Verhaal 25 Van Grenada naar Tobago Cays

Dinsdagavond 18 januari zijn Lonneke, Sander en Stijn goed aangekomen op Grenada. We hoefden niet in etappes met het bijbootje naar onze boot toe te varen omdat we de boot al bij de werf hadden gelegd om de reparaties aan de voorstag uit te voeren. Johan en Ylona, een leuk Nederlands stel dat 4 weken op de werf had gelegen om hun onderwaterschip aan te pakken, hadden ons geholpen zodat alles snel en soepel verliep. Helaas begon de Caribische vakantie voor de kinderen met harde stortbuien en veranderde de boot in een modderbad. Lonneke had reserve onderdelen mee, maar de klus was grotendeels al geklaard. Met z'n allen hebben we de voorstag weer gemonteerd en het zeil weer aangeslagen. Sander had de eerste dagen behoorlijk griep te pakken en lag met koorts en een trui aan op de bank bij 35 graden. Hij loopt dus drie dagen achter in het bruin worden.
We zijn daarom helaas niet meer op rondrit geweest op Grenada . Wel bezochten we nog het Fort St. George en leidde een overenthousiaste jongen ons door de gangen van het fort. Hij liet ons zien waar Maurice Bisshop gevangen had gezeten en werd geëxecuteerd . Stijn had visioenen dat hij ons in die donkere gangen zou achterlaten want we konden die jongen haast niet bijbenen. ( Bisshop pleegde in 1979 een coup om van Grenada een socialistische staat te maken. Wie tegen hem was werd gevangen gezet. Het leger zette hem gevangen. Nadat het volk hem bevrijd had werd hij alsnog door het leger geëxecuteerd met de helft van zijn kabinet. Amerika kwam orde op zaken stellen en Grenada werd een democratie.)
De laatste week voordat de kinderen kwamen hadden we veel harde wind en regenbuien. Zodra het er gunstiger uit zou zien wilden we weg uit Prickly Bay.
Sinds vrijdag 21 januari zeilen we naar het noorden en schuiven om de 1 of 2 dagen een stukje van een eiland of een heel eilandje op. We komen op hele mooie " Caribische plaatjes" terecht gekenmerkt door turkoois glashelder water, wit strand omzoomd door palmbomen. Soms is de achtergrond bergachtig, soms is het eiland slechts een smalle strook wit zand met hier en daar wat begroeiing en natuurlijk ontbreekt nooit de palmboom. Vanmiddag viel op een paar meter bij ons vandaan een kokosnoot in het zand.
De trip begon bij Carriacou waar we ankerden in Tyrrel Bay en bij Hillsborough. Dit hoofdstadje was nog vrij ongerept. We liepen naar de bakker en bij de geur van heerlijk vers gebakken brood verwachtten we een echte bakkerswinkel met diverse broden en taarten. Een bordje verwees ons naar de achterkant van een huis. Om het hoekje van het huis kwamen we op een erf terecht waar een soort afgebladderde stal stond waar een koe of paard een fijn onderkomen zou hebben gehad. Toen we naar binnen keken zagen we een deegmengmachine en 2 vrouwen die brood bakten. Het rook er heerlijk en het brood was nog warm. Een eindje verder zaten 2 vrouwen op de grond bij een enorme teil de afwas te doen. Heel gewoon.
We maakten een geweldige tussenstop bij Sandy Island, Een witte strook zand midden in zee, heel bijzonder om daar voetstappen te laten liggen
Van Hillsborough hadden we een mooie zeiltocht naar Petit Martinique en Petit St. Vincent. Ook weer zo een idyllische plek waar je voor eeuwig in het zand zou willen zitten onder een palmboom met uitzicht op prachtig turkoois water. Neigt het nou naar blauw of naar groen?
Een minpuntje was het slechte weer later op de middag toen we over het strand wandelden. Er stak een " gure" wind op ( voor zover dat hier kan bij toch nog 25 graden ) en het regende. Lach niet, maar weer terug op de boot hebben we warme chocolademelk gedronken.
Gelukkig duurt het slechte weer nooit lang en eenmaal opgelost is het stralend blauw en erg warm. Er wordt dus veel gezwommen en gesnorkeld. We ankeren in de baaien op ondiep water van 4 meter en we duiken naar het anker om te controleren of het goed zit in het witte zand. Soms ligt er toch veel wier op de bodem en dan pakt het anker niet goed.
We zeilden verder naar Union eiland. Daar moesten we inklaren omdat we nu in een ander land zijn, St. Vincent. Dus wappert er nu een nieuw vlaggetje.
We ankerden bij Clifton en bij Chatham Bay. Hier komen af en aan kleine vissersbootjes langs met kreeft, oesters, dorade, tonijn, red snepper, sinaasappels, brood. Bijna altijd vragen ze hoge prijzen, maar als we afdingen en onderhandelen gaan ze makkelijk overstag.
De mensen zijn relaxed en aardig. Menigmaal krijgen we bij de groenten- en fruitstalletjes wat extra bananen, grapefruit of kruiden toegestopt. Zelfs de baas van de supermarkt gaf ons extra kippenpoten mee omdat we in zijn restaurant gegeten hadden ( onder begeleiding van een steelbandje)
Gisteren lagen we voor het lege gelige strand van Saline Bay op het eiland Mayreau. Het eiland heeft 1 klein dorpje en er is maar 1 weg en die loopt naar een meer noordelijke baai Salt Whistly. Een wandeling van een uur met steile hellingen , maar dan heb je ook wat. Caribischer kan haast niet.
Vandaag, 29 januari, zijn we aangekomen bij Tobago Cays, het neusje van de zalm. Het zijn kleine onbewoonde eilandjes door (koraal) riffen met elkaar verbonden en gescheiden van de oceaan. Hier is het meest mooie turkoois dat er maar bestaat en hier was het Frits om te doen. Het is werkelijk een oogverblindende combinatie van groene eilandjes, omowit zand, verschillende tinten turkoois zeewater en daar middenin een spierwitte prachtige catamaran waar grote schildpadden bewonderend omheen zwemmen en hun kop goedkeurend even boven water uitsteken. ( Wordt het al eentonig?) Op het eilandje werden we begroet door joekels van leguanen. Maar in de verste verte geen internet. We verzenden dit verhaal via de korte golf. De foto's moeten nog even wachten maar dat houdt de spanning er in.

Liefs van de 5 koppige bemanning,
Marleen, Frits, Lonneke, Sander, Stijn.
.

Verhaal 24 Klussen en genieten

Altijd wat te doen. Frits heeft Coos geholpen met het repareren van een boeg van zijn catamaran. Coos heeft tijdens hun oversteek naar het Carib een walvis geraakt en er zat een flinke beschadiging die met glasmat en epoxy hersteld moest worden. Op zijn beurt heeft Coos ons geholpen met het repareren van onze Genua. De hele onderste rand was doorgesleten door de zon. Coos heeft een goede naaimachine en naaide er een strook nieuw zeildoek op. Het was teamwork. Bij 33 graden zat ik binnen zeilstroken af te meten, Frits knipte de stroken en buiten op het voordek naaide Coos ze over de kapotte rand.
Coos en Martine zijn al een week geleden verder gegaan. Wij wachtten op de Noorse vrienden die we voor het laatst eind september op Las Palmas hadden gezien. En hoe kan het ook anders: we huurden weer samen een auto en reden het eiland rond. Groen groen groen van de vele soorten bomen, planten en struiken. Opvallend in het landschap zijn varens, bananenbomen, palmbomen, papayabomen, broodvruchtbomen, hoge grassen, mangrovebomen, nootmuskaatplantages, cacaoplantages, bougainville, jasmijn, oleander en planten die wij in Nederland in een potje kopen . De wegbewijzering is hier om te huilen. Het is meestal gokken welke weg het zal zijn bij de splitsing en het gebeurt dus soms dat we ergens anders uitkomen dan we planden. Het eiland is bergachtig en heeft een aantal watervallen die we of gemist hebben of die te glibberig waren vanwege de modder. We reden over vele kleine weggetjes langs kleine dorpen. Het wegdek is vaak slecht Het was zondag: de dag van rust en naar de kerk gaan. Uit vele openstaande deuren van kleine gebouwtjes kwam gezang. Alleen aan de bordjes voor de deur was te zien dat het een kerkje was. Wat een soorten: Presbetarian Church, Emanuel Baptist Church, Grande Anse Baptist Church, Jezuiten Church….Wie niet in de kerk zat hing rond op een stoep, hek, vangrail, grasberm…Hele mooie grote fris geverfde huizen met mooie trappen naar veranda of balkon en kleine houten huisjes op palen, al dan niet geverfd, wisselen elkaar af. We hebben nog geen nootmuskaat- of cacaoplantage bezocht maar hopen daar met de kinderen nog aan toe te komen. De plaatselijke rhum hebben we wel al voorgeproefd in een heerlijke rhumpunch.
St.George is een levendig stadje aan het water. De zaterdagmarkt is de moeite waard. Het marktplein is dichtgebouwd met kraampjes en stalletjes waar vers fruit en groenten ons toelachen. Het overdekte gedeelte is afgeladen vol met kleurige en geurige kruiden in zakjes, flesjes en potjes.
We hebben een supermarkt ontdekt waar op de achtergrond aangename klassieke muziek wordt gedraaid. Dat is uniek.
Inmiddels zijn er ook weer Nederlandse vrienden in de baai aangekomen en hebben wij besloten niet meer te verkassen tot de kinderen komen. Bovendien moeten we morgen naar de werf om de voorstag definitief te repareren. Lonneke brengt de juiste onderdelen mee. Ze brengt ook onderdelen van onze buitenboordmotor mee. De dop van de benzinetank ligt ergens 10 meter diep op de bodem bij Tobago en bovendien is er bij het startmechanisme iets afgebroken waardoor Frits nu steeds de motor half moet slopen om te kunnen starten.
De afgelopen week hebben we veel harde wind en veel regenbuien gehad ( het is hier niet voor niets zo groen). Afgezien van de temperatuur moesten we toch aan het wad denken. Normaal gesproken brandt de zon ongenadig en zoeken we verkoeling in de schaduw of in het water. Er kunnen niet genoeg ijsblokjes in onze drankjes zitten en vaak heb ik het gevoel dat ik net zo snel smelt als de ijsblokjes in mijn glas. Maar je hoort ons niet klagen. Het is en blijft hier heerlijk.

Liefs,
Marleen en Frits.

Geen commentaar

Zeil repareren

Coos is erg handig met de naaimachine.

Kleurige vrouwen

Ze dragen kleurige manden op hun hoofd,met planten en chocoladevruchten opgemaakt.

Kamerplanten

Veel van deze planten groeien bij ons in de vensterbank.

Huisjes

Houten huisjes,zoals onze tuinhuisjes,vaak op palen gebouwd en voor een heel gezin.

kinderen vragen of ze op de foto mogen

Of is het toch een beetje eng?

broodboomvruchten

Marktkraampjes langs de waterkant. Op de grond liggen groene bananen en broodboomvruchten.Wel gekocht, maar niet gegeten omdat hij al na 2 dagen rot was. Alles bederft snel tengevolge van de hitte. Meestal bewaar ik groenten en fruit in de koelkast.

Kruidig

Saffraan, nootmuskaat, gember, kaneel, kruidnagel,laurier,chocola...in zakjes, flesjes, potjes, doosjes.

Uniform

Schoolkinderen ( wachtend op de bus) dragen een uniform. Er zijn verschillende kleurencombinaties rok of broek met een witte bloes afhankelijk van de school waar ze heen gaan. Blauw/wit; grijs/wit; groen/wit; rood/wit; beige/wit...
Het deed me aan mijn eigen grijs/wit uniform denken toen ik op de basisschool zat in Gent.

For our non-dutch-speaking friends select your language

Strandbarbecue in Prickly Bay

Prickly Bay

We are still in Prickly Bay,
A nice and beautifull place to stay.
The beach is small and near by,
The sand is hot, fregatbirds are flying in the blue blue sky.
There are just a few people sitting on that beach,
So it looks like it is ours with a lot of space for us each
To go there for a pleasant walk,
To meet people and have a nice talk.
Or to enjoy a barbecue with friends,
Wishing the day never ends.
Waiting for a colourfull sunset,
And finaly we go tired but satisfied to bed.

Ook kreeften gaan op de barbecue

For our non-dutch-speaking friends select your language

Verhaal 22 Aankomst op Grenada.

De laatste dagen stond er in Store Bay een flinke deining. Het werd lastig en een beetje link om zonder schade met het bijbootje op het strand te landen. Een sterke branding had de neiging het bootje te overspoelen of om te gooien tegen onze benen aan. Het lukte zelden om droog uit te stappen. Van het strand naar de boot was nog moeilijker en vereiste een perfecte timing. We vonden het tijd worden voor een rustige baai en vertrokken, met Padi van Ftits op zak, ’ s nachts om half twee naar het eiland Grenada 75 mijl naar het NW. We hebben een hele leuke tijd gehad en hadden veel en makkelijk contact met de vriendelijke plaatselijke mensen. Alleen al door de duikervaring zullen we Tobago niet meer vergeten.
We besloten Trinidad over te slaan omdat we dan meer tijd voor Grenada hebben en omdat de mensen van Tobago ons afraadden er heen te gaan vanwege het hoge criminaliteitsgehalte daar. De trip naar Grenada was een ruig tochtje deels aan de wind, deels halve wind met windkracht 5, af en toe 6 uit het NO. Er kwam veel water over en regelmatig waren we goed nat. Nog een regenbui er bij en we konden letterlijk pootjebaden in de kuip. Tien uur later viel het anker in een mooie idyllische rustige baai, Prickly Bay, aan de zuidkant van Grenada. Het is de baai waar veel jachten beginnen omdat je hier kan inklaren bij de douane. Vergeleken bij de Kaap Verden en Tobago zijn we weer in een luxere en dus duurdere omgeving beland. Op de heuvels rondom staan villa’s als kleine paleisjes en de prijzen in de supermarkt zijn Westerse prijzen. Alleen de taxibusjes zijn spotgoedkoop. Net als op Sal rijden ze af en aan en brengen je voor 70 eurocent pp naar een volgend dorp . Grenada wordt “ Isle of Spice” genoemd vanwege de vele kruidenbomen . Het ruikt hier ook kruidig. Er worden kettingen verkocht van aaneengeregen kruiden als nootmuskaat, gember, laurier, coco, kruidnagel…..lekker pitig kettinkje voor in de keuken ( of de badkamer).
We zien geen pelikanen en zwartwitte zwaluwen meer om de boot zoals op Tobago en ook geen Red Billed Tropic Birds ( witte vogels met een rode snavel en een hele lange dunne pijlstaart die vaak aangevallen worden door fregatvogels) zoals uitsluitend voorkomend bij Klein Tobago. Wel fregatvogels en vandaag een zwarte roofvogel met witte buik gespot. Tobago is een vogeleiland, Grenada is meer een bloemeneiland.
De laatste tijd hebben we leuk contact met een Zwitsers koppel. Oud en Nieuw hebben we op onze boot gevierd met een Nederlands gezin, Koos en Martine met hun twee zoontjes. Er was vuurwerk en Caribische steelbandmuziek. Het klonk erg vrolijk, maar omdat ik al een paar dagen hoofdpijn had zijn we op de boot gebleven. We liggen voor een klein mooi palmenstrandje, net groot genoeg om voor zonsondergang even op en neer te lopen om dan in het bijbootje terug te varen over een roodgekleurde gladde zee met het zicht op de verkleurende lucht boven een donker silhouet van heuvels en villa’s waar de eerste lichtjes aangaan. Alsof je een postkaart binnenvaart.
Aan deze zuidkust zijn een heleboel van dit soort baaien en om het hoekje bij de westpunt ligt de grote stad St. George. Voorlopig blijven we hier dus rondhangen.

Porkberichtje: Marita en Marrie, een toepasselijk cadeautje: de spetterkaarsjes hebben 2011 een spetterende start gegeven. Dank jullie wel.


Liefs en een goede start gewenst in 2011,
Marleen en Frits

Tobago, Store Bay

Aan palmbomen geen gebrek.

Vissersboten

De vissers brengen hun vangst op het strand en verkopen het aan voorbijgangers. We kochten er een paar moten Kingfish. Een delicatesse.

strandwandeling in de late zon

Kinderen

Onderweg naar de duikplaats werden nog heel wat andere zaken geregeld, zoals het zoeken naar een weggelopen hond van de instructeur. Contact met de mensen en met de kinderen van Tobago is geen probleem. Ze willen maar wat graag op de foto.

Klein Tobago

Vanaf Tobago kijken we naar Klein Tobago waar we gingen duiken.

Speyside

Op deze prachtige plek, Speyside tegenover Klein Tobago, begon onze geweldige duikervaring over de meest mooie koraalriffen ( inclusief haai)

Typische vissersboten

Typische vissersboten met uitstaande hengels bij Speyside

Vlag van Grenada

Op 29 december aangekomen op Grenada.

Prickly Bay

Dit is het palmbomenstrandje waar we voor ankeren in de mooie baai van Prickley Bay

Grande Anse

Dit idyllische strand vlakbij de hoofdstad St. George staat bovenaan in de top 10

Hoedenmaker

Op het strand van Grande Anse zat deze man van bamboeblad een hoed te maken. Later verkocht hij ons een zelfgemaakte fruitmand.

Fruitmand

de fruitmand met nog grapefruit van Tobago. Dit zijn wel de lekkerste en sappigste grapefruits ( lijken wel peren met een dikke schil) die ik ooit geproefd heb. Ook goed voor de dorst.

Kreeft

Kreeft opgedoken op 20 meter diepte. Nou ja, laten opduiken, maar wel zelf gekookt, met hamer en waterpomptang in stukken gekregen en opgepeuzeld. Heerlijk.