Verhaal 1 Januari 2021 De kop is er af.

 

We vieren Oudejaarsavond bij Lonneke en Stijn. Het knalt minder dan andere jaren maar nog steeds genoeg. De kinderen worden er wakker van en zitten een beetje bibberend tussen ons in op de bank. Om iets vertrouwds en grappigs te doen kijken we de tekenfilm Buurman en buurman. Daar zitten we dan om iets na 24u. Gelukkig Nieuwjaar.

De hele maand januari verblijven we hoofdzakelijk in Nieuwegein en terwijl Lonneke en Stijn werken passen wij op de kinderen, doen boodschappen, ik kook meestal, twee keer per dag met de kinderen naar buiten om te rennen, voetballen, fietsen, steppen, schommelen, boefje spelen…. Ze hebben fantasie genoeg om ons te vermaken.

Als het een dag pijpenstelen regent vermaken we ons binnen met spelen, bouwen, verven, schminken, knutselen. Na de kerstvakantie gaat Merijn zijn schoolprogramma van start en spelen we schooltje. Ik ben de juf en ik vind het nog leuk ook. Om 8u30 zitten Merijn en ik voor de laptop voor de meeting met juf en klasgenootjes. In de loop van de dag doen we samen onderdelen van het dagprogramma en Julius doet alles mee.

Als Lonneke en Stijn vrij zijn wordt er druk opgeruimd en geschift op de zolder, spullen gesorteerd en ingepakt of weggegooid. Het vertrek naar Tanzania op 3 maart komt steeds dichterbij. Er moet heel veel geregeld en georganiseerd worden. Wij fungeren als noodopvang.

De kinderen raken steeds meer betrokken bij de voorbereidingen en fantaseren over de jungle van Tanzania. Ze helpen alvast mee om een koffer in te pakken. Nou ja, inpakken! Dikke pret met alles er weer uitgooien en een zwembroek over hun lange broek sjorren , verstoppertje spelen in de koffer...

Soms zijn we een paar dagen in het noorden en combineren dat met een bezoek aan huisarts, tandarts, fysiotherapeut. Frits is twee keer gekraakt en de rugpijn is weg.

Stijn is een week in Tanzania geweest voor zijn werk en om ondertussen naar een huis uit te kijken in Dar Es Salaam.

Als hij terug komt gaan wij voor de zekerheid naar het noorden om een aantal dagen afstand te houden. We treffen het. Het is prachtig zonnig winterweer met veel blauwe lucht en ijs op de plassen en vennen. Het is heel aanlokkelijk om wandelingen te maken en omdat we dat nu gewend zijn , doen we dat twee keer per dag in de omgeving Haren aan de Ems, Ter Borg bij Sellingen, het heideveld bij Odoorn. Alles stralend in de zon. Dat werd tijd.

Januari loopt ten einde. Frits en ik vieren onze 37^ste trouwdag in een hotel in IJmuiden met zicht over de haven en de zee. We vinden dat we dit cadeautje aan onszelf wel verdiend hebben. Gezellig in een restaurant zitten is er niet bij. We kunnen wel eten bestellen en het ons op de kamer gezellig maken.

Het is guur weer met een straffe oostenwind. Na drie kwartier lopen over het brede strand in een gevoelstemperatuur van ver onder 0 zijn we verkleumd. Toch fijn dat ons dan een hotelkamer met vloerverwarming wacht om onze neuzen en vingers te ontdooien.

Dag 2 is zo nodig nog kouder met een harde ijzige oostenwind. Toch maar trotseren. In de ochtend naar het strand en in de middag een wandeling door de duinen die enigszins beschutting bieden.

Op de hotelkamer is het behaaglijk warm, het balkon fungeert als koelkast.

Dag 3 begint zonnig en met vlaggen die nauwelijks aan hun mast wapperen. Om 10 u lopen we al over het strand. We zijn niet de enigen. De wijde omgeving laat zijn hond uit op het strand. Het heeft flink gevroren vannacht. In de haven zijn de steigers spierwit en op het strand tekent zich een prachtige bevroren vloedlijn af.

In de ochtend rijden we naar Amsterdam om Maarten en Marianne Bakker op te zoeken. Ze verbouwen hun catamaran, ontwerp van Richard Woods, en we wilden hun vorderingen bekijken. Altijd gezellig om met hen bij te kletsen.

In de middag komen Lonneke en Stijn met de kinderen om uit te waaien op het strand. Dat is gelukt! Het is harder en ijziger gaan waaien uit het oosten. De kinderen in skipak gestoken hebben geen last van de gure wind. Wij zijn alle vier verkleumd. We zijn in groepjes de lift in gegaan naar onze hotelkamer voor een noodzakelijke opwarming met een kop koffie. De vloerverwarming in de badkamer biedt uitkomst voor onze koude tenen. Maar het was heerlijk op deze laatste dag van januari 2021. Het was trouwens erg druk op het strand. Een zomerdag was er niets bij. Blijkbaar willen mensen naar buiten, corona of niet. Lijkt ons dat die virussen deze kou niet overleven. Morgenochtend rijden we naar Nieuwegein terug zodat Lonneke en Stijn rustig aan het werk kunnen terwijl wij ons ontfermen over the boys.

Met the girl in Zuid Afrika gaat het overigens ook prima. Sander en Kristin zijn maar wat blij met die lieve meid.