Verhaal 11d: De bergen van het Hoog Atlasgebergte in.

De laatste dag dat we over een auto beschikken rijden we de bergen in. Als we na een dik half uur de drukte van de stad achter ons laten nemen we een stuk tolweg richting Marrakesh tot het dorp Argana. We rijden nu langs de laagvlakte door prachtig kleurig berglandschap. Alweer die kleuren om gek van te worden zo mooi. Geel, rood, bruin, paars, grijs, oker en ook hier groene stippen van de arganbomen die alleen in dit stuk van Marokko groeien. Eén keer uit de drukte van de stad is het erg rustig op de weg. We rijden bijna alleen op een prachtig aangelegde snelweg.

Bij het dorp Argana gaan we van de snelweg af en rijden het dorp van een paar huizen in. Van een afstand zien de rozerode blokkendozen er nog wel leuk uit, maar dichterbij zijn ze naar onze begrippen heel eenvoudig en primitief. We hebben er een schaapherder gezien die zijn kudde weer naar huis bracht en kinderen die naar school liepen. Ze waren verlegen maar ook wel nieuwsgierig . Ze durfden niet veel te zeggen maar lachen en zwaaien konden ze heel goed. Zo schattig.  Door de regen van de afgelopen weken staat er water in het riviertje. De rode stip op mijn zelfgemaakte Marokkaanse vlaggetje is er af geregend. Pritt is niet regenbestendig. Gelukkig had ik de ster wel vastgenaaid.

 

                                     

Over de B-weg rijden we rustig aan weer naar Agadir. In elk geval rijden wij heel rustig en dat kunnen we van de Marokkaanse taxi’s en bussen niet zeggen. Ze rijden te hard door de bochten met toch wel gammele wielbasis, te zien aan hun gewiebel en ze houden zich niet aan de belijning. Misschien betekent een volle lijn hier dat je er juist overheen moet rijden. Ik ben blij dat we eigen vervoer hebben geregeld. De vrachtwagens zijn vaak veel te hoog beladen en hangen scheef. Niet voor niets is er vaak politiecontrole op de weg. Wij mogen altijd doorrijden. Ezeltjes zwoegen  nog steeds de bergen op zoals het altijd geweest is.

 

We sluiten een prachtige inspirerende periode af. Dankjewel Marokko voor je vriendelijke gastvrijheid, je geuren en kleuren die in mijn geheugen gegrift staan en hopelijk :

 "Bessalama, tot ziens."