Verhaal 44 De laatste grote oversteek.

Zaterdag 11 juni vierden we onze laatste dag op Horta met een uitstapje in de auto aangeboden door Dieter en Agnes. Helaas was het die dag grauw en regenachtig maar een heel gezellig theehuis met " homemade" amandel- en chocoladecake maakte alles goed.
's Avonds nog een dinertje in onze stamkroeg aangeboden aan de Bomi's en aan ons door een Frans stelletje. Zij hadden een behoorlijke schade opgelopen aan hun roer. Er moest veel werk verzet worden en nieuwe lagen glasmat en epoxy aangebracht worden om het sterk genoeg te maken. Frits, Boris en Mine hielpen bij deze klus en vandaar een etentje wat tevens ons afscheid was. De meeste andere jachten gaan pas in juli of augustus terug.
Zondagmorgen 12 juni voeren we de haven uit en merkten we dat het logwieltje niet draaide. Het log geeft aan hoe snel we varen en wat de afgelegde afstand is. Zonder log is het lastig varen. Het wieltje zit aan de binnenkant van de stuurboordromp onder de waterlijn. In het Caribisch gebied weigerde het wieltje vaak genoeg en dan sprong ik overboord om er een paar keer aan te draaien tot hij het deed. Geen straf in water van 27 graden. Er zat nu niets anders op dan overboord te gaan in water van amper 17 graden. Het voelde ijskoud en toch ook weer erg lekker en het water ook hier zóóó blauw.
We vertrokken met weinig wind en kozen de route tussen de eilanden Pico en Sa? Jorge door. Boven de eilanden hing veel bewolking waar de top van de berg Pico stralend doorheen priemde. Sao Jorge zag er mooi en ruig uit met diepe kloven aan de kust met hier en daar witte kleine dorpjes en liefelijke weilandjes met koetjes en schaapjes hogerop. In het donker voeren we het eiland Terceira voorbij. De lichten van de dorpen riepen leuke herinneringen op uit 2005 toen we er met de kinderen waren.
Tot nu toe, dag 7, hebben we de wind mee uit het ZW of uit het NW, is het overdag zonnig en 's nachts gedeeltelijk bewolkt bij volle maan. Het wordt niet meer helemaal donker en om 5 uur komt de zon al weer op. De windsterkte varieert elke dag van geen wind tot windkracht 7. Gelukkig komen de hoge golven dan achter in rollen en is het afgezien van oncomfortabel bewegen aan boord, goed te doen. Meer naar het noorden en in de hele Golf van Biskaje heerst windkracht 8. Dat is ons een beaufortje te veel en daarom hebben we Noord Spanje aangehouden. Bij verslechtende omstandigheden zouden we daar kunnen schuilen. Maar volgens de meerdaagse verwachtingen via de gribfiles wordt het na morgen in de hele Golf van Biskaje rustig weer ZW 4. Ideaal om naar N.Frankrijk te komen. We hebben de koers meer naar het NO verlegd en varen nu schuin over de scheepsroute bij N.Spanje. Zagen we al dagen hooguit 1 schip per dag, nu zitten we er midden tussen. Het AIS-systeem geeft perfect aan waar de andere schepen zitten, hoe ver weg ze nog zijn en hoe hard ze gaan. Er passeerde net eentje op een halve mijl voor ons langs. Nu de nachten koud zijn , zo'n 16 graden bij een koude wind, hebben we de wachtlooptijden ingekort. We wisselen nu om de drie tot vier uur. Arme Frits heeft afgelopen nachten ook mijn wachten moeten draaien omdat ik alweer met migraine uitgeschakeld was. Hij zette dan een wekkertje om het half uur om toch een beetje te kunnen rusten. Inmiddels gaat het weer goed met mij. Ook brandblaren zijn genezen en het nieuwe velletje steekt roze af tegen mijn bruine vingers. Frits zijn been is ook weer helemaal genezen en de oogontsteking en dikke keel een dag voordat we zouden vertrekken zijn ook verdwenen. Als de wind doet wat hij belooft te doen zijn we over drie dagen in Frankrijk. Dat komt wel heel dichtbij.

Liefs,
Marleen en Frits.