Verhaal 30: Geliefde Alvor 12 juni ‘17

Het geeft een goed gevoel dat twee verschillende werelden toch beiden  “je  thuis” kunnen zijn. Afscheid nemen is niet mijn sterkste kant maar wat aan de andere kant op mij ligt te wachten maakt veel goed. Het waddengebied van Alvor is één van de mooiste en meest ontspannen plekken die ik ken. Bij laag water uitzicht over de uitgestrekte zandbanken en al naar gelang de wind draait, zicht op het witte dorpje, ingeklemd tussen gelige heuvels met de karakteristieke groene parasoldennen  als fel contrast, of… zicht op mijn “witte “droomhuis op een klif, strand voor de deur, omringd door bossen en bewaakt door twee kaarsrechte metershoge slanke palmbomen. ( Twee jaar geleden was het mijn inspiratie voor een schilderijtje). Aan de overkant strekt zich een groot natuurgebied uit. Er doorheen wandelen kan alleen op aangelegde houten steigers. Ze voeren naar het prachtige witte strand aan zee met het azuurblauwe water. ’s Nachts is het nu nog stil; nog geen zomerse discodreunen, weinig vissersboten die in- of uitvaren, geen gezang uit moskeeën, geen krijsende meeuwen maar zacht mussengetjilp en leeuweriken hoog en schel in de lucht. Ik kan ongestoord over Merijn dromen en uitgerust wakker worden, de zon al stralend aan de blauwe hemel , mij lonkend om in het water te springen.

 

 

 

 

 

 

 

We hebben de boot een paar dagen op een zandplaat droog laten vallen zodat Frits de nieuwe uit Nederland meegenomen schroefbladen, horend bij de nieuwe motor, kan monteren. Bij een proefvaartje voldoen ze helemaal. De bladen zijn even groot als de oude maar hebben meer spoed   ( de bladen hebben meer kromming en verplaatsen meer water). Salon heeft meer kracht en snelheid en het woord  “Powerdanoontje” schiet door mijn hoofd . Frits is tevreden. Het lek bij het rubbermanchet van de nieuwe motor, dat we met de kit van Vitor hebben gedicht, houdt nog steeds. Daar doen we voorlopig niets aan. Frits werkt weer beschadigingen bij met plamuur en epoxie. Later verft hij het weer mooi wit.

 

We hebben ons voorgenomen zeker een week  vooral te relaxen. Dat houdt in: rustig wakker worden en genieten van het eerste van de dag, kleine klussen als water halen in jerrycans met de bijboot, de was doen op het voordek ( in de verste verte geen wasmachine te bekennen), roetvrij staal poetsen, brood  bakken, boeken verslinden, het gaas van de horretjes vervangen ( de muggen melden zich ’s nachts met hun irritante gezoem om mijn oren}, boodschappen halen op het kleine marktje, een praatje maken  of koffie drinken bij andere jachten die hier al jaren voor anker liggen, op het strand schelpen zoeken voor Merijn, foto’s sorteren, zwemmen ’s morgens en ’s middags in water als glas ...

Zalig

Niets is zo zalig als een frisse duik,

Opdrogen met de zon op mijn natte zoute huid.

Een zwoel windje fladdert over mijn al opgedroogde buik,

Voelt als mijn vingertop strelend langs perzik.

Fluweelzacht.

 We werden uitgenodigd door Gilda en Vitor om op een prachtige zwoele  avond mee te varen op hun catamaran  “Catja” voor de “Sunsettrip van Alvorsailing  “.  inclusief  tintelende Bubbels en vers fruit verzorgd door Santos, prachtige rotskust in het gelige avondlicht, mooie zonsondergang en avondrood. Er was nog een Engels echtpaar aan boord en samen hebben we genoten. De Catja is oorspronkelijk van Peter Tempel die hem in Lauwersoog  verkocht heeft aan Vitor en Gilda drie zomers geleden.

 

 

 

 

 

 

 

 

Nog net op tijd, voordat we dreigden vast te roesten in de zandbodem van Alvor hebben we het anker gelicht om wel een uur  te zeilen naar Portimaõ. Na 5 weken van niet zeilen moet je het weer langzaam opbouwen nietwaar?

 

Happy Birthday Merijn !