Verhaal 7 Juli ’21 In Nederland is het goed toeven.

 

Ik heb me toch beet laten nemen na de tweede vaccinatie. Opgelucht kwam ik zonder hoofdpijn de eerste dag door maar daarop volgden alsnog vier dagen mét hoofdpijn. Weliswaar minder heftig dan na de eerste prik maar toch. Zelfs Frits had een zwaar hoofd de eerste dag en tot twee weken na de vaccinatie zijn we meer moe dan anders.

Het belet ons niet om er elke dag op uit te gaan om te wandelen of te fietsen. We hebben twee fietsen gehuurd en een “vut-rek” ( zoals Frits dat noemt) via marktplaats gevonden. De eerste twee weken is het broeierig warm, zonnig en zalig om in de natuur te zijn. Wat is het ongelofelijk groen en mooi met hier en daar gele akkers met hooi. De bermen langs de wegen zijn overvol met geel bloeiend Jakobskruid, rozerode zuring, hele hoge brandnetels, berenklauw en de aardappelvelden prachtig in bloei zo ver het oog reikt. Op het veld staat de maïs al flink hoog, in de tuinen bloeien de stokrozen, vingerhoedskruid, wederik, hortensia ‘s , de rozen , de geraniums afgeladen vol met hun bloemenpracht. Een schildering voor het oog. Soms gaan we er in de buurt op uit, soms wat verder weg.

Ter Apel

Sellingen en omgeving

Park Stadskanaal

Groningen i.v.m. een dtp vaccinatie bij de GGD alvast voor mochten we naar Tanzania reizen. We combineren het met wandelen en lunchen in de stad, het bezoeken van het binnenin indrukwekkende Forum en de mooie Martinikerk.

Een week later volgt een eerste prik tegen hondsdolheid en nog een week later de tweede. Voor de zekerheid doen we dat maar. Stel dat…, dan is er moeilijk aan een antiserum te komen, vandaar. Het blijft maar mooi zomeren en we combineren wat móet met het aangename.

In de behandelkamer van de GGD krijg je wel héél veel zin in verre reizen!

Bourtange waar ze heerlijke mosterdsoep met spekjes serveren.

Zoutkamp, waar Frits zijn broer Maarten een pronkstukje maakt van zijn boot die hij een paar jaar geleden uit Engeland gehaald heeft.                                                                                                      

Oostmahorn waar we onze oude ligplaats opzoeken en mijmerend over het water uitkijken. Zo vele herinneringen. Waar is de tijd gebleven?

Lauwersoog waar we vanaf het voorjaar tot in het najaar elk weekend door de sluis voeren om op het wad bij te komen van een drukke werkweek. Zondags opgeladen weer terug naar huis.

Tevens nostalgie is Termunterzijl. In deze haven lag de boot toen we afscheid namen van vele lieve mensen vlak voor vertrek naar het Caribisch gebied in 2010. De keukenschort waar veel vrienden hun naam op schreven gebruik ik op de boot nog elke dag. De kwaliteit van de waterbestendige stift moet goed geweest zijn want de namen zijn nog goed leesbaar.

Delfzijl was in de winter vaak een plek waar we even de zee op gingen snuiven als het voorjaar te lang op zich liet wachten. Na een flinke regenbui kunnen we toch nog in de zon van een kop koffie genieten op het mooie nieuwe buitenterras met uitzicht op het wad en het aangelegde strand.

Een week na ons komen Lonneke, Stijn en de kinderen uit Tanzania terug naar Nederland voor hun vaccinaties. Ze kunnen in Ryptsjerk een klein huisje huren totdat ze 15 augustus terugvliegen. Bij het huisje hoort een camping die niet meer in gebruik is omdat de eigenaren te oud zijn. We mogen wel een uitgeleefde stacaravan huren voor het volle pond. Omdat het voor 4 dagen een groot voordeel is zo dicht bij hen te zijn nemen we de muffe lucht op de koop toe. We treffen het trouwens dat het heerlijk warm en zonnig campingweer is en altijd buiten kunnen zijn. De kinderen zijn super blij ons weer te zien en vliegen ons letterlijk in de armen. Wat is dat een heerlijk gevoel. Het is ook heel fijn dat de andere opa en oma op slechts 5 km afstand wonen van Ryptsjerk.

In “ Het bos van IPee  “ is de aller-leukste bezigheid kippetjes en papegaaitjes voeren.

Merijn wil dat ik alle cactussen in de cactussenkas op de foto knip. Ze zijn dan ook heel bijzonder.

We gaan met z’n allen een dag fietsen op Ameland, afgewisseld met strandplezier. De kinderen en oma spelen en plonzen in het water, hoe kan het ook anders. Wat fijn dat Merijn en Julius waterratten zijn. Totdat ze er uit moeten voelen ze geen kou. Daarna bibberen ze als rietjes. Met een warme trui en hete frietjes zijn ze snel weer opgewarmd.

Op de fiets door Drouwen, Gasselte naar het “Nije Hemelriek”. Wat een Caribische plek op het ontbreken van palmbomen na. Het is een hele warme dag, het water is blauw, het zand stralend wit in de zon. Het vraagt om neerstrijken op een terras.

Naast al die leuke uitstapjes in de auto of op de fiets hebben we ook tijd gehad om vele vrienden, oud-collega’s en familie weer te zien. Happy weerzien maar soms ook emotioneel.

Na de vier dagen stacaravanervaring kregen we het riante aanbod om het huis in Marum te gebruiken , van de broer en schoonzus van vrienden van ons, die op vakantie zijn. Riant en heel blij mee. Een prachtig huis met tuin, een kippetje dat verse eitjes legt, op twintig minuten van Ryptsjerk vandaan.

De laatste dagen van juli brengen we door in Brussel en Gent bij mijn zussen. Door corona is het erg lang geleden dat we elkaar zagen, dus ook dat is een feestje. We koppelen er een bezoek aan van vrienden in Gent, een oud-collega logopediste. ( Wat klinkt dat oud!)

Eind juli is dan wel frisser door de harde wind, maar het is lekker om uit te waaien in Lauwersoog  bij de visserijhaven.

In Zuid Afrika is veel onrust ontstaan nadat oud-president Zuma is opgepakt. Gelukkig is het waar Sander woont in een klein plaatsje, in de punt onder Kaapstad, rustig gebleven. Het gaat goed met hen. Josephine wordt al een hele dame. Hopelijk hoeft ze ons binnenkort geen kushandjes meer toe te werpen via een laptopschermpje.