Verhaal 21: Tenerife en La Gomera 26 februari'17

Na een paar dagen heerlijk ankeren voor het strand bij de rode berg varen we de haven van San Miguel in, een prettige rustige haven. Er loopt een wandelpad langs de kust langs onnatuurlijk groene golfterreinen, restaurants, appartementen, hotels met zwembad waar veel  “wit vlees” uitgestrekt op stretchers uren in de brandende zon. een kleurtje probeert op te doen. Het merendeel zijn Engelse toeristen die zich in de Engelse pubs te goed doen aan grote pinten bier terwijl ze met veel lawaai en commentaar een voetbalwedstrijd  volgen op TV.  Voor het dichtst bijzijnde dorp moeten we een dik half uur over het kustpad bergop en bergaf lopen. Op zich een hele leuke wandeling. Op de top van El Teide ligt sneeuw na een stormachtige dag  met vlagen van windkracht 9.

 

 

 

 

Piet en Geertje hebben een appartement aan de zuidwestkust  van Tenerife op de 12^de verdieping met uitzicht over zee en zon op het balkon. Ze rijden ongeveer in een half uur naar ons toe weliswaar door een chaos aan wegen, winkels, restaurants, hotels, appartementen, auto’s en mensen. Je zou bijna denken dat de wereld zich daar verzameld heeft.   Het is heel fijn dat ze een auto gehuurd hebben en  zo lief zijn om ons bijna elke dag te komen opzoeken, gewoon om aan boord te zijn of om samen naar het strand te gaan, boodschappen te doen in een grote supermarkt, het industrieterrein af te struinen op zoek naar een bankschroef die Frits graag wil kopen, naar de stad Santa Cruz  te rijden om te shoppen. Veel anders konden we er ook niet doen: het regende die hele dag pijpenstelen. Water gutste door de straten en binnen de kortste keren waren onze schoenen doorweekt. We sopten de hele dag met natte koude voeten en de enige manier om het leed te verzachten was lekker in een  shoppingcenter  rond te neuzen,  onszelf  te verwennen met een lekkere lunch  en te  trakteren op koffie met gebak.  Op de terugweg zorgden mist en regen voor een herfstig gevoel.

 

 

In de haven van San Miguel is het water helder en we gaan er allebei in met een schuurborstel om de aangroei op de rompen er af te borstelen. Frits haalt ook schelpen van de kielen, roeren en schroeven. Een koude en vermoeiende klus.

Als we op vrijdag 17 februari de haven uit willen varen  wil de bakboordmotor  niet meer in de achteruit en de stuurboordmotor lekt olie, alweer. We varen toch maar weg voor de oversteek naar La Gomera. Bij controle blijkt aan bakboord dat de trekdrukkabel is losgeschoten  maar dat heeft Frits  snel weer opgelost. Ondanks een gunstig weerbericht draait de wind tegen en wordt hij harder dan verwacht tot af en toe windkracht 7 in vlagen. We gaan tegen de golven in en Salon stampt  ouderwets met de boegen door het water. Met badkuipen tegelijk vliegt zeewater over het dek en het dak tot in de kuip. Zonder tent waren we doorweekt geweest. Een pittig en koud tochtje maar wel één met voldoening als we na uren stampen eindelijk vlak onder de kust in rustig vaarwater komen en het anker  in de mooie ankerbaai van Santiago op La Gomera laten vallen. Onderweg zagen we de vinnen van grienden en er bewoog een grote schuimende vlek voor ons langs. Dat moet een walvis geweest zijn. Toevallig ontmoeten we in deze baai ook Marc en Carola weer en ook zij hadden walvissen gespot.

 

 

We liggen voor een strand met grote keien . Was het eerst windstil en zwoel, in de loop van de nacht gaat het harder waaien en wordt de deining erger. We horen de keien rollen in de branding. Het voelt alsof ze door onze maag rollen en dat slaapt niet echt lekker. Helaas dus, maar de volgende ochtend vertrekken we naar de haven van San Sebastian. Het is een fijne rustige haven met strand aan beide zijden en een dorp op zebrapadafstand. Er hangt een gezellig rustig sfeertje; Er zijn wel veel toeristen als de veerboten aankomen maar de Spaanse sfeer blijft behouden. Leuke straatjes, een plein met hele dikke oude bomen en bergen op de achtergrond. Ofschoon ze vaak in mistige wolken gehuld zijn maken ze het beeld compleet en bijzonder.

 

 

We hebben 2 dagen een auto gehuurd en hebben het hele eiland over gereden via de hoofdwegen. De zuidkant verschilt behoorlijk van de noordkant wat betreft het vochtigheidsgehalte en daarmee samenhangend de begroeiing. De zuidkant is droog en de berghellingen begroeid met decoratieve palmbomen en vele soorten cactussen met vruchten. Bloemen in alle kleuren en maten kondigen de lente aan. Een paardenbloem is hier een reuzenplant met vele knoppen die op springen staan. De bomen en struiken lopen uit, witte Spaanse Margrieten bedekken de berghellingen onder een witte deken, vogels fluiten hun voorjaarslied. Aan de noordkant zijn de bergen groener en natter en meer bebost, de bodem bedekt met varens. Fel lichtgroene vetplanten groeien tussen rotsspleten. Soms zijn de rotswanden van bijzonder licht materiaal. De steen is geërodeerd en makkelijk te verpulveren. Regelmatig vallen stukken steen naar beneden. De berghellingen worden in gaas verpakt om te voorkomen dat puin op de weg valt. Het bos in het Nationaal Park was kil en mistig toen wij er waren. We stopten regelmatig om een stuk van een wandelpad te lopen. Hoog in de bergen was het nog slechts 8 graden in een snijdend koude wind. Mistflarden joegen over de pieken. Weg gekropen in een dikke jas liepen we te genieten van de spectaculaire uitzichten. Zodra we de bergen afdaalden scheen een aangename zon tussen de wolken door en speelde het spel van licht en schaduw op de hellingen. Jassen en sokken konden weer uit. Het eiland heeft ontelbare wandelpaden en is geliefd bij hikers. We hielden het bij korte stukken wandelpad en rondwandelingen door de kleine dorpjes. Dit  eiland is misschien wel het  meest fotogeniek tot nu toe. Bij elke bocht zou ik wel willen stoppen om het steeds veranderende geweldige uitzicht in me op te kunnen nemen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Het verblijf op La Gomera was misschien iets te kort, maar de wind draait gunstig om naar La Palma te varen. Deze kans willen we niet laten glippen. Vrijdag 24 februari gaan de trossen los en daarmee ontvluchten we de gigantische carnavalsherrie die tot in de kleine uurtjes duurt op het dorpsplein vlakbij.