Verhaal 41 Stand van zaken 3

Samen overzeilen,
Samen over de “ grote dikke plas”.
Samen naar dolfijnen en walvissen kijken,
Blij met z’n twee.
Dat was.

De laatste week verliep erg rustig. We hadden weinig of geen wind en de motor moest regelmatig te hulp schieten. Het was wel heerlijk relaxed en een makkie wat het zeilen betreft. De golven en zelfs de deining verdwenen en het water werd rimpelloos glad. Een paar keer per dag kwamen dolfijnen bij de boegen spelen. Voor de variatie sprongen en duikelden ze gisteren achter de boot in het spoor dat we met de scopen door het water trokken. We hadden gisteren wel een dag van windkracht 4 ZO ( dus tegen, dus aan de wind zeilen, dus koud), maar Salon liep als een tierelier met 9,5 knoop de hele dag. Ik had de indruk dat zelfs de dolfijnen achter ons een tandje bij moesten zetten om ons bij te houden. Dat leek alleen maar zo. Tien minuten later stoven ze lachend langszij en verdwenen uit het zicht.
Maar we kregen meer bezoek!. Ik had al twee ochtenden vlak na zonsopgang walvissen gespot redelijk dichtbij. Het waren de kleinere soort, de pilotwhales. Ze lijken op dolfijnen maar bewegen veel trager door het water. Eergisteren kwam Frits me wakker maken tussen de middag toen we buiten iemand stoom hoorden afblazen. We riepen tegelijk: “ Walvissen !” en spurten naar buiten. Op nog geen 50 meter afstand zwom een grote walvis met ons mee. Hij kwam wel 5 keer boven en was goed te zien. Iets verderop zwommen er nog vier. Het was te gek. Dat is wel een cadeautje te danken aan dit rustige weer. Als er meer golven zijn zie je ze niet.
Overdag halen we nog tussen de 20 en de 24 graden en zitten we heerlijk buiten te lezen. De nachten daarentegen worden nu echt koud. Het kwik komt niet meer boven de 17 graden en tegen de wind in voelt het aan als 7 graden. De gedachte kwam gisteren bij me op om kaarsjes aan te steken, kerstballen op te hangen en een kerst-cd te luisteren. We zijn nu wisselend buiten en binnen ’s nachts. Ik wil eigenlijk de maan en het geluid van het water niet missen.
Met thee, soep, broodbakken, een boek en muziek komen we de nacht goed door.
Gisteren was dus een heerlijke echte zeildag en we schoten flink op. We kregen een positieve mail van de Duitse familie dat ze op het eiland Flores zijn aangekomen. Er is een nieuwe haven die ook bij de aankomende oostenwind ( volgens de voorspelling morgen )voldoende bescherming biedt. We besloten gisteravond de koers te wijzigen naar Flores i.p.v. naar Faial. In 2005 zijn we niet op Flores geweest, dus dat is nu nog een kans. In de loop van vanmorgen is de wind weer weg gezakt tot niveau 0 en moeten we de laatste 25 mijl, met Flores vlak voor onze neus, op de motor afleggen. Het is bergachtig en langzaam maar zeker tekent zich het landschap af. Er hangt een wolkenpak boven de hoogste toppen ( herkenbaar), maar lager breekt de zon door. We zijn benieuwd.
Na 17,5 dag komen we op een makkelijke manier aan de overkant. We hebben 2462 mijl afgelegd (4431 km). De beste afstand in 24 uur was 194 mijl bij ZW 4; de kortste afstand was 94 mijl bij totale afwezigheid van wind en1 motor bij.
We hoorden via een mail van Johan en Ilona dat vrienden van hen een week na ons zijn vertrokken en nu in slecht weer met regen en harde wind terecht komen. We zijn blij dat we zonder kleerscheuren met elke dag een stralende zon deze overtocht hebben kunnen maken.
Na 410 uren in het blauwe is het bijzonder om een ruige groene rots uit de zee te zien oprijzen. We beginnen met plezier aan een volgende etappe.
Liefs, Marleen en Frits.