Verhaal 18: Gran Canaria 28 januari '17

Wie doet ons wat? Niemand doet ons wat. We liggen nog steeds op dezelfde plek aan de kade in Las Palmas met tegenover ons de kleine zeilbootjes onder het afdak waar elke dag mannetjes al vroeg beginnen  te kakelen als opgewonden kippen in een kippenhok. Als het er heftig aan toe gaat, gaat het kakelen over in brullen als leeuwen die hun welpen verdedigen. De meeste mannen zitten op een stoeltje en het gekakel gaat nergens over. Ik vermoed dat ze door hun vrouwen buiten de deur zijn gezet zoals Fred Flintstone door Wilma, vanwege hun geschreeuw en dat ze pas na drie uur weer naar huis mogen komen. Gelukkig  toch maar dat maar een paar mannen aan het werk zijn. Met hun geboor, getimmer, geslijp, geschuur lijkt het meer alsof we op een werf liggen dan in een “jachthaven”. Frits vindt dit wel gezellig, maar die heeft dan ook geen last van migraine. Positief is dat de mannen heel aardig en behulpzaam zijn en willen helpen met kleine klusjes. We hebben hier allerlei klussen geklaard want hier in de haven is alles bij de hand op zeiltechnisch vlak. We hebben een nieuwe 10mm ankerketting van 50 meter gekocht en de oude roestbult afgevoerd; we hebben de fok laten voorzien van een nieuwe UV-filterband in dezelfde donkergroene kleur als de huik. Staat heel profi. We hebben de hoezen die om de fokken gehesen worden als we niet varen laten vernaaien zodat ze makkelijker gehesen kunnen worden; we hebben een 2dehands  zonnepaneel op de kop getikt zodat het gevaar om zonder  koelkast te komen zitten geweken is; we hebben  de kapotte zonnepanelen van het zonnedak  gesloopt en het dak opnieuw geverfd; het net tussen de boegen is gerepareerd, de bijboot is nu definitief goed geplakt en ga zo maar door.

We hebben  Guus, een Belg die we in Agadir hadden ontmoet, een dag geholpen met het verven van zijn onderwaterschip en Guus beloonde dit met een heerlijke  zelf gemaakte Indische rijsttafel.

 

Met Marc en Carola hebben we een week een auto gehuurd waar we flink gebruik van gemaakt hebben. Een week lang varieerde ons programma van uitstapjes in het noorden langs leuke stadjes, autoritjes en hiketochten  door de bergen, ploegen door het warme zand van de spectaculair opgewaaide duinen in het zuiden bij Maspalomas, het bezoeken van andere jachthaventjes , het zoeken van leuke plekjes met fantastisch uitzicht over de groene bergkloven met witte dorpjes versierd waar we konden genieten van onze meegebrachte picknickmand, het genieten van de zon op een terras met een welverdiend  ijskoud biertje met tapa na een al dan niet pittige hike over smalle bergpaden  en onhandige rotsblokken. Van Marc en Carola leerden we de wandelpaden te vinden met de app “Mapsme “ en ze konden ons overtuigen dat het hiken met stokken, waar we eerst allergisch voor waren, toch wel erg handig kan zijn voor de knietjes, vooral bij de afdaling.

Leunend tegen een balustrade kijk ik uit over een immense kloof met diepe groeven, bulten, rotsblokken  en hier en daar een palmboom. Ik vergeet eventjes  te ademen. Zoals Ilja Gort zich voelt als een perfecte slok rode wijn zijn smaakpapillen masseert, zo voel ik mij bij de aanblik van dit natuurschoon. Geluk stroomt door mijn aderen. Ik zou een vogel willen zijn, zwevend en wiegend op het ritme van de wind als een pluisje van een paardenbloem in de zomer, klein en licht. 

De autodeur was zwaarder dan ik dacht en viel dicht toen ik een foto wou maken van een verbluffend mooie vallei. Mijn duim  zat er nog tussen  met een blauwe nagel als gevolg.

En weg was het gelukzalige gevoel.

Ook als boodschappenwagen heeft de auto zich bewezen. Handig om weer eens een voorraad zware boodschappen in te laden. Frits raakte in een afgeleid moment een witte betonnen rand langs een ravijn toen hij de bocht iets te krap nam. Een deukje en een witte streep op de auto deerden de Duitse eigenaar niet. "Een deukje meer of minder…."  Hij dronk er een biertje op met Frits.

 

 

 

 

Las Palmas zelf is ook goed toeven. Veel strand in de buurt met wandelboulevards, een modern en een oud stadsgedeelte goed te bereiken op de fiets, vele kleine straatjes en uitgebreide markten van verse groenten, sappig fruit, heerlijke kazen, vers gevangen vis, mals vlees, heerlijk ruikend krakend stokbrood, zoeter dan zoete zoetigheden en kleurige kruiden.

Het oude stadsgedeelte boeit me het meest met de typische pleintjes waar gespeeld en geflaneerd wordt, gebeeldhouwde fonteinen waar de duiven een bad in nemen om hun vlooien kwijt te raken, mooie statige gebouwen met prachtige houten of gietijzeren balkons afgewisseld met vervallen gevels waar niemand meer naar omkijkt en waar de verflaag steeds verder van afbladdert, gevels in mooie zachte kleuren of in oud roze, olijfgroen, okergeel…, prachtige oude houten deuren versierd met grote koperen knoppen , de kathedraal van St. Anna als grootste trekpleister bewaakt door een stel gebeeldhouwde jachthonden aan de rand van een groot open plein waar het leuk is om vanaf een bankje te observeren wat er allemaal voorbij loopt.

 

 

Het weer is tot nu toe erg rustig. Er is vaak weinig wind, meestal schijnt de zon en kan de temperatuur nog oplopen tot 26 graden. Hier lijken slechts twee seizoenen te bestaan: lente en zomer. De merels zingen hun lied en de mussen in de palmbomen kwetteren opgewekt hun verhaal. Uitbundige struiken bougainville lichten op in het zonlicht als kleine roze, paarse of oranje perkamentachtige lampionnetjes  waarvan de lichtjes zijn aangestoken. Geraniums, Ibiscus, en nog vele andere soorten bloemen bloeien nog steeds. De amandelbomen staan volop in bloei met hun liefelijke tere zachtroze bloemen nog natrillend van een regenbui. Een bewolkte dag is nog steeds goed voor zo’n 20 graden en een duik in zee bij het strand is nog steeds lekker.

En dat terwijl we berichten uit Nederland ontvangen van kunnen schaatsen op meren bij temperaturen ver onder nul. Het lijkt me ook wel weer gezellig maar als ik aan de kou denk dan kies ik toch voor deze breedtegraad. Toen we op een dag hoog in de bergen gingen hiken bij 11 graden en een snijdende wind hadden we al ijskoude handen en een druipneus.

We deden hier nog een paar leuke  Nederlandse contacten op maar zo langzamerhand vertrekt iedereen weer naar de volgende bestemming. Ook wij willen over een paar dagen oversteken naar Tenerife waar ons een blij weerzien wacht met Piet en Geertje uit Ter Apel.