Verhaal 13 Weer terug

We zijn ontzettend opgelucht en blij dat de medische klachten van Frits meevielen. In snel tempo heeft Frits allerlei onderzoeken gehad met als resultaat dat er niergruis en een niersteentje ontdekt is. Verder was alles goed. Met medicijnen moet de boosdoener afgevoerd worden. We kregen groen licht van de artsen om te vertrekken en we namen het eerste vliegtuig weer terug. Twee weken thuis hadden we veel bezoek, reacties, telefoontjes van bezorgde vrienden. Dat deed ons erg goed. En natuurlijk was het geweldig om de kinderen over de vloer te hebben. Dank jullie voor de bezorgdheid en het medeleven.
Na een lange vlucht met twee tussenstops kwamen we zaterdagmiddag 13 november aan op het eiland Sal waar we de boot hadden achtergelaten onder toezicht van Paulo . Hij heeft zijn job uitstekend volbracht. Alles was dik in orde. Ook hier een warm onthaal en het gevoel van thuiskomen.
Omdat Frits de dag dat we vertrokken zomaar uit het niets een ontstoken dikke teen had ( je verzint het niet) moesten we de eerste dagen kalm aan doen.
De Duitse vrienden Boris en Mine mailden dat ze donderdag 18 november willen vertrekken naar Het Carieb. Ze nodigden ons voor woensdagavond uit voor het eten. Ontzettend leuk natuurlijk, maar ze lagen 120 Mijl verderop naar het westen bij de hoofdstad Mindelo van het eiland Sao Vicente. We vertrokken dinsdagmorgen nadat we gisteravond van iedereen hartverwarmend afscheid hadden genomen.

Afscheid nemen van Sal,
Ik weet dat het komen zal.
Afscheid nemen van mensen, geuren en kleuren.
Ik weet dat het gaat gebeuren.
Waarom zit er dan een knoop in mijn maag?
Waarom voel ik me dan een beetje leeg vandaag?
Afscheid vervult me met spijt,
Het betekent het einde van een gezellige tijd.
Maar de bekoring van het nieuwe lonkt alweer,
En ik voel de veranderende sfeer.
Het nieuwe.
Het betekent opnieuw ontmoeten,
Nieuwe mensen groeten.
Totdat weer het afscheid volgt.

We kwamen ’s nachts sfeervol aan bij de ankerbaai van Mindelo na een leuke zeiltocht. Wel even wennen en inslingeren na een maand droog staan. De kinderen Rita en Elli waren zo blij ons weer te zien dat ze de hele dag bij ons bleven en geen minuut verloren lieten gaan.
Vanmorgen zijn ze aan de grote overtocht begonnen naar Martinique. Ze willen naar Cuba. Als we hen al nog weer tegenkomen dan zal dat pas op de Azoren zijn.
Mindelo is luxe vergeleken bij het dorp Palmeira op Sal. Op de overdekte markt is volop fruit en groente te krijgen. Er zijn slagers, bakkers, supermarktjes, vismarkt en ook hier vele Chinese winkels met 1001 dingen te koop.
In het handboek van 2004 wordt gewaarschuwd voor bootboys die langskomen en voor geld op je boot of bijboot willen passen. Daar is niets meer van te merken nu er een jachthaven is.
Ankerende jachten kunnen tegen een vergoeding de bijboot onder toezicht achterlaten in de jachthaven. We liggen in een mooie weidse baai omgeven door bergen met scherpe kantelen en met uitzicht op de stad. Elke dag vertrekken jachten naar het Carieb en komen nieuwe jachten binnen. Wij blijven voorlopig nog even.

Liefs, Marleen en Frits.