Verhaal 3 9 aug 2010

9 aug.’10 Verhaal 3 Van Escarabote naar Vigo
De plaatsen waar we nu voor anker gaan krijgen meer allure en moeilijker namen: Escarabote, Riveira, A Probada Caraminal, Sanxenxo, Islas Cies.
Het wordt nu drukker op de stranden die elke ochtend aangeveegd worden ( er ligt trouwens nooit troep), er zijn goede douches op het strand en vele afvalcontainers voor elk soort afval. Dat is wel eens anders geweest in Spanje. We zien ook regelmatig jonge meisjes vuilnisbakken verwisselen en straten vegen.. Het lijken studentes die dit als vakantiebaantje doen. In Escarabote werden we ‘s morgens omringd door hele kleine visersbootjes met maximale motoren die ze graag gebruiken. Met een soort grote vergietschep schraapten ze over de bodem op zoek naar kleine mosseltjes. En Hansje, voor de kust liggen inderdaad grote vlotten ( viveros) waar grotere vissersboten bezig zijn met mosselen of oesters.. Bij laag water zien we ook gaan mannen en vrouwen met een klein schepje mosseltjes graven voor het middageten.
Langs een mooi aangelegde boulevard met dennen, eucalyptussen en palmbomen liepen we naar het dorp met aan de ene kant de zee en aan de andere kant de rivier Arosa:, een stukje ongerepte natuur en bos waar de middeleeuwse muziek van Elly uitstekend bijpast. In de baai bij Riveira doken dolfijnen op , ondanks de scheurende macho’s op waterscooters, maar ze kwamen niet dicht genoeg bij voor een foto.
We liggen nu een paar dagen bij paradijselijke eilanden met OMO-witte stranden. Het is bijna een must om een keer op deze Islas Cies geweest te zijn. Er zijn prachtige wandelroutes naar de toppen ( wel werken in de hitte). We waren hier 28 jaar geleden ook met onze eerste kleine catamaran. We leerden toen twee Spaanse koppels kennen waar we een paar weken mee optrokken. Zij brachten ons toen naar deze eilanden als iets heel speciaals. Toen kwamen er nog bijna geen mensen en was het helemaal ongerept. Nu gaan veerboten af en aan, liggen er tientallen boten voor anker en is er een camping voor m.n. jeugd in koepeltentjes en daar hoort blijkbaar een discotheek bij. Maar al met al blijft het een must.
We doen kalm aan omdat het in mijn rug en knie geschoten is en ik moeilijk in en uit de bijboot kan komen, laat staan aan touwen trek. Ik heb alle tijd om te lezen en in Portugees te duiken nu we vlakbij de grens zijn. ( E muito dificil.) Van aquarelletjes is het nog niet gekomen, maar wel heb ik een aantal schetsen gemaakt in het schetsboekje van plaatsen waar we voor anker lagen. We gaan een paar dagen een haven in bij Vigo om wat dingen te regelen. We proberen hier ons reddingsvlot te laten keuren met het oog op de verzekering. Ik had iemand aan de lijn en binnen een kwartier stond er al een sterk jongetje die het vlot kwam halen. Over een paar dagen is het klaar dus heel efficient allemaal.
We blijven genieten van jullie muziek. Als ik ga koken kiest Frits een muziekje uit en word ik dubbel verrast: welke muziek wordt het en van wie is de CD? Dan wordt er zingend gekookt en smaakt het nog lekkerder. Elizabeth , dat recept lijkt me heerlijk om eens uit te proberen. Harm, het is ons nog niet gelukt om een vis aan de haak te slaan en als ik die grote krabben op de markt zie moet ik aan ons denken in Engeland. Het zou erg leuk zijn als dat plan van Madeira naar het Carib door zou gaan en we elkaar nog zouden zien daar. Wie weet.
Dankjewel voor alle reacties. Zo denken wij ook aan jullie.

Liefs vanuit een wolken- en rimpelloos Spanje.