue kringelt in mijn neusgaten ; kleine bootjes wiegen aan hun ankerbal op de cadans van de golfjes ; een man laat zijn wit hondje uit op het strand vlakbij; water maakt een aangenaam klotsend geluid tegen de steiger; de hitte zindert op het zwarte asfalt verderop; de middagzon verwarmt weldadig mijn rug; kleine bootjes ronken zachtjes van en naar de wal; palmbomen wuiven langs de boulevard; verlaten vissersbootjes wachten geduldig in het zand; zonnebrand geurt op mijn huid; de aantrekkende wind blaast een hoge toon ergens in een mast ; gebruinde meisjes verschijnen op de kademuur en lijken niet onder de indruk van de stoere jongens;  geluiden borrelen op uit de rompen waar Frits  zijn spullen reorganiseert; tientallen kleurige vliegers van kitesurfers dwarrelen speels om elkaar heen aan de andere kant van de baai; de avondzon glinstert gelig op het water; een laatste visser trekt zijn bootje op een droogvallende zandbank; een vissersboot met felle lampen en met de stank van rottend visafval maakt zich klaar om uit te varen in het eerste maanlicht.                                                                                                                                            
Hij heeft geluk want het is volle maan.