Verhaal 7 Juli 2022 “Op Nederlandse bodem.”

Christel nodigt ons uit voor een etentje thuis in Portimão samen met Manfred en ze sluit het diner af met een huisconcert op haar harp. Ik wist niet dat er bovenaan de harp “hendeltjes” zitten om bij elk nieuw stuk in te stellen en te stemmen. Na een gezellige avond brengt Manfred ons in de auto naar Alvor terug.

De eerste week van juli en tevens de laatste in Alvor voordat we naar Nederland vliegen, vliegt om. Na een koele periode met ’s avonds zelfs de kachel even aan om de kilte te verdrijven volgen dagen van prachtig zomers weer. Bijna te warm om nog twee keer jeu de boules te spelen met een klein team, maar we houden vol omdat er een koud biertje wacht.

De laatste dagen zijn de zonsondergangen prachtig.

Op 8 juli gaat de wekker vroeg. Na een snel ontbijtje brengt onze Engelse buurman Les ons in het donker naar de wal waar we om 5u15 worden opgehaald door een taxi die ons naar het vliegveld in Faro brengt. De reis verloopt voorspoedig. We landen op Schiphol en in de bagagehal staan allemaal rekken met koffers die gesorteerd worden. Wij moeten langer wachten dan normaal op onze koffers maar ze komen wel. Zomer in Amsterdam. Met de trein rijden we naar Emmen en worden opgehaald door Piet en Geertje die ons bij de garage afzetten omdat daar een auto voor ons klaar staat. Een geoliede machine. Een week later komen Lonneke, Stijn, Merijn en Julius aan uit Tanzania. We mogen met z’n allen het huis van Theo en Annie in Marum lenen, net zoals vorige zomer. Een prachtig aanbod omdat we nu met z’n allen in één huis kunnen vertoeven. De kinderen zijn gek op het voeren van de kippen en op het eieren rapen. Er is ruimte genoeg om te spelen en we verzinnen uitstapjes met elkaar of elk apart zoals het uitkomt. Er is tijd om vrienden en familie te ontmoeten en om met de kinderen bezig te zijn. Daar doen we het uiteindelijk voor en daarbij ontvluchten we de hitte en de drukte in het zuiden. Alhoewel…. de zomer is hier soms ook heet. Maar tot nu toe perfect.

En wat grappig om juist hier in Emmer-Compascuum Ruud en Ulla te treffen op hun kleine zeilboot voor als ze de hete zomers in Spanje willen ontvluchten. De rest van het jaar wonen ze aan de Rio Guadiana. Ruud viert zijn 83ste verjaardag.

Stijn die alle dagen aan het werk is kan een dagje stoom afblazen op Schier.

Eerbetoon aan Jan Bogema en Elizabeth. : Op 28 juli jl. bereikt ons het verdrietige bericht dat een goede vriend, Jan Bogema uit Ter Apel, in de vroege ochtend in het tehuis waar hij verbleef is overleden. Bij zijn vrouw Elizabeth hadden we een week er voor nog koffie gedronken en ze vertelde dat de conditie van Jan snel minderde. Hij is 83 jaar geworden, een markant figuur in Ter Apel. Hij was hoofd van de basisschool de “Jan Wester” in Ter Apel waar ik hem leerde kennen toen ik zelf nog maar 25 jaar oud was. Het beeld van een opvallende man in een lange jas en altijd met een hoed op, heen en weer lopend over het schoolplein, zal me altijd bijblijven. Zo ook de warmte en de gezelligheid waarmee hij en Elizabeth ons altijd verwelkomden. We werden tot voor kort regelmatig uitgenodigd voor een heerlijk door Elizabeth bereid diner, bij het genot van een knetterend haardvuur en kaarslicht in hun sfeervolle huis met mooie schilderijen van zijn eigen hand aan de muren. Jan schilderde met verve en vooral met heel veel kleur – “een man van kleur” - in opvallende eigen stijl. Hij en Elizabeth organiseerden als een team vele exposities . Een aantal jaren geleden heeft Jan er voor gezorgd dat Carla en ik in de bibliotheek van Ter Apel mochten exposeren. Een leuke ervaring. Jan heeft nu de rust waarnaar hij verlangde. Met Elizabeth hebben we geklonken op Jan, op het fijne leven dat ze samen hadden en op het leven dat nog voor haar ligt. Wat een sterke positief ingestelde krachtige dame. Daar kan ik slechts respect voor voelen.

Dit zijn twee van Jan zijn lievelingsschilderijen. “Het moet van de muur afknallen.” zei hij altijd, aldus Elizabeth. Dat doet het zeker !