Verhaal 15a: Zuid Afrika 25 december ’16

Op vrijdag 2 december vertrekken we in het pikkedonker en regen om 6u met de taxi naar het vliegveld van Fuerteventura. Toch besloten voor de snelste manier om naar Las Palmas te komen en dus zagen we af van de veerboot. We vliegen via een enorme omweg naar Amsterdam en pikken Sander op. Samen vliegen we door naar Kaapstad met nog een tussenlanding in Istanbul. Zondag 4 december staat de Kaapse familie ons op te wachten in de vlieghal. De eerste dagen verblijven we bij de ouders van Kristin . Lonneke, Stijn en Merijn komen er ook, net zoals een broer en schoonzusje van Kristin zodat we een grote zwart-witte familie vormen. Er is plaats voor iedereen. Ondanks dat Sharon ( moeder van Kristin) toe is aan “zomervakantie” ( ze is juf van een klas van 30 kinderen van 8 jaar) geniet ze van het samen zijn. Met Leon ( vader van Sharon) zorgt ze voor lekkere maaltijden op de braai. In de veranda wordt een groot houtvuur gemaakt. Als het hout gloeit wordt er een grote pan in gezet met een stoofpot van parelschelpdieren en een grote vis ligt te garen op de grill. Met z’n allen zitten we ontspannen om het vuur, af en toe roert iemand in de pot en er wordt in het Engels of soms Zuid Afrikaans gekeuveld. Alles loopt vanzelf in een ontspannen sfeer. De avond van 5 december delen we cadeautjes uit om er een Sinterklaastintje aan te geven. Het houtvuur en de meegebrachte  pepernoten brengen ons in de stemming. Ze kennen Sinterklaas wel, maar bij hen is Kerst de traditie voor cadeautjes onder de kerstboom. Sharon en Leon hebben ons ingewijd in typische Afrikaanse maaltijden: een groot brood voor de lunch gevuld met uien, vlees, saus en patat; een stoofpot van “pens en pootjes” in een heerlijke saus ( de pens vonden we te glibberig, maar het merg in de varkenspootjes was lekker en deed me aan vroeger bij mij thuis denken als we bruin boerenbrood met beenmerg aten); pastaschotel met gehakt en veel kardemom; Engels ontbijt met eieren, spek, worst en witte bonen in tomatensaus; overheerlijke toetjes als lemon cheesecake, aardbeienmousse of cappuccino tiramissu met hazelnoot en een toplaag van mint….

Sander en Kristin hebben het druk met de laatste voorbereidingen voor hun huwelijk. Sander wordt op 6 december verrast door 11 vrienden inclusief Stijn die Sander trakteren op een waar vrijgezellenfeest. Ze beklimmen o.a. de berg "Lionshead" vlakbij de Tafelberg en Sander moet op slippers een bord met eieren naar boven zien te brengen. Hij houdt er nog 2 van de 6 over, best knap. Diep in de nacht vinden ze de weg naar huis weer terug en hebben een flinke dag nodig om weer bij te komen.

 

Lonneke, Frits en ik shoppen ondertussen in het enorme moderne winkelcentrum Waterfront in Kaapstad. Waar we ook komen steelt Merijn in zijn buggy de show. Zowel vrouwelijk als mannelijk personeel valt in katzwijm bij het zien van zo’n vrolijk lachebekje met blauwe schoteltjes van ogen.

 

 

 

 

Het centrum van Kaapstad is gezellig. Brede boulevard, grote pleinen, gezellige kramen met hebbedingetjes, een enorm reuzenrad aan de waterkant waar bootjes blinken in de zon, Afrikaanse muziek op straat met aanstekelijk swingende jongens die omstanders spontaan aan het dansen krijgen, gezellige terrasjes met obers die smilen van oor tot oor en een prachtige rij witte tanden bloot lachen. Zwart en wit loopt gemoedelijk en ontspannen door elkaar en Merijn kijkt net als wij zijn ogen uit. Voor slapen heeft hij geen tijd, maar als we in de taxi naar huis rijden ligt hij gevloerd in één van onze armen te slapen. Knock-out.

Dappere Sander en Stijn beklimmen de Tafelberg en wachten ons daar boven op. Wij verkiezen de kabelbaan met Merijn als excuus. Het is prachtig daarboven. Overal gele bloemen stralend in de zon en scherp afstekend tegen de grijswitte rotsen. Roze kaarsbloemen en vetplanten die beschutting bieden aan gekko’s met blauwglinsterende kopjes, nieuwsgierige  bruine hamsterachtige knuffelbeestjes ter grootte van een konijn op zoek naar iets eetbaars achtergelaten door toeristen, tamme zwarte kraaivogels maar dan met een fel bruinoranje kleur aan de onderkant van hun vleugels … Omdat het redelijk vlak is daarboven kunnen we er heel goed wandelen met Merijn in de draagzak bij Lonneke. Als de zon weg gezakt is wordt het snel fris en donker en nemen we een taxi naar huis waar Leon het vuur opstookt en Sharon in de zwartgeblakerde pot roert.

 

 Het feest komt dichterbij. Sander is keurig geknipt ( ook in zijn oor trouwens), Kristin heeft een try-out van make-up en kapsel doorstaan, Sharon heeft ze de wals aangeleerd, iedereen is geslaagd bij het shoppen, Merijn staat geweldig met zijn witte bloesje en blauwe vlinderstrikje.

Leon en Sharon hebben een braai georganiseerd met alle genodigde gasten op de trouwlocatie bij Yzerfontein ( aan de Atlantische kant) inclusief de groep vrienden van Sander. Even dreigt de regen roet in het eten te gooien, maar net op tijd bedenken de weergoden zich en laat de zon zich weer zien. De trouwlocatie is een B&B aan zee met huisjes voor alle gasten en een appartement voor het bruidspaar. Over een zandpaadje lopen we een duin over en komen via een houten steiger op het strand waar een ruige branding bruisend rolt. Het heeft veel weg van het Noordzeestrand ware het niet dat er door het opspattende zout heiige bergen op de achtergrond prijken. Ik waag een poging en laat me in het ijs- en ijskoude water vallen. Verder dan kniehoogte durf ik niet want de kracht van de branding is enorm , gooit me omver en spoelt me op het strand. Een warme douche is vlakbij.

 Boerenworst op de braai, heerlijke salades, knoflookbroodjes, wijn,  muziek waar naar hartenlust op geswingd wordt tot in de kleine uurtjes en ineens staat Diederik, Sanders jeugdvriendje van tafeltennis, in de deuropening. Heel gaaf voor Sander dat zo veel jongens de moeite hebben genomen om naar Zuid Afrika te vliegen. De meesten koppelen er een vakantie aan vast.

10 december, de dag van het grote feest, schijnt de zon volop. Schoorsteenvegeribissen scharrelen in de buurt en vliegen sierlijk in groep op als ik door hun rust wandel. Blauwglinsterende gekko’s schieten weg in rotsspleten of droog gras.

 Over het strand lopen we naar het dorp Yzerfontein voor een picknick terwijl bij Sander en Kristin ( en Sharon) de spanning begint te stijgen . Kapsel, make-up, jurk die Sander niet mag zien… Om 16u spoedt iedereen zich naar het strand waar bankjes opgesteld zijn in het zand, waar een poortje met bloemen versierd op het bruidspaar wacht, waar in allerijl een groot windscherm wordt opgezet omdat het te hard waait. Sander staat ontspannen onder het poortje te wachten. Zijn ogen blinken verliefd als hij Leon de trap naar het strand af ziet dalen met zijn prachtige bruidje aan zijn arm. Ontroerend. Kristin lijkt een Hawaïaanse schone met haar mooie make-up, bloemenkrans van verse bloemen en prachtige witte jurk met sluier. Het plaatje is perfect. Ze houden een hele mooie toespraak voor elkaar waarbij ik meerdere mensen een traantje zie wegpinken, inclusief mezelf.

 

 

 

 

Bovenop het duin staat een grote witte feesttent compleet met lopend buffet, tafels versierd met bloemen, een tafeltje met een prachtige weddingcake, een dansvloer waar tot in de kleine uurtjes de beentjes los gaan.

 

 

 

Frits en ik moeten eerder afhaken. Sinds gisteren heb ik keelontsteking, geen stem meer en koorts. Later in de week krijgen Lonneke, Kristin en Merijn dezelfde griepverschijnselen, snotteren we zakdoekjes vol en zuigen we keelsnoepjes om de prikkelhoest de kop in te drukken. Merijn kan dat natuurlijk niet en voor hem ( en voor ons) zijn de nachten pittig. Overdag is hij gelukkig de vrolijkheid zelve.

 

 

De ochtend na het feest staat het ontbijt van eieren, spek, worst en witte bonen in tomatensaus, verse broodjes en grote ketels koffie op brandende kooltjes klaar in de tent. Iedereen druppelt binnen en schuift aan aan de lange tafels. Wie zijn roes uitslaapt tot na 10 uur mist het ontbijt.

Familie en vrienden pakken in om te vertrekken uitgezwaaid door Sander en Kristin. Wij rijden met z’n allen naar Langebaan, een half uurtje rijden verderop. Het half uur wordt 2 uur vanwege een wegomlegging. Frits en Stijn die in een volgauto rijden kunnen net op tijd een benzinepomp bereiken. Ze hebben nu wel tijd genoeg om het links rijden onder de knie te krijgen. In Langebaan hebben Sharon en Leon een buitenverblijf vlakbij zee. Daar logeren we allemaal , broer en schoonzus inbegrepen.( De andere broer van Kristin, schoonzus en dochtertje logeren bij haar familie.) Na een heerlijke lunch, een nachtje nauwelijks slapen ( luidruchtig feest bij de buren, Merijn die veel huilt vanwege zijn verstopte neusje, bulldozer die om 7u ‘s morgens onder ons slaapkamerraam stenen vermorzelt ), is het tijd om in de gehuurde bus te stappen die Sander geregeld heeft. Wij, Sander, Kristin, Lonneke, Stijn, Merijn, Frits en ik passen er makkelijk in . De kofferbak zit wel tot de nok toe vol met bagage. Op naar het tweede deel van deze vakantie.