Verhaal 17 Augustus: zomer in Nederland

 

Augustus begint in Alvor met een harde maar droge hete wind. Op het water voelt dat heel lekker.

Augustus

Eén augustus slaat zijn zwoele vleugels uit,

De zomer ten top.

De zon klimt en klimt,

Schroeit de aarde.

Hete wind wakkert aan

En maakt alles en iedereen loom,

Behalve de visdiefjes,

Onuitputtelijk duikend, een visje uit zee verschalkend.

Pas aan het eind van de dag

Als de lucht oranje kleurt waar de zon is weggezakt,

Als de mensen van het strand zijn terug gekeerd, moe en bruin gebrand,

Dan zakken de wind en de temperatuur

Voor een aangename verkoelende avond,

Bootjes dobberend in het schijnsel van de nog net niet volle maan.

We nemen afscheid van Coos die de boot naar een haven onder Barcelona wil varen, van Jaap die ook weer naar Nederland vliegt en van Vitor en Gilda die een oogje op de boot zullen houden tijdens ons verblijf in Nederland. 

Les is zo aardig om ons om 6u45 in zijn bijboot naar de wal te brengen waar de taxi naar Faro wacht. Het is nog fris en de spijkerbroek , sokken en jasje voelen best lekker. In geen vijf maanden aan gehad. Nog een snel ontbijtje in de eerste zon en dan moeten we inchecken.

De terugreis wordt een lange dag met mondkapjes op in de taxi, op het vliegveld, in het vliegtuig, in de bus naar het station van Eindhoven, in de trein naar Emmen met een busonderbreking vanwege werkzaamheden aan het spoor. Piet haalt ons in Emmen op en het mondkapje kan af. Het verbaast ons toch een beetje dat in het straatbeeld hier nergens een mondkapje te zien is. Geertje heeft heerlijk gekookt en na een gezellige avond kruipen we moe in bed. De volgende dag rijd ik met de trein vanaf Meppel waar we onze vrienden Meine en Wies hebben bezocht, naar Lonneke in Nieuwegein terwijl Frits weer naar Ter Apelkanaal rijdt omdat hij nog naar de huisarts moet de volgende dag. Welkom in Nederland. Eerste bekeuring vanwege 1 km te hard rijden!

Het is heerlijk om weer in Huize van Geel te zijn en de kleinkinderen te zien. Merijn van 4 kletst honderduit en wil bij oma in bed slapen nu opa , de kat, van huis is. Julius van 2 kijkt de kat liever even uit de boom maar gooit na tien minuten al zijn charmes in de strijd om mijn aandacht te winnen. Wat zijn ze toch op een vermakelijke leeftijd. Julius begrijpt veel en praat steeds meer waardoor ze ook steeds leuker en beter kunnen spelen met elkaar.

Lonneke heeft een vakantiehuis geregeld in Wingene in West Vlaanderen, een dorp op een half uur rijden van Brugge en Zeebrugge. Op Sanders verjaardag  gaan we er 5 dagen vakantie houden met zijn allen en eten Vlaamse gebakjes op zijn gezondheid. Het is een bosrijk gebied en dicht bij zee. Water hebben we wel nodig want we zitten midden in de hittegolf en de temperatuur stijgt naar 36 graden zonder wind om af te koelen. Gelukkig hadden we een opblaaszwembadje meegenomen voor de kinderen en voor oma. Geen gezicht. Ik pas er maar net in maar de kinderen doen circus op oma en hebben veel plezier. Stijn moet ook af en toe koelen. Zijn hoofd gloeit van het Swahili.

Jammer dat Julius 5 dagen ziek was met flinke koorts en een herpesvirus in zijn mondje waardoor alles pijn deed en hij niet wou eten en drinken en oververhit raakte tegen uitdroging aan. Lonneke heeft dus slechte nachten gehad en liep soms met hem in de buggy midden in de nacht buiten om af te koelen. Door ibuprofendrankjes was hij af en toe wel weer aanspreekbaar. Toen we weer in Nieuwegein terug waren was hij weer beter, dat zul je altijd zien.

Ondanks zieke Julius hebben we leuke uitstapjes gemaakt naar de Colpaerthoeve in het bos met een hele leuke speeltuin voor jonge kinderen die grappig genoeg vol zat met opa s en oma s die op hun kleinkinderen pasten. Stijn heeft elke morgen digitale cursus Swahili 3 uur lang. Geweldig hoe snel hij het oppikt en al in hele volzinnen kan praten, en het klinkt ook nog Afrikaans. Petje af, daar in de bloedhitte onder de dakpannen van het huis.

Het uitstapje naar Zeebrugge is een hoogtepunt voor de kinderen, mooi strand om te spelen, een klimboot, een ijsje, een trapauto voor ons vijven. Wij noemden het vroeger als kind  een autooke van de zee. Wat waren we als kind blij als we daarin mochten rijden over de strandboulevard. Opa stuurt en haalt gekke fratsen uit. We hebben allemaal de slappe lach en de kinderen gieren het uit. Als er een agent had gelopen dan had opa een  bekeuring gehad voor gevaarlijk en onvoorspelbaar rijgedrag

De frietjes met veel mayonaise aan een picknicktafel bij een frietkot op de boulevard kunnen de dag niet meer stuk maken.

We hadden nog net een dag over om Stijn zijn verjaardag te vieren voordat hij voor zijn werk tien dagen naar Tanzania moet.

Het is nog steeds prachtig weer en we gaan naar een strandje vlakbij aan de Lekdijk waar de kinderen en wij lekker kunnen zwemmen. Het is zo leuk om te zien wat voor waterratten die kinderen zijn. Pas als Merijn het klappertanden niet meer kan bedwingen en hij over zijn hele lijf staat te rillen komt hij er uit, droogt zich even af en rent al weer weg. Wat een mooie omgeving en zo dichtbij voor hen.

Stijn vertrekt voor een intensieve reis naar Tanzania en wij gaan door met regelmatig leuke uitstapjes maken met de kinderen of gewoon , snuisteren in de speelgoedwinkel.

We bezoeken de prachtige tuinen van Kasteel De Haar, steeds met uitzicht op het kasteel. Werkelijk prachtig. Zelfs de kinderen hebben genoten. Het kasteel, de tuin, de leeuwen bij de trap, het doolhof, de hertjes… , alles boeit hen. Merijn waarschuwt wel voor de processierupsen. “ Pas op voor de processierupsen oma, die zijn gevaarlijk”. Julius: “Waaaat?”

Het uitstapje naar Ijmuiden dreigt even in het water te vallen. Net vertrokken, de kofferbak volgeladen met strandspullen en picknick, begint het regenen. Bij het strand van Ijmuiden aangekomen wurgt de blauwe lucht zich door de grijze wolken en na de picknick onder een kleed vanwege nog een paar spatjes wordt het een stralende dag. De kinderen spelen in zee, wij houden het op zandkastelen en vulkanen bouwen.

Het varen zit Frits toch in het bloed. Kan het niet op zee, dan maar door de stad Utrecht. Frits is de kapitein en de kinderen zijn stuurmannen. Vroeg geleerd is oud gedaan. Het is nog vroeg in de morgen en fris maar dat kan de pret niet drukken. Af en toe neemt de lucht een dreigend kleurtje aan maar dan schuilen we onder een bruggetje.

" Tegenligger opa ! Beetje naar rechts !"

"Oef, goed zo opa !"

We gaan vaak naar het speeltuintje om te voetballen, te schommelen, te steppen, te fietsen, politietje te spelen en opa en oma zijn de boef. We worden opgesloten in het doel van het voetbalveldje. Gelukkig laten ze ons toch ook steeds wel weer vrij.

We bakken nog een taart en wat is dan fijner om de kloppers van de mixer af te likken.

De ouders van Stijn kwamen heel gezellig koffie drinken. De zomer houdt niet op.

Stijn komt 26 augustus uit Tanzania terug en moet verplicht 10 dagen in quarantaine. 

Tijd voor ons om de laatste dagen van augustus in het noorden door te brengen. Wat hebben we toch veel plaatsen die een thuiskomengevoel geven en het is altijd leuk om vrienden hier te ontmoeten.