Verhaal 33 Paradijs

Antigua Antigua,
Te kort gebleven om goed te leren kennen.
Maar de tijd glipt door mijn vingers,
Daar kan ik maar moeilijk aan wennen.
Desalniettemin heb ik genoten.
Genoten van je aarde, stoffig en droog.
Genoten van je bloeiende cactussen en agaven
En niet één keer een regenboog.
Genoten van je mooie baaien met palmen afgezet,
Hier en daar helaas verstoord door een hoge flat.
Genoten van het intens blauwe water dat jouw stranden kust,
Zowel voor het lijf als voor het oog een lust.
Genoten van de mensen opgewekt en blij,
Ze zeggen: " Het is fijn altijd in het paradijs te zijn."
En dan nu op weg naar het volgende land,
Nevis en St. Kitts, bijna hand in hand.
Met het zicht op Montserrat en Redonda danst Salon sierlijk voor de wind,
De fokken uitgeboomd en alles gaat gezwind.
Het diner voor vanavond is geregeld, het is weer raak:
Een kilo blauwglinsterende Bonito schoon aan de haak.