Verhaal 29 Dominica

Woensdag 2 maart zwakte de wind wat af en konden we naar Dominica oversteken. Voorbij Martinique werd de zee onrustiger en werden Piet en Geertje soms verrast door een achterbakse vloedgolf die hen een douche gaf. We zeilden aan de wind en stampten lekker tegen de golven in. Het lukte Geertje desondanks toch om koffie te zetten . Ze heeft al aardige zeebenen gekregen. Dominica kan het niet meer fout doen: bij aankomst sprong er 3 keer een dolfijn hoog uit het water om ons te verwelkomen en werd onverwacht Geertjes wens vervuld..
We pikten een ankerboei op vlakbij de hoofdstad Roseau. We lagen dicht bij het keienstrand bijna in de achtertuin van de huizen . We gingen via een steigertje aan land en liepen door de bar naar de straat. Een andere wereld, het echte Carib: een drukke weg, smalle stoepjes die vol gaten en kuilen zitten, armoedige huisjes tussen de betere huisjes, supervriendelijke en gastvrije mensen die kunnen lachen van oor tot oor en die ons begroeten vanaf hun veranda of de stoep, swingende muziek die uit de boxen knalt, piepkleine winkeltjes, scharrelende kippen en kuikentjes langs de weg, het zeewater als glas. Als ik nu Geertjes bovenstukje zou moeten opduiken , zou dat geen enkel probleem opleveren. ( Op Martinique viel het bovenstukje van de waslijn op 5 meter diep en had ik een beetje moeite om het terug te vinden. Het lukte om het op te duiken tot vreugde van Geertje)
We hebben een tour gemaakt in de omgeving van Roseau door tropisch regenwoud en langs watervallen. We klommen ( op slippers) over stenige, rotsige, glibberige paadjes omhoog door prachtig wildgroen regenwoud. ( het ging inderdaad even regenen.) Prachtig, ik had een aapje willen zijn. Er waren borrelende en pruttelende heetwaterbronnen als een heksenkookpot waar zwaveldampen uit opstegen. We zagen kolibries nectar zuigen uit pluizige rode bloemen aan een boom. De gids liet vele bomen en planten zien. Naast de al bekende bomen konden de cashewnotenboom, de tulpboom , de kanonskogelboom, de baobab, de roseauplant en de varenpalm ( van de schors maken ze maskers en antisliptreetjes in het woud) toegevoegd worden aan mijn lijstje.
Het carnavalsfeest in de stad was bijzonder en puur. Geen grote praalwagens maar wel een vrachtauto met live-band en enorme boksen die werd ingesloten door groepen verklede mensen die dansten op het Afrikaanse ritme van de muziek. Iedereen, jong of oud, dik of dun, liep mee te swingen in de parade. Hoe dikker de billen ( van de dames), hoe strakker de kleren. De filmpjes op de site geven wel een indruk van de sfeer.
We hebben afgelopen zondag Piet en Geertje uitgezwaaid op de kade. Zij gingen met de veerboot terug naar Martinique en stapten daar op het vliegtuig. Op hun verlanglijstje zijn de dolfijnen, de zwaardvis ( die dicht bij de boot 2 keer uit het water sprong), de fregatvogels, de pelikaan, de roofvogels, de schildpad en de hagedis afgevinkt. Helaas geen walvis gezien en geen eigen vis gevangen.
Wij zijn doorgevaren naar de noordelijke baai Prince Rupert Bay, een mooie ruime baai met zandstrand. Bij het dorp Plymouth maakten we de 2de carnavalsparade mee die nog puurder en swingender leek.
Als ik over de weg langs de huisjes loop richting dorp, heb ik het gevoel over een camping te lopen tussen kleine tuinhuisjes en armoedige schuurtjes. De mensen wonen heel klein en stellen niet veel eisen aan hun huisjes lijkt het. In het dorp zelf zijn meer huizen beter onderhouden en mooi in de verf. Maar alles kan hier door elkaar en niemand die zich stoort aan de rotzooi van de buren. Niemand die zich lijkt te storen aan de schepen die liggen te roesten op het strand sinds ze in 1995 door hurricane Louis op het strand zijn gekwakt.
We hebben een roeitochtje gemaakt over de Indian River, één van de 365 rivieren die dit eiland telt en waar elke Dominicaan naar refereert: " Wij hebben voor elke dag van het jaar een rivier." De gids vertelde alles over de bomen, planten, bloemen, vogels en krabben die op de oever leven. ( De grote landkrabben zijn link en kunnen een slang opeten. Ze staan op de menukaart van de Dominicanen.) Hij wist veel te vertellen over oude gewoonten en medicinale gebruiken van de planten uit vroeger tijden. Hij vond het jammer dat bij de mensen deze kennis aan het verdwijnen is en kinderen van nu groot worden met cornflakes i.p.v. met pure producten die de natuur te bieden heeft. Daar zit wat in.
Helaas geen internet en dus komen de foto's later.

Porkberichtje: Joke en Marleen: Wat een super gaaf cadeautje tot het cadeaupapier aan toe. Het is de eerste " dwarsligger" die ik in handen krijg. Ik heb nog niet eerder zo'n grappig boekje gezien en ik ken het verhaal nog niet. We zullen het met veel plezier lezen en aan jullie allemaal denken. ( De koffer raakt nu wel leeg; nog maar 3 te gaan.)

Liefs,
Marleen en Frits