Verhaal 21 December 2020 loopt op zijn laatste benen.

 

Zo glijdend als oktober overging in november, zo abrupt en tegenstellend is de overgang van november naar december. De laatste dagen van november waren donker en herfstig met regen en donderende onweersbuien. Het is dan ook niet te geloven dat de eerste drie decemberdagen zomers zijn. In korte broek en topje lopen we over het steigerpad  langs het strand. Ik kan zelfs zwemmen in  de bruisende branding en opdrogen in de zon. De avond van 1 december is ongelofelijk mooi, Vanuit de haven heb ik minder zicht op de zonsondergangen maar aan deze viel niet te ontkomen. Je zou er stil van worden. Later verrijst in het oosten een prachtige gouden volle maan. Dan stroomt geluk door mijn aderen.

1 December: “ Nu kan het nog.”

De zon ten onder

Drie banen uitspuwend      

 Als lange uitgestoken tongen.         

 Eén, fel goud, weerspiegeld in het water,     

 Raakt het fort aan de overkant.     

 Eén, hard roze, zoekt zich een weg    

Tussen masten en over de steiger.     

 Eén, zacht roze wollen plukken,          

 Verdwijnend achter okergele gebouwen.     

 Welke baan zal ik kiezen?     

 Ik spring in het goud en zwem naar het strand aan de overkant;  of ,                   

 Ik ren over de steiger en kies het ruime sop;  of,                                                                                                

 Ik laat me meevoeren op het wollige roze      

 En vlieg op de wolken naar de maan.  

Waarom zou ik kiezen?

 Ik doe gewoon álles.   

Nu kan het nog.

Deze overpeinzingen wandelden door mijn hoofd in een slapeloze nacht. In korte tijd kregen we het bericht van drie sterfgevallen ( waarvan twee op jonge leeftijd)  in de familie van vrienden van ons.

De haven is wennen aan het gekraak en gepiep van lijnen, aan het geknars van metaal op metaal bij de palen, aan het klappen van vallen tegen de masten bij harde wind. Maar alles went, alleen moet ik ’s nachts de oordoppen flink aandrukken om niets meer te horen. Het helpt want Frits moet me elke morgen wakker maken. Dat krijg je er van als je doof bent.

We hebben veel te regelen in de stad Portimão. Soms lopen we een stuk, maar omdat Frits nog last heeft van zijn rug en ik van mijn voetzool maken we dankbaar gebruik van de Ubertaxi. Een zeer efficiënt werkend systeem en snel ter plaatse. 

De ooievaars zijn teruggekeerd. Er is geen nest meer onbemand en soms speelt zich boven ons hoofd een ooievaarsruzie af om een nest in te pikken.

We kunnen geen gebruik meer maken van de bijboot ondanks dat we hem in de haven kunnen laten zakken en wegvaren. Toen we dat laatst deden om boodschappen te doen in Ferragudo viel op de terugweg de motor uit. Gelukkig al redelijk dicht weer bij de haveningang. Frits roeide het laatste stuk: altijd peddels bij je hebben!  Bij controle bleek de stop onder het oliereservoir verdwenen. Los getrild en in het water gevallen waarschijnlijk. Een motor zonder olie is als een vis zonder water en een alarmlampje gaat flikkeren. Hij is opgehaald door mensen in een giga bijboot. Meer een driewielerboot: op drie grote wielen rijdt hij een helling op, het water uit en over straat naar de werkplaats. Inmiddels is onze Honda nagekeken en blinkt als nieuw . Frits dacht eerst dat hij niet van ons was.

De bijboot heeft zijn best gedaan afgelopen seizoen. Frits heeft de bodemplaten er uit gehaald en hem helemaal schoongemaakt. Wat een water en zand zit er onder de vloerplaten. We hebben hem leeg laten lopen, opgerold en als een pakketje in het voornet vastgebonden met plastic er overheen. Hij zal de winter wel overleven. De grote schoonmaak binnen gaat gestaag door. Ik schrob alle wanden, sop gordijnen , maak alle kasten schoon en richt ze weer “netjes” in, ik inspecteer de voorraden . Er zitten nog aankopen in van maart toen in Spanje de strenge coronamaatregelen van start gingen. Nu eten we dus iets vaker “ uit de bak ” zoals we het noemen. Frits sopt de vloeren en haalt de tent gedeeltelijk weg voor de zekerheid. Hij is misschien niet stormvast.

Omdat het toch winter is en de temperatuur sommige nachten daalt naar 10 graden in de boot heeft Frits in de rompen vier stopcontacten aangelegd waar we een minikacheltje in kunnen stoppen zodat het nu ook daar behaaglijk warm is.

We hebben een andere knoop doorgehakt. Na ruim 28 jaar zijn de kussens binnen bij de eettafel echt aan vervanging toe. De stoffeerder uit Portimão  is al komen opmeten en we hebben stof uitgezocht. Stofferen is hier echt nog een vak en we namen een kijkje in de werkplaats. De baas kwam al een paar keer aan boord om te meten en door te spreken. Hij gaat er mee aan het werk terwijl wij in Nederland zijn. Als we terug komen wacht ons dus een verrassing. Na een kleine 30 jaar een vernieuwde Salon.

Rob en Ineke zijn naar de Canarische Eilanden vertrokken, Josje en David rijden met hun busje naar Nederland. We zijn dus een paar dagen alleen voordat we zelf naar Nederland terug vliegen. We gaan eerst in zelfquarantaine in het noorden en vieren Kerst  in Nieuwegein bij Lonneke, Stijn en de kinderen. Kerst op de boot terwijl de bloemen uitbundig gaan bloeien na de regen van afgelopen dagen.

De dag voor ons vertrek is Josephine, onze kleindochter in Zuid Afrika, 1 jaar geworden en dat vieren wij met een hapje aan het strand en zij met een picknick en een prachtig opgemaakte taart met verse bloemen.

De watermaker is na drie weken nog niet afgeleverd. Op het allerlaatste moment voordat we naar Nederland gaan, komt er een mail dat de watermaker bezorgd is in Lagos, een winkel ongeveer drie kwartier rijden. Het is 17u en de winkel sluit om 18u. Frits wil heel begrijpelijk de watermaker op onze boot hebben staan. Hij springt om 17u15 in een taxi die met spoed is aan komen rijden * Frits had hem diezelfde dag al als Uberchauffeur gehad* en zo snel als hij kan over binnenwegen rijdt de chauffeur naar de winkel in Lagos. Vier minuten voor sluitingstijd zijn ze er. De doos van 30 kilo wordt afgerekend en ingeladen. Op een steekkar moeten we hem naar de boot rijden over een steile steiger omdat het laag water is, naar onze vlakke steiger. De steekkar wil haar eigen weg volgen en is nauwelijks te houden, al helemaal niet met een zere rug. Ik hang achter Frits en houd hem bij zijn broek vast om af te remmen. Je moet er toch niet aan denken dat de watermaker van de steekkar het water aan de andere kant van de steiger in tuimelt. Moet vermakelijk geweest zijn om dit tafereel te aanschouwen. Gelukkig schemerde het al. Onze hele lange steiger aflopen ging zonder problemen. Bij onze boot aangekomen hebben we alle onderdelen stuk voor stuk uit de doos gehaald en over de wiebelende smalle vingerpier langs ons trapje aan boord gebracht. Een hele opluchting dat er niets in het water is gevallen. Frits is direct gaan uitpakken en sorteren als had hij zijn mooiste kerstcadeau gekregen. Als we terug komen is de watermaker samenstellen en installeren de nieuwe uitdaging.

Op 14 december gaat om 6u de wekker en rijden we met een taxi naar Faro, de boot goed vastgebonden achterlatend. 

We landen op Eindhoven, gaan met de bus en de trein naar Emmen waar we door Geertje opgehaald worden. Bij hen thuis wacht ons een heerlijk maal en gezelligheid. Vervolgens zien we een week lang niemand voordat we naar Lonneke rijden. De kinderen staan te springen van blijdschap na drie maanden ons niet gezien te hebben. Kerst is super gezellig met ons zessen. Ook de kleintjes doen mee met een aangepast driegangendiner. Een kerstboom van knakworst en komkommer, droge worst van slagerij Ten Hoff  uit Musselkanaal, gestoofde appel met suiker en rozijntjes…., het gaat er in als koek. Het spannendste zijn natuurlijk de cadeautjes onder de kerstboom waar ze niet aan mogen komen totdat iedereen er klaar voor is. En dat duurt zo lang, vinden ze. Lonneke en Stijn zijn begonnen aan het opruimen en uitzoeken van al die dozen op de zolder. Ze vertrekken begin maart met het gezin naar Tanzania voor een periode van drie jaar i.v.m. Stijn zijn werk. Nog maar twee maanden te gaan waarin nog veel moet gebeuren. We zijn dus mooi op tijd om de kinderen op te vangen zodat zij door kunnen pakken.

Rest ons nog een wens voor 2021 te zenden aan iedereen die ons lief is , en dat zijn er veel !