dinsdag, juli 23, 2013

Week 2

Foto 1. Het donkere silhouet van een schip snijdt door de ondergaande zon onderweg naar Engeland. Foto 2. Graduate Day voor Masters in Hull. Foto 3. Wandelen over de stadsmuren van York met uitzicht op York Minster. Foto 4. Zonsondergang op de River Humber. Foto 5. Krijtrotsen bij Flambourough Head waar duizenden vogels nestelen. Foto 6. Puffins op de krijtrotsen. (schilderij in gallerie in Whitby) Foto 7. Ruines van Whitny Abbey. Foto 8. Whitby in 50 tinten roze. We blijven een dag op de modderwaterrivier. Het is 30 graden en we hebben zin om samen de zijdekken een nieuwe laag antislipverf te geven. Eén dag modderwater is genoeg. We doen er een dag over om weer terug te varen naar de ingang van de Humber. We ankeren er voor het strand. ’s Nachts draait de wind ongunstig en kentert de stroom waardoor we dwars op de golven komen te liggen en flink heen en weer rollen. Word ik me daar toch bijna zeeziek voor anker in bed ! Er klettert buiten iets tegen de mast maar we vallen desondanks toch in slaap met dubbele oordoppen. Op aanraden van Engelsen vervolgen we op maandag 15 juli de reis naar Whitby, ongeveer 60 mijl noordelijker. Onderweg varen we langs een mooie krijtrotskust waar het stikt van de vogels die er hun nest hebben. We zien naast de gewone meeuwen ook gedrongen stormvogels, sierlijke Jan van Genten, onhandige alkjes en tot ons plezier ook de koddige papegaaiduikertjes ( puffins). Er moet veel vis in zee zitten afgaande op het lawaai en geruzie van de groepen vogels. We gooien een lijn uit maar de makrelen laten zich niet foppen. Bij het inhalen van de lijn blijken de haakjes afgebroken te zijn. Ze bleven waarschijnlijk haken achter een van de vele visboeien op zee. Het wordt pasta met tonijn uit blik bij het avondeten. Langs kademuren met aangemeerde kleurige vissersboten, langs pastelkleurige huisjes, komen we door een draaibrug de haven in op 5 minuten lopen van het centrum. Veel dagjesmensen op de kade langs het water, pubers die met veel stoer vertoon voor niet geïnteresseerde meisjes bommetjes springen van de hoge kademuur in het koude water, honderden krijsende, kibbelende, lachende meeuwen die alles onder poepen… Welkom back in de bewoonde wereld. Whitby is inderdaad een leuk stadje. ’s Morgens en ’s avonds is het er heerlijk rustig, overdag kun je er in de kleine straatjes met leuke winkeltjes over de koppen lopen. We beklommen de 199 trappen de heuvel op om de Abbey of Whitny te bezoeken. Het was het klimmen waard. Tegen de staalblauwe lucht tekent zich strak en tot in de kleinste details goed zichtbaar de ruïne van het klooster af. Aan de restanten van zuilen en bogen is nog goed te zien hoe de abdij er uit gezien heeft een paar honderd jaar geleden. We lopen een stuk van het kustpad boven langs de klippenrand. Beneden zien we de heldere zee waar we een dag eerder gevaren hebben. Het blijft warm stralend weer en we blijven nog een dag in Whitby, ook omdat er ’s avonds een klassiek concert is in de St. Hilda’s Church waar we met de Engelse overburen aan de steiger samen naar toe gaan. David en Sheila zijn dik in de zeventig, maar nog vol energie en levendig. Ze zijn minder buiten adem van het heuvel op lopen dan ik. We genieten van het prachtige zeven man sterk kamerorkest uit Keulen. Met veel plezier spelen ze de sterren van de hemel, soms subtiel, soms virtuoos, soms gevoelig … De akoestiek in de kerk is perfect. Als we terug naar de boot lopen is de lucht getint in 50 tinten roze en lijkt Whitby een roze japon te hebben aan getrokken. Donderdag 18 juli varen we nog 6 mijl noordelijker naar een mooie ankerbaai Runswick Bay. Een diepe inham is met strand afgezet en omgeven door steile rotskusten, groen begroeid en met een minidorpje van witte huisjes tegen de heuvel geplakt. We kunnen er perfect ankeren in helder water waar miljoenen kleine visjes zwemmen en we brengen de middag lezend en zwemmend door. ( zwemmen valt nog tegen want het water is nog ijskoud) Ik lees een boek dat zich afspeelt in Italië. Door de tropische 30 graden denk ik steeds dat ik in Italië ben en de Engelse stemmen die ik hoor kloppen voor mijn gevoel niet. Het had ook een baai op de Azoren kunnen zijn of , met een er bij bedachte palmboom, zelfs het Carieb. Vrijdag 19 juli wordt de wind noord of noordoost voor de komende dagen. We besluiten niet meer noordelijker te gaan, maar deze wind te gebruiken om weer af te dalen. We varen nu dichter langs de krijtrotsen dan op de heenweg om de vogels beter te zien. Maar het is af en toe mistig en er lijken eerst geen vogels meer te zijn. Rond 17u moeten alle vogels blijkbaar naar huis terug. Hele slierten witte of donkere vogels scheren over het water richting rotsen, de alkjes als een onhandig boemeltreintje, de Jan van Genten als een snelle Franse TGV. Frits beproeft zijn geluk en gooit een vislijn uit. Binnen 20 minuten haalt hij 2 prachtexemplaren makreel binnen. Ik maak ze schoon op het voordek en bak ze in de pan. Verrukkelijk. Als de zon doorkomt in de loop van de ochtend wordt het warm en zwem ik aan een touw achter de boot aan. Niet lang nadat ik er weer uit ben komt vlak achter de boot een kleine soort walvis boven. Hij trok onze aandacht met walvisgesnuif. Eerder op de dag zagen we al drie rugvinnen in een trage cadans en precies tegelijkertijd een paar keer boven water komen toen ze ons pad kruisten. Het is rustig weer en we brengen de nacht door, ankerend op open zee, voor het stadje Bridlington waar kermisverlichting een gezellige sfeer oproept. Zaterdag 20 juli zijn we twee weken van huis en weer op ons punt beland waar we de vakantie in Engeland begonnen: River Humber. Het is nog steeds warm en rustig weer alhoewel de zon nu af en toe schuil gaat achter op motregen lijkende mistbankjes.

3 reacties:

Anonymous Anoniem zei...

Wat zijn de verhalen weer super mooi .heel veel plezier nog .xx auke en annet

juli 23, 2013 2:07 p.m.  
Anonymous Anoniem zei...

Hoi Frits en Marleen,
Fijn dat jullie weer zo genieten
en wij weer van jullie prachtige verhalen.Wij wensen jullie nog een fijne vakantie. Groetjes Henk en Anneke.

juli 29, 2013 10:47 a.m.  
Blogger Christa zei...

Wat weer een prachtige foto's en verhalen zeg! Ik wist niet dat de puffins zo dicht bij huis te vinden waren, toch ook maar een keer naar Engeland op vakantie ;-)
Ik zie jullie binnenkort.

Liefs,
Christa

augustus 11, 2013 2:02 p.m.  

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage