Verhaal 8 Augustus ’22 Zomer in het kwadraat.

Toen ik nog heel jong was, in de tijd dat mijn ouders een radioprogramma hadden over Kleinkunst met liedjes en interviews van Vlaamse en Nederlandse Kleinkunstzangers, zong Gerard Cox: “Het is weer voorbij die mooie zomer…” Hij zou nu moeten zingen: ” Hij is nog niet voorbij die mooie zomer…” Wat een heerlijke zomer in Nederland sinds we 8 juli uit Portugal vertrokken zijn. Er lijkt geen eind aan te komen. Alles in de tuinen staat prachtig in bloei en het land is groener dan groen. Daar is deze maand wel enigszins verandering in gekomen : groen wordt omgezet in geel. Ik vind dat niet erg, het geeft een droog, geel zuiders effect. Beide kleuren zijn mooi. Deze bloemen geuren en kleuren de tuin in Marum; de nectarzoekende bij is door Lonneke prachtig verstild vastgelegd.

De eerste weken van augustus zijn we nog samen met Lonneke en gezin in het huis in Marum. Voor het échte vakantiegevoel kruipt Lonneke voor een paar dagen met de kinderen in een tentje op de camping waar haar vriendin ook met haar gezin geniet van optimale vakantiestemming. Julius en Merijn zetten hun tent op naast de caravan van de vriendin. Hij blijft warempel overeind.

Nog Sanders verjaardag vieren in Marum en een paar dagen naar zee en dan zit de vakantie voor Lonneke en Stijn en de kinderen in Nederland er weer op. Merijn vliegt naar Tanzania terug met de eerste prijs straattekenen op zak. Het was weer heerlijk om samen te zijn met dank aan Theo en Annie die hun huis in bruikleen geven.

In Zuid Afrika wordt ook gevierd met een etentje. Waar blijft de tijd? En Sander wint bij het bedrijf waar hij werkt de prijs van Product Manager van de maand. Daar kan je toch trots op zijn.

We komen eindelijk toe aan een afspraak die al wel twee jaar lang staat: mosselen eten met Piet en Geertje bij Grietje, de zus van Geertje en haar man Duurt. Het is prachtig weer - zoals de hele maand al prachtig is- en de mosselen , frietjes en alle bijgerechtjes inclusief heerlijk toetje laten zich prima smaken op deze zonovergoten gezellige dag.

De familie is goed in Tanzania aangekomen en kunnen direct aan het gebak om Stijn zijn verjaardag te vieren. De zee is toch net even wat warmer dan de Noordzee.

In Zuid Afrika is het nu winter. Nog steeds zijn de uitstapjes naar zee een welkome afwisseling met het drukke werk. Maar dan wel met kleren aan.

We vermaken ons de laatste twee weken van augustus prima met bezoek, uit eten gaan met Elisabeth die trakteert, het traditionele koffieleutje met Carla en fietstochten in de omgeving van Sellingen. Wat is het toch een mooi gebied.

Een uitstap naar zee op een hete windstille dag mag niet ontbreken. Van uitwaaien is geen sprake deze keer.

En zo komt er alweer een eind aan deze te gekke zomermaand in Nederland.

Verhaal 7 Juli 2022 “Op Nederlandse bodem.”

Christel nodigt ons uit voor een etentje thuis in Portimão samen met Manfred en ze sluit het diner af met een huisconcert op haar harp. Ik wist niet dat er bovenaan de harp “hendeltjes” zitten om bij elk nieuw stuk in te stellen en te stemmen. Na een gezellige avond brengt Manfred ons in de auto naar Alvor terug.

De eerste week van juli en tevens de laatste in Alvor voordat we naar Nederland vliegen, vliegt om. Na een koele periode met ’s avonds zelfs de kachel even aan om de kilte te verdrijven volgen dagen van prachtig zomers weer. Bijna te warm om nog twee keer jeu de boules te spelen met een klein team, maar we houden vol omdat er een koud biertje wacht.

De laatste dagen zijn de zonsondergangen prachtig.

Op 8 juli gaat de wekker vroeg. Na een snel ontbijtje brengt onze Engelse buurman Les ons in het donker naar de wal waar we om 5u15 worden opgehaald door een taxi die ons naar het vliegveld in Faro brengt. De reis verloopt voorspoedig. We landen op Schiphol en in de bagagehal staan allemaal rekken met koffers die gesorteerd worden. Wij moeten langer wachten dan normaal op onze koffers maar ze komen wel. Zomer in Amsterdam. Met de trein rijden we naar Emmen en worden opgehaald door Piet en Geertje die ons bij de garage afzetten omdat daar een auto voor ons klaar staat. Een geoliede machine. Een week later komen Lonneke, Stijn, Merijn en Julius aan uit Tanzania. We mogen met z’n allen het huis van Theo en Annie in Marum lenen, net zoals vorige zomer. Een prachtig aanbod omdat we nu met z’n allen in één huis kunnen vertoeven. De kinderen zijn gek op het voeren van de kippen en op het eieren rapen. Er is ruimte genoeg om te spelen en we verzinnen uitstapjes met elkaar of elk apart zoals het uitkomt. Er is tijd om vrienden en familie te ontmoeten en om met de kinderen bezig te zijn. Daar doen we het uiteindelijk voor en daarbij ontvluchten we de hitte en de drukte in het zuiden. Alhoewel…. de zomer is hier soms ook heet. Maar tot nu toe perfect.

En wat grappig om juist hier in Emmer-Compascuum Ruud en Ulla te treffen op hun kleine zeilboot voor als ze de hete zomers in Spanje willen ontvluchten. De rest van het jaar wonen ze aan de Rio Guadiana. Ruud viert zijn 83ste verjaardag.

Stijn die alle dagen aan het werk is kan een dagje stoom afblazen op Schier.

Eerbetoon aan Jan Bogema en Elizabeth. : Op 28 juli jl. bereikt ons het verdrietige bericht dat een goede vriend, Jan Bogema uit Ter Apel, in de vroege ochtend in het tehuis waar hij verbleef is overleden. Bij zijn vrouw Elizabeth hadden we een week er voor nog koffie gedronken en ze vertelde dat de conditie van Jan snel minderde. Hij is 83 jaar geworden, een markant figuur in Ter Apel. Hij was hoofd van de basisschool de “Jan Wester” in Ter Apel waar ik hem leerde kennen toen ik zelf nog maar 25 jaar oud was. Het beeld van een opvallende man in een lange jas en altijd met een hoed op, heen en weer lopend over het schoolplein, zal me altijd bijblijven. Zo ook de warmte en de gezelligheid waarmee hij en Elizabeth ons altijd verwelkomden. We werden tot voor kort regelmatig uitgenodigd voor een heerlijk door Elizabeth bereid diner, bij het genot van een knetterend haardvuur en kaarslicht in hun sfeervolle huis met mooie schilderijen van zijn eigen hand aan de muren. Jan schilderde met verve en vooral met heel veel kleur – “een man van kleur” - in opvallende eigen stijl. Hij en Elizabeth organiseerden als een team vele exposities . Een aantal jaren geleden heeft Jan er voor gezorgd dat Carla en ik in de bibliotheek van Ter Apel mochten exposeren. Een leuke ervaring. Jan heeft nu de rust waarnaar hij verlangde. Met Elizabeth hebben we geklonken op Jan, op het fijne leven dat ze samen hadden en op het leven dat nog voor haar ligt. Wat een sterke positief ingestelde krachtige dame. Daar kan ik slechts respect voor voelen.

Dit zijn twee van Jan zijn lievelingsschilderijen. “Het moet van de muur afknallen.” zei hij altijd, aldus Elizabeth. Dat doet het zeker !