Verhaal 43 Faial

Zondag 29 mei zijn we samen met de Duitse familie de haven van Flores uitgevaren. Na dagenlange harde koude wind werd het weer rustig en bezeild. We voeren een hele tijd vlak naast of achter elkaar en schoten leuke filmpjes en foto’s heen en weer. Zij hebben een catamaran van het type Outremer van 14 meter lang. Het was erg leuk om te merken dat onze boot hen een hele tijd voor kon blijven totdat de wind anders inkwam en zij harder gingen met een groter zeil. Toch kwamen we de volgende morgen nagenoeg samen in de haven van Horta aan. We werden verwelkomd door Dieter die ons vanuit zijn raam had zien aankomen. Horta voelt als thuiskomen. In 2005 hebben we hier een paar prettige weken doorgebracht, toevallig ook met Dieter en Agnes die toen nog een boot hadden en net terug kwamen van een reis rond de wereld die 9 jaar duurde. Diezelfde maandagmiddag zaten we in het ziekenhuis van Horta bij de spoeddienst en werden we snel en uitstekend geholpen. Frits had op Flores zijn scheenbeen opengehaald en had er een grote pleister opgeplakt. Omdat hij er verder geen last van had liet hij de pleister een aantal dagen zitten. Toen hij hem verwijderde zagen de huid en de wond er niet best uit omdat er geen zuurstof meer bij kon komen. Het been werd keurig verbonden met speciale ontsmettingspleisters. We kregen verband en gaasjes mee en Frits werd op een dieet van rust, penicillinepillen en andere pillen gezet. Nu , een week later is het genezen en zit er alleen nog een korst op. Ik heb de eerste dagen in Horta weer gemist vanwege de bekende oorzaak. Volgens de Bomi’s konden we beter een witte vlag met rood kruis hijsen.
Er kwamen veel meer bekende boten binnen in de loop van de week. Horta is een gezellige ontmoetingsplaats van jachten die weer naar huis moeten. Er is elke avond wel iets afgesproken om samen te koken en te eten. Met Dieter en Agnes hebben we een dag in hun auto het eiland verkend. Al om 8 uur ’s morgens reden we naar de top van de oude krater op zo’n 1000m hoogte. Hoe vroeger op de dag hoe minder kans op bewolking of mist en hoe specialer het zonlicht op de kraterwand. Ook erg speciaal is de westpunt van het eiland bij Capelinhos waar nog de as ligt van een vulkaanuitbarsting die plaats vond op een km uit de kust op 26 september 1957. Er staan nog huizen waarvan het dak uit de as steekt.
Het uitspuwen van as duurde 2 jaar en de plek des onheil groeide vast aan het eiland. In 2005 was dit gebied nog ongerept. Sinds kort is het aangelegd voor de toeristen en is er een boeiend rondgebouwd museum geopend dat verzonken ligt in de asgrond. Afgezien van deze grauwe westpunt is het eiland erg groen. Het heeft er afgelopen winter veel geregend. De begroeiing van varens, bamboe, wilde gember, hortensia’s, Afrikaanse lelies, heide… is uitbundig en doet vergeleken met het keurige gesnoeide Flores een beetje rommelig aan. Een van de eerste vreemdelingen die hier neerstreken en zich settelden waren Vlamingen. Het dorp Flamengos verwijst hier nog naar.
We hebben hier een gezellige tijd maar kijken toch ook uit naar een geschikt moment om door te varen naar Frankrijk. De komende dagen wordt harde tot zeer harde wind op zee verwacht. Zoals het nu lijkt denken we er over om zondag te vertrekken als de wind afgezwakt is.

Liefs,
Marleen en Frits

Porkberichtje: Helaas het laatste pakje uitgepakt. Erg leuk en bruikbaar. Je kunt er nog verrassend goed door kijken, dus met dat “ land in zicht!” zal het wel lukken. Dankjewel.