Verhaal 1 Januari 2022 "Het begin is er."

 

De eerste dag van 2022 is eveneens zomers. Ik ben het oude jaar geëindigd met een duik in zee en zo begint de eerste dag eveneens met een duik. Ik ben wel de enige. Het is hier duidelijk geen traditie. De Portugezen lopen met dikke jassen - het is winter – op de pier. Als we later op de dag samen de pier aflopen komt er vanuit zee dichte mist opzetten. De surfers en de flats worden één voor één opgeslokt. Het late zonlicht op het water, zich wringend door de mist, zorgt voor een speciale sfeer.

De geraniums van papa maken een doorstart. Bij de regen en wind van eind december hadden alle bloemen de hoop opgegeven. Nu zitten ze barstensvol nieuwe knoppen en half januari bloeien ze uitbundig. Ook de kleine narcisjes die ik er bij geplant heb. Papa zou trots zijn dat ze het zo goed doen en zoveel leuke reacties opleveren van de mensen op de steiger die er dagelijks langs lopen.

We hebben het getroffen met de buren en andere mensen aan de steiger. Naast ons ligt een jong Portugees stel, net zo oud als onze kinderen, en we kunnen het heel goed met elkaar vinden. Het is heel gezellig zo af en toe bij elkaar aan boord of op de steiger; de taal is geen probleem want we praten Engels of Spaans.

Bernd komt regelmatig langs en vraagt of we zin hebben in samen lunchen na Jeu de Boules, of samen wandelen in de bergen met het clubje van Oudjaar of met een deel er van. Een prachtige wandeling door de bergen van Monchique met daarna lekker puur eten in een Portugees tentje langs de weg. Helaas was Frits niet lekker en bleef hij op de boot. Onderweg zien we tientallen ooievaars op hun nest zitten op lage bomen. Met z’n vijven wandelen we over een pad  waarbij we drie keer een riviertje moeten oversteken. Ik heb mijn rubberlaarzen aangetrokken voor dit onderdeel van het “ avontuur”, de anderen gaan met blote voeten of op slippers. We klauteren over een rotsig pad totdat het pad doodloopt. Langs een rij huisjes waarvan het dak lang geleden ingestort is eindigen we bij een soort “badhuisje”. Een heel klein hokje met een stenen bassin voor 2 personen met koud water om te baden. Het is niet steenkoud omdat uit een pijp lauwwarm water uit een warmwaterbron in het bassin loopt. Bernd, Rolf en ik nemen een bad en voelen ons daarna totaal verkwikt.

Half januari bereid de natuur zich voor op de lente. De amandelbomen pronken met hun zachtroze bloempjes in het zonlicht; de tere lieflijke gele onkruidbloemetjes spreiden zich als een tapijtje over de bermen en tussen de bolvormige naaldbomen. Ze geven kleur aan mijn gedachten; het frisgroene gras wint terrein over de heuvels; de mimosabomen staan op het punt een explosie aan gele pluizenbolletjes te veroorzaken. ( mimosa doet me aan papa denken; hij was er gek op)

 Begin januari begint de dag af en toe met snel optrekkende mist. Een mooi gezicht als door de mist een cruiseschip de Rio Arade opschuift.

Heel goed kijken om de raampjes van het cruiseschip nog te kunnen onderscheiden.

We zijn heel wat tijd bezig om een Spaans document te bemachtigen dat mijn moeder nodig heeft om bij een notaris in Spanje te regelen dat zij over haar hele Spaanse bankrekening kan  beschikken. Nu is de helft nog geblokkeerd. Alle kinderen moeten dat document aanvragen en tegelijkertijd  bij de notaris tekenen dat we afstand doen van ons erfdeel van papa. Ingewikkeld. Het document is aan te vragen bij het Spaanse consulaat, een langdurige kwestie of bij een Nationaal Politiebureau. Dat kan enkel op afspraak die digitaal geregeld moet worden. Rond Kerst en Oud en Nieuw waren alle instanties twee weken gesloten. Wij zijn tijden bezig geweest met het uitzoeken  van het bewandelen van de juiste weg . Vanuit Portugal iets regelen was te gecompliceerd. Naar het consulaat in Amsterdam was te tijdrovend.  In Granada naar het politiebureau lag het meest voor de hand maar het lukte niet om er een afspraak te regelen. We googelden op Huelva en tot onze verbazing en opluchting konden we de allereerste afspraak in het nieuwe jaar vastleggen in Ayamonte op het politiebureau op 10 januari. Wij wisten niet beter uit informatie van internet dat we eerst naar de bank moesten om 9,74 euro contant te voldoen en dat we dan naar het politiebureau konden om het nummer aan te vragen dat op het document moet staan ( NIE nr = Identiteitsnummer voor buitenlanders, nodig voor als je bvb een huis wil kopen ) Elke bank waar we kwamen stuurde ons naar een andere bank waar de betaling wél zou kunnen . Maar uiteindelijk werd ons meegedeeld op vrijdag dat het betalingsloket vanaf  11u  gesloten was. We reden onverrichter zake naar Portimȃo terug. Er werd ons gezegd dat maandag om 8u30 het loket weer open ging. Om niet al om 5u ’s nachts te moeten vertrekken maandagmorgen boekten we zondag een prachtige kamer in het centrum van het gezellige Ayamonte met uitzicht op de Rio Guadiana

Om 8u stonden we voor de deur van de bank om zeker weten de eerste te zijn. Ik had nl. om 9u al een afspraak op het politiebureau. De botte beambte aan het loket zegt dat we niet kunnen betalen, legt het niet uit , maar stuurt ons naar een bank waar we al geweest zijn. Pas de vijfde bank kan me uitleggen hoe het zit: de volgorde is precies andersom: eerst naar het politiebureau om een nummer aan te vragen en dan betalen bij de bank; dan weer naar het politiebureau voor het opmaken van het officiële document. We staan klokslag 9u voor het hek van het politiebureau. Ik word geroepen en krijg op een afgescheurd stukje kladpapier een met de hand geschreven nummer. Daarmee moet ik naar de boekwinkel aan de overkant van de straat. Daar wordt mijn NIEnummer  aan een formulier toegevoegd dat ik van tevoren al digitaal had klaargemaakt en dat Frits had geprint met de gloednieuwe printer, speciaal hiervoor aangeschaft. Met dat formulier moest ik naar de bank terug, 9,74 euro betalen en weer naar het politiebureau lopen. Vanwege Covid moet iedereen buiten op zijn beurt wachten in de motregen. Ik werd gelukkig al snel geroepen. Een kwartier later overhandigde een agent mij het officiële NIEdocument met nummer, met een big smile op zijn gezicht alsof hij me feliciteerde met mijn behaalde diploma. Het was een zware bevalling maar we hebben er leuke uitstapjes aan overgehouden omdat we de auto voor 4 dagen hadden gehuurd. ( Goedkoper dan 2 dagen huren)

We maakten een uitstapje naar de plaats Luz, voorbij  Lagos. Prachtig strand met vreemd uitlopende rotsen vol kloven en gaten die ons het gevoel geven aan het eindpunt van de wereld te staan. De berg is afgeplat en lijkt op de Tafelberg.

Het is zomers warm,  een genot voor mens en dier !

Door het mooie weer zijn de twee enige terrassen die open zijn overbezet. In Portugal zijn in de kleine dorpen heel veel bars en restaurants gesloten in tegenstelling tot Spanje. Dan maar terug naar Lagos waar het op het dakterras boven de markt heerlijk toeven en lekker eten is .

Onderweg voor de tweede keer naar Ayamonte , maken we een tussenstop in de plaats Tavira voorbij Faro. We hebben er een paar keer geankerd maar zijn niet het stadje ingegaan. We treffen het met het warme weer en struinen door de straatjes. Aan het water bij de oude Romeinse brug  uit de 17^de eeuw kunnen we heerlijk buiten eten. De gele muur van het restaurant doet me denken aan de gele muur ergens in Bretagne waar we jaren geleden een koffietje dronken. Van die gele muur heb ik toen een schilderij gemaakt.

mijn schilderij gemaakt in 2013

Op de terugweg van Ayamonte naar Portimão, met mijn NIEnummer op zak. stoppen we in Alcoutim, een plaats aan de Portugese oever van de Rio Guadiana om onze Groningse vrienden te bezoeken. Ook nu weer lekker gegeten in het enige restaurant dat er te vinden is. Alles is hier nog zo echt lekker en goedkoop vergeleken bij Noord Europa. Langs de kant van de weg staan vele kraampjes met overheerlijke dikke sinaasappels en mandarijnen. De boeren en boerinnen kunnen er niet rijk van worden: 21 dikke sinaasappels voor 5 Euro.

Ze combineren goed met de kleine kerstballetjes.

Eind januari zwem ik nog steeds in zee. Het wordt nu wel erg koud, maar vlakbij zijn heerlijke warme douches en dat maakt veel goed. Alleen als het te hard waait houd ik het op de verwennerij van de warme douche. Omdat bijna altijd de zon schijnt is het in de kuiptent die naar het zuiden open is, lekker warm en kunnen we toch nog buiten zitten.

Op 19 januari rijden we weer naar Almuñecar.  Ik geef bij de notaris mijn broer, die in Almuñecar woont, een volmacht om voor mij te mogen tekenen bij de notaris op een later tijdstip.

Nu zijn we vrij om te reizen . Het plan, dat al een jaar in de koelkast ligt, om naar Zuid Afrika te gaan kan nu handen en voeten krijgen. We hebben geboekt voor 28 januari, maar we vliegen al 26 januari naar Schiphol om mijn booster te halen. Dit soort afspraken zijn vanuit Portugal niet te regelen, maar dankzij Frits zijn broer Adriaan is het gelukt. Frits heeft wel nog zijn booster in Portugal gekregen; ik werd toen te jong bevonden.

Het is leuk dat mijn moeder met mijn zus Marijke terugkomen vanuit België en dat we hen nog zien voordat we vertrekken naar verre oorden. Ook van mijn andere broer en vrouw hebben we afscheid genomen .

Het schilderij van papa waar ik sinds mijn jeugd verliefd op ben en wat mij inspireert als ik kijk naar zijn mooie techniek. ( zie verhaal december ’21)

Er is geklust aan de boot: nu laat het vinyl van het plafond in de keuken los. Het oude vinyl en lijmresten worden verwijderd, Frits past en meet en plakt er nieuw vinyl in. Zo, nieuwe keuken!       We merken dat op meerdere plaatsen ouder geplakt vinyl los begint te laten. Niet de koek is op maar de lijm is op.

Op 26 januari landen we op Schiphol in grijs Nederland. We vinden het bitter koud, zelfs in het hotel. Anderhalf uur na de landing kan ik mijn booster krijgen. Ook nu levert de vaccinatie een paar dagen hoofdpijn op beginnend in de nacht voor vertrek naar Zuid Afrika. "Sumatriptan" heeft nog twee uurtjes de tijd om orde op zaken te stellen. Hij laat me niet in de steek, gelukkig.

Ondanks dat Rutte aangekondigd heeft dat de restaurants weer open mogen tot 22u is het hotel daar nog niet op voorbereid en dineren we en lunchen we picknickachtig een lekkere overvloedig met kaas belegde pizza maar dan wel uit een kartonnen doos met houten bestek op de kamer. Wat een armoe eigenlijk. Het smaakt wel. Het ontbijt met lekkere croissantjes en alles wat je maar wil mag de volgende dag wel in het restaurant . Voor de lunch improviseren we een mooie gedekte tafel met een badhanddoek als tafelkleed en met wat er over bleef van het ontbijt. Het grijze weer laten we buiten in zijn sopje gaarkoken.

We hebben heel vroeg ontbeten want we hebben in het KLM Health Service op locatie een afspraak voor onze covidtesten om 8u45. De taxi zet ons af en de Uber brengt ons terug. Alles bij elkaar is het een duur grapje maar noodzakelijk om naar Zuid Afrika te kunnen vliegen. De uitslagen van de testen laten nog spannend lang op zich wachten. Pas om 23u krijgen we beiden een negatief testresultaat en moet Frits het nog bij de receptie laten printen. Om 6u30 vertrekt de shuttlebus naar Schiphol. Tegen 11u hangen we in de lucht. We zitten prima en hebben extra beenruimte waardoor de lange vlucht prima vol te houden is. 23u hebben we de koffers vlot van de band en staat Sander ons op te wachten. Heerlijk weerzien. Ook de volgende dag met Kristin en als Josephine ons ziet is ze 1 seconde verrast en roept: "Opa Frits! Oma Leen!" en daarna lijkt het voor haar vanzelfsprekend dat we er zijn. Ze geniet er van en de hele dag horen we haar tweetalige kwebbeltje: "Oma!, Opa!"

Het is een schatje

De eerste dagen van ons verblijf hebben we wandelingetjes gemaakt naar Kalkbay en Noordhoek . De ouders van Kristin komen langs voor een heerlijke braai met allemaal lekkere dingen. Op het vuur ruiken de koteletjes en de boerenworst heerlijk. Kortom, een goede start en nog veel leuke dingen in het verschiet.