Verhaal 20

Aan de overkant ligt Tobago op ons te wachten.

Na nog een nachtje dobberen voor de kust zijn we maandagmorgen 13 dec. bij de hoofdstad Scarborough gaan ankeren en werden we verwelkomd door pelikanen en fregatvogels om de boot. De overgang is erg groot van 17 dagen met z’n tweetjes lekker rustig en in een aangenaam ritme, naar de drukte van de stad met zijn onophoudelijke stroom van kleurige verscheidene type mensen, auto’s en muziek ( we horen kerstliedjes vanaf de wal op Caribische klanken). We vonden het chaos de eerste dag aan land. Ook de hitte met hoge vochtigheidsgraad hakte er in. We konden onze dorst maar niet lessen. Een regendag is dan eigenlijk niet zo erg om even op adem te komen. Of het nu pijpenstelen regent of niet, of het al donker is of niet, de drukte van mensen heen en weer langs al die tientallen kleurige kraampjes gaat maar door. Wel erg gezellig. De mensen zijn relaxed, vriendelijk en behulpzaam.
Na een paar dagen vinden we het tijd worden voor een Caribische ankerbaai , zo een die je
’s winters op de bank bij de houtkachel op foto’s in de gidsen zag staan en waarvan je al jaren droomde er ooit eens te komen.

De drukte van de stad ontvlucht,
De regen van gisteren heeft plaats gemaakt voor een frisgewassen blauwe lucht.
Zachtjes glijdt het eiland Tobago voorbij,
Het land is groen, palmbomen zij aan zij.
Het water verandert van blauwgroen in turkooisblauw,
Het kijken ernaar verveelt niet gauw.
Kinderen spelen verderop op het strand,
Ik wil er lopen, hand in hand, mijn voeten door het warme zand.
De branding tekent een witte streep langs de kust,
Het is heet, de wind verkoelt en ik denk dat ik een ijskoud biertje lust.

We ankeren in Store Bay 10 mijl verderop om de zuidpunt van Tobago.
Om even te antwoorden op een aantal vragen over “ de grote vis”
In het filmpje kan je zien dat er nog een vis in het bijbootje ligt, de helft zo groot als de vis die Frits vasthoudt. De grootste vis hebben we van de haak bevrijd en terug gezet in het water. De kleinere vis hebben we verdoofd met een glaasje Bacardi in de kieuwen uit de grote fles van Chris en Jet. Binnen een paar seconden legde de vis het loodje en het scheelde een slachtpartij. Op het voordek hebben we mooie moten uit zijn rug gesneden ( geen geklieder met ingewanden). zoveel als we voor drie maaltijden dachten op te eten. Wat overbleef ging weer overboord. Het kan toeval zijn, maar even later kwamen er dolfijnen bij de boot. Roken ze bloed? Ik heb twee maaltijden klaar gemaakt met gebakken dorade. Het is de biefstuk onder de vissen, zo lekker. Van het laatste deel maakte ik een visslaatje met tomaatjes, mayo en groene kruiden. Smullen.

Liefs, een fijne kerstvalantie en kerstdagen, doe voorzichtig in de sneeuw.
Marleen en Frits

Porkberichtje Carla en Herma: we komen helemaal in kerststemming met het schattige Kerstmannetje. Hij hangt in de kajuit bij 32 graden dus ik denk dat ik hem een zwembroekje aan trek.