Verhaal 22: La Palma 10 maart ‘17
We varen 24 februari noordelijk
langs La Gomera, de eerste mijlen met tegenwind. Daarna gaan we overstag en
pikken de NO wind op. Met een lekker gangetje van 8 tot 10 knoop zeilen we
comfortabel naar de zuidpunt van La Palma. Door het heiige weer is het eiland
pas op het laatst goed te onderscheiden. De wind om de punt doet ons met 13
knoop langs de vuurtoren stuiven. Plots zakt de wind in naar nagenoeg windstil
en op de motor bereiken we de ankerbaai buiten de haven van Tazacorte aan de
westkust. We willen een paar dagen ankeren om van rust en vrijheid te kunnen
genieten met prachtig uitzicht op de bergen, vooral in de avondzon. Frits ziet in het heldere water rotsen
onder de boot. Ik duik langs de ankerketting een paar meter naar beneden om te
checken hoe het anker er bij ligt. Het ligt braaf in zand, maar wel vlakbij
gladgesleten rotskeien. De ketting schuurt over de rotsen bij het bewegen van
de boot. Dat houdt ons uit de slaap en erg geruststellend klinkt dit geluid
niet. We willen het onze nieuwe ketting niet aandoen en zoeken de volgende dag
een plek in de haven. Hartelijk ontvangen door vriendelijke havenjongens liggen
we eersteklas als eerste boot aan wat lijkt een Hollandse steiger. Maar liefst
8 Nederlandse schepen , waaronder een aantal bekenden, liggen hier op een
rijtje. Is dat toeval? Het is hier prettig relaxed en er hangt een gezellige
sfeer. Het strand, terrasjes en een kleine supermarkt zijn vlakbij. Voor
grotere supermarkten moeten we een half uur omhoog lopen door bananenplantages
om in het dorp Tazacorte te komen. Er gaan ook regelmatig bussen over het hele
eiland.
We hebben tot nu toe niet stilgezeten. Ons verblijf hier
begon met een groot festival :” El dia de los Indianos.” Het is een herinneringsfeest aan de tijd dat
veel mensen van La Palma uitweken naar Cuba om er te werken. Toen het daar
minder werd en ze bruingebrand terugkeerden naar La Palma wilden ze blanker
lijken. Blank stond voor rijkdom. Ze bestrooiden zich met wit talkpoeder om
witter en rijker over te komen. Nu komt iedereen in het wit gekleed op het feest.
In de straten zijn bussen talkpoeder te koop en men bestrooit elkaar royaal terwijl Cubaanse muziek
door de straten galmt, mensen spontaan dansen op stoepen en pleinen, aangemoedigd door de
glazen koud bier en mojito met witte rhum die heerlijk
smaken. Het gedrang van al die wit bepoederde mensen in stofwolken van
talkpoeder werd ons letterlijk te benauwd. De groep van 8 Nederlanders raakten
elkaar kwijt maar vonden elkaar wonder boven wonder en ondanks onze wit bepoederde brillenglazen ook weer terug , van top tot
teen wit uitgeslagen als de kleine gepoederde en gedroogde vijgen van La Gomera. De sfeer was prima en leuk om mee te maken, maar als de
muziek steeds harder dreunt en onze oren toeteren houden we het voor gezien en brengt de bus ons naar
de stille haven. Overdag is hier genoeg ambiance van Spanjaarden die een uitstapje
maken langs de boten en het restaurantje. ’s Nachts kan je hier een speld horen
vallen, mits het niet waait en mits de branding in de ankerbaai niet tegen de
rotsen bonkt alsof er een rommelend onweer nadert.
Met een groep van 8 Nederlanders tussen de 58 en de 66 jaar
hebben we een mooie bergwandeling gemaakt. Ondanks dat we niet echt geoefend
zijn konden we het tempo van de anderen goed bijhouden en klauterden we over
rotsen, en door dennenbossen omhoog. Na 3uur namen Frits en ik de route naar
benden terug terwijl de anderen nog een paar uren door klauterden. Het afdalen
is het meest vermoeiend. Toch enigszins kaduuk van de spierpijn kwamen we weer
uit op de hoofdweg bij een bushalte en restaurantje waar we nog net de tijd
hadden om een zalig koud biertje te drinken voordat de bus arriveerde. Voor een
tweede wandeling zijn we overstag gegaan en hebben we echte wandelstokken gekocht,
toch wel onmisbaar op moeilijk parcours.
Marc en Carola hebben hun mast van hun boot laten takelen
omdat een zware stalen band waar de verstaging aan zit begon te zakken. Frits
heeft hen 2 dagen meegeholpen met het maken van een houten kraag bestaande uit
kleine blokjes op maat gezaagd en aan elkaar geregen waar de stalen band op kan
rusten. Daarna werd de houten kraag in glasmat en epoxy gezet.
Met Nicole ( uit Brussel) heb ik een hippiemarkt bezocht.
Zowel op La Palma als op La Gomera hangen hier nog veel hippies rond en het is
alsof de tijd uit onze jeugd heeft stil gestaan met nog hetzelfde sfeertje van
“peace and love.” Ik heb mijn outfit er op aangepast.
Met de groep van de 8 oudere Nederlanders hebben we onder het genot van samen koken en heerlijk eten zitten filosoferen hoe we de bezuinigingen in de zorg de baas zouden kunnen blijven . Nicole als makelaar zou een mooi groot huis kunnen regelen met zeezicht; Wijnand zou ons als fysiotherapeut en gymleraar in topconditie kunnen houden . Bovendien kookt hij voortreffelijk; José zou als verpleegkundige over onze gezondheid kunnen waken; Coen zou als aardrijkskundeleraar ons kunnen vermaken met verhalen; Marlies zou als secretaresse alle papieren rompslomp kunnen beheren; Frits zou als technische man kunnen zorgen voor het onderhoud van het pand, computerzaken inbegrepen; Ik zou als logopediste voor de ouder wordende mens mijn steentje kunnen bijdragen; Diederik zou kunnen fungeren als coördinator van het geheel en waar nodig assistentie kunnen verlenen. Perfect toch? Nu nog eens worden over de locatie.
Frits doet allerlei reparatieklussen aan de boot inclusief de bijboot, die maar niet mee wil werken, weer een keer plakken. Af en
toe nemen we de bus naar het stadje Los Llanos om internet te regelen bij
Orange, om stokken te kopen, om de Carnavalsoptocht te zien voorbij dansen.
Geen versierde wagens waar muziek uit boksen knalt maar een lange stoet van opzwepende
trommelgroepen afgewisseld met
dansgroepen in kleurige kostuums met vooral heel veel lange veren. Natuurlijk
zijn de kleintjes het meest vermakelijk om naar te kijken.
Het groepje “ouderen” valt uiteen. Ieder gaat weer zijn
eigen weg. Sommigen gaan tijdelijk even terug naar Nederland voor een korte
familiepauze en keren dan terug om volgend seizoen naar het Carieb te varen. Wij
blijven hier nog een aantal dagen om de voorspelde harde wind af te wachten en
willen dan terug naar La Gomera of Tenerife tot zich een kans in het weerbeeld
voordoet om over te steken naar Madeira terug.
0 reacties:
Een reactie posten
Aanmelden bij Reacties posten [Atom]
<< Homepage