Verhaal 9 September ’21 deel 3: Sander en Dar es Salaam.

 Bij thuiskomst van Zanzibar zitten Sander, Stijn en Lonneke al op ons te wachten om heerlijk te eten samen. De kinderen zijn dansend en springend naar bed gegaan en Ome Sander moet voorlezen. Niet alleen voor ons vieren heel bijzonder om Sander na zo’n lange tijd weer te zien, ook voor de kinderen is dit een feestje.

We genieten samen van het thuis zijn , van wandelen langs de rotskust, van een uitstap in Dar es Salaam onder begeleiding van twee gidsen naar de super drukke vismarkt, fruit- en groentemarkt  ( Kariakoo) en een botanische tuin. Zonder gidsen was het voor ons blanken nauwelijks te doen geweest de weg te vinden in de mierenhoop van mensen en spullen op de markt. We werden niet lastig gevallen, maar de gids overlegde steeds of we een foto mochten maken. Vele mensen willen dat niet, maar met een gids erbij lukt het meestal wel.

Wandelen langs de rotsen van Sea Cliff. en heerlijk eten bij ondergaande zon.

Struinen over de Vismarkt.

Het heeft net flink geregend. Diepe plassen met visafval worden met aftrekkers weggeveegd. Eén keer over mijn rechtervoet die vervolgens onder de schubben zit. Daar hebben Lonneke en Sander nog lang krom van gelegen!

De vissersboten schuiven het strand op en de vele wachtende mensen haasten zich om daar vis te kopen. Bij de boot is de vis het goedkoopst. Als hij op de markt ligt wordt hij duurder. Er is geen ijs om de vis te koelen tenzij hij op transport gaat. Er zijn heel veel soorten vis, van hele kleine visjes, tot blauwe met oranje stippen, tot zeesterren, tot grote roggen en tonijnen. De vis wordt in plastic emmers gedaan of op een betonplaat uitgestald. 

 Het zijn meestal de vrouwen die vis komen kopen en onderhandelen met de vissers. De vissers staan aan de ene kant van een betonnen tafel, de vrouwen aan de andere kant. Ze schreeuwen welke vis ze willen en hoeveel en noemen hun prijs. De vissers schreeuwen terug en onderhandelen met de vrouwen. Als ze het eens worden gooit de visser de vis over de tafel naar de vrouw en de vrouw gooit een zakje met geld naar de visser. Deal gesloten. De vis gaat vaak in een emmer op het hoofd mee naar huis.  

We kijken onze ogen uit hoe het er aan toe gaat, hoeveel mensen rondlopen en hoeveel vis hier gevangen wordt in relatief kleine open boten. Naast de vismarkt is een gedeelte waar koks en kokkinnen de vis bereiden voor de vissers. Nog een deurtje verder kunnen andere mensen een visje eten. Ze worden vooral op houtskoolvuur klaargemaakt, soms in olie gebakken.

Ogen op steeltjes bij de markt Kariakoo, bijna een dorp op zich met nauwe straatjes en gangetjes overladen met mensen, auto’s, brommers, fruit, groenten, bonen, kruiden, kleurige pasta, gekleurde baobabvruchten in blokjes ( hebben we maar niet geproefd met al die vliegen), pittige sauzen, kokosolieproducten, manden… Als ik de gids niet had moeten volgen was ik er langer blijven hangen. 

Geen doorkomen meer aan!

doperwten doppen in een razendsnel tempo.

Gekleurde stukjes Baobab

De Botanical Garden

Stelde niet veel voor in vergelijking met de Botanical Gardens in het Caribisch Gebied. Armoe troef. Niks onderhouden, raampjes stuk, in de Groene Kas waar de gids erg trots op was groeide slechts onkruid. Wel waren er verscheidene boomsoorten waaronder de Magnolia, de Elephantsear palm, de Teakboom, bomen met dikke luchtwortels die naar beneden groeien en verankeren in de grond en een kaarsrechte Mahonieboom.

olifantsoorpalm

geweldige groene kas

boom met luchtwortels

roze magnolia

teakboom

Op straat is elke seconde de moeite waard. Je zou willen dat niets je ontgaat maar dat is onmogelijk aangezien aan beide kanten van de weg zoveel gebeurt.

Enkele typerende plaatjes:

eieren achterop de fiets

Arm of rijk of middenklasse, gelovig of niet, alles leeft zo te zien zonder problemen naast elkaar.

Bij de veerboot naar Zanzibar staan drie blikvangers van gebouwen. De twee hoogste zijn bankgebouwen en worden de Twintowers van Dar es Salaam genoemd.

Het laatste uitje voor Sander en Lonneke met gezin is een overtochtje naar Bongoyo eiland voor de kust. Er is niets dan wit zand, super blauw water en wat rieten parasolletjes bij een eettentje. Ik kan niet mee omdat ik een parasiet heb opgelopen waarschijnlijk via water of voedsel en ben daar 2 dagen nogal ziek van. Frits blijft solidair bij mij. Lonneke heeft me, kordaat als altijd, naar de Nederlandse arts in het ziekenhuisje gebracht voor onderzoek. Binnen een half uur was de oorzaak bekend via labonderzoek en kreeg ik een flinke portie pillen mee zodat terugvliegen naar Nederland twee dagen later zou moeten lukken. Ondanks dat het ook nog in mijn rug schoot zijn we goed thuisgekomen.

Ons laatste uitstapje in Dar es Salaam is een bezoek aan de schilderijenmarkt Tingatinga. Frits en ik zoeken een schilderij dat bij Lonneke op de logeerkamer mag hangen en natuurlijk gaan er ook een paar mee naar huis. Ze worden van het frame afgehaald en opgerold. Frits neemt de losse framelatjes mee in de koffer om thuis het frame opnieuw in elkaar te zetten.

Met de nachtvlucht van 27 op 28 september vliegen we naar Schiphol waar we om 8u landen, geen dag verloren! Met alle bagage willen we niet zeulen in de trein. Rond de middag zet de taxi ons af voor de deur. De deur valt in het slot, een prachtig hoofdstuk is afgesloten.