Verhaal 2 28 Juni 2019 Einde periode Alvor

Verhaal 2      28 juni 2019  Einde periode Alvor.

Sinds het eerste verhaal half mei is er weinig spannends gebeurd en toch hebben we niet stilgezeten. Spannend hoeft niet altijd met grote avonturen samen te gaan maar kan ook onder de oppervlakte zitten bij nieuwe klussen of een onverwachte situatie. Frits heeft de laatste weken heel wat werk verzet dat maar op één manier goed kon gaan anders was er meer schade dan goeds.

Hij heeft het plafond gesloopt in de bakboord slaapkooi om de oude lier te slopen en om een gat in het dek te zagen voor een nieuwe selftailing elektrische  lier: een lier die met een paar slagen van een lijn er omheen zichzelf opwindt. Voor ons beiden met gevoelige schouders en zwakke rug een uitkomst om niet meer aan lijnen te hoeven sjorren. 

Ook de bijboot kunnen we er mee optakelen zonder inspanning. De bijboot is nieuw en een slagje groter dan de oude, maar gewillig hangt hij in de takels als hij gelift wordt. De beugels , de lijnen en de blokjes waar de lijnen doorheen gaan zijn vervangen omdat Frits vreesde dat ze nu niet sterk genoeg meer zijn. Zou jammer zijn als de bijboot ineens met een klap in het water zou vallen. Er moest een stopper verplaatst worden om de lijn handiger vast te zetten. Ik naaide de hoes van het grootzeil met de hand maar naald en draad én mijn haar vlogen weg in de wind . Uit de buitenboordmotor van de bijboot kwam geen koelwater meer en Vitor hielp met een vislijndraadje om het gaatje weer open te prikken. “Vitor Magic” noemde hij het wondermiddel.

Oud en nieuw naast elkaar.

Als de nieuwe lier past moet hij aangesloten worden met dikke kabels vanuit de kooi naar de meterkast en alles moest netjes afgewerkt worden ( van mij). Frits sloot een nieuwe minicomputer aan, maakte de snoeren van de zonnepanelen netjes geordend en we lieten een nieuwe zitting maken voor de kruk bij de kaartentafel. Via Gilda kregen we plakletters  “SALON.AUX “ om op de bijboot te plakken en Frits spoot de motorkap  van de buitenboordmotor groen als voorzorgsmaatregel om de kans op diefstal te verkleinen. Hier in Alvor hoeven we daar trouwens niet bang voor te zijn.

’s Morgens is het meestal rustig en zonnig weer; in de namiddag kan de wind flink aantrekken en wordt het echt fris. Nog weinig zwoele avonden gehad. Wel een paar leuke contacten met Nederlanders en Engelsen, die inmiddels al weer zijn vertrokken. Dat maakte het ’s avonds wat eenzaam voor Frits toen ik onvoorzien voor 15 dagen naar Nederland ben teruggegaan in mijn   “oma-rol”.

Julius ( 1 jaar) was al een aantal weken flink ziek van waterpokken, krentenbaard, loopoor, neusamandelen er uit, buisjes geplaatst, ijzertekort….en dus natuurlijk al  weken niet willen slapen ten koste van ieders nachtrust. Stijn moest bovendien een week voor zijn werk naar Ethiopië en wat is dan handiger dan dat een oma op pensioen op het vliegtuig stapt om bij te springen en m.n. de nachten overneemt zodat Lonneke en Stijn door konden slapen. Het waren 2 hele leuke weken ondanks dat het ook pittig kon zijn. Maar dat weegt niet op tegen het weerzien van Lonneke en Stijn en de kindertjes. We hebben allerlei leuke uitstapjes gemaakt o.a. naar zee en ik heb genoten van het groen in de natuur, van het zomaar op de fiets kunnen stappen, van Merijn zijn “show”  bij peutergym, van het ophalen van Julius van het Kinderdagverblijf, van het “sparren” met Lonneke en Stijn, van het weerzien met de schoonfamilie…

en van het weerzien met vriendin Carla. Met een schoolreisjesgevoel zijn we allebei naar Zwolle getreind en we hadden een heerlijke dag.

Ik denk nog regelmatig aan school, collegae en kinderen maar al snel neemt de wind die gedachten mee en laat ze zweven als de meeuwen boven zee.

Aan Frits zijn klussenlijst lijkt geen einde te komen. Terwijl ik in Nederland was heeft hij nieuwe netten gemaakt tussen de boegen, de meterkast opgeschoond, 2 voetschakelaars voor de nieuwe lier gemonteerd in de kuip, motorolie ververst ( vieze klus), roestvrij staal gepoetst, 3 dagen lang Vitor geholpen met het werken aan de boot die hij uit het Carieb heeft gehaald. Hij leerde Vitor en zijn vader hoe te werken met glasmat en epoxy.

Als ik terug ben op 20 juni doen we een paar dagen heel relaxed. Frits voelt zijn rug en mijn beide knietjes protesteren. Wandelen, lezen, naar de markt, broodjes halen,de was doen ( gelukkig is er een wasserette selfservice in Alvor achter de Super Marché: terwijl de was draait kunnen we boodschappen doen),  ik oefen met sturen in de bijboot  , soms ’s avonds een hapje eten met Vitor en Gilda… en voor we het weten is er weer een dag om.

Een hoogtepuntje wat “spannend” betreft was het uitstapje op de catamaran van Vitor en Gilda. Ze vroegen ons mee te gaan op  “The Adventure Trip”. Vitor vaart dan met een groep naar de grotten bij de kust en daar stapten we over in kajaks. Zijn helper Francisco leidde ons roeiend door de grotten: niet altijd even makkelijk door golven, sterke stroming tussen rotsen door  en nauwe doorgangen;  één kajak belandde op de scherpe rotsen en één kajak ging zelfs ondersteboven. Ik was blij dat Frits achterin zat om te sturen. We kwamen er heelhuids vanaf.

We kunnen merken dat de zomer is begonnen: het wordt iets drukker met ankerende boten maar met een beetje geluk houden we mooi uitzicht op de zandbanken en op het dorp.

We zijn nog een paar dagen gebleven om Jaap en Anky te treffen die hier ook al jaren met hun boot aan een boei liggen en natuurlijk hoorde daar een gezellig etentje bij in een typisch Portugees restaurantje.

Noodgedwongen doen we nog een dag kalm aan in Portimao omdat Frits de dag dat we uit Alvor wegvaren in een openstaand luik is gestapt en nogal wat schaafwonden aan zijn heup , gekneusde ribben en een blauw been heeft opgelopen. Gelukkig komt hij er met stijve spieren van af. Waar is zuster Ilse?

Het wordt tijd om op te schuiven richting Faro en dan Rio Guadiana. Zin in lekkere Spaanse tapas !